در آواز خوانی، خواننده باید با ادبیات عجین باشد

حمیدرضا نوربخش (مدیرعامل خانه موسیقی و خواننده): به طور کلی ما آوازه خوان کم داریم یا اصلا نداریم. به هر حال آواز خوب وقتی خوانده نمی‌شود گوش مردم به آثار بی کیفیت عادت می‌کند. هر جا که آواز خوب خوانده می‌شود همیشه شنونده‌اش نیز وجود دارد.

منظورم از آواز خوب، آوازی که خواننده بتواند همه ابزار را از جمله صدای خوب و دانش آوازی را داشته باشد و شعر را خوب بشناسد و صاحب سابقه و سلیقه باشد. بعضی‌ها فقط به دنبال وزن هستند و فرد یک جمله در ذهن دارد و می‌خواهد آن را به صورت شعر بیان کند و اصلا به مفهوم آن کاری ندارد در نتیجه پیام در موسیقی به درستی القا نمی‌شود.

مثلا مایه دشتی حزن خاصی دارد و اگر خواننده در دشتی بگوید مژده بهار… ناهمگون است و غیرقابل باور است. انتخاب اشعار در آواز خوانی بسیار مهم است و خواننده باید با ادبیات عجین باشد.

بعضی مواقع یک خواننده به نحوی یک شعر را می‌خواند که فکر می‌کنیم گزارش می‌خواند. شعر و موسیقی باید در کنار هم باشند و گاهی اوقات خواننده‌ای شعری را آنقدر زیبا می‌خواند که کس دیگری سراغ آن شعر نمی‌رود. به فرض مثال آواز آقای شجریان در آلبوم بیداد یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد/… آنچنان زیبا و شفاف خوانده شده است که کسی حتی جرات ندارد دوباره سراغ این شعر برود.

آواز مانند یک حرف خوب و جذاب است. مثل زمانی‌که آدم سخنرانی می‌کند. مهم این است بتواند شنونده را جذب کند و خیلی‌ها نمی‌توانند در این زمینه ارتباط خوبی برقرار کنند در نتیجه مخاطب بی‌حوصله و کم طاقت می‌شود. در کنسرت‌های محمدرضا شجریان ندیدم کسی خدا خدا کند تا کنسرت تمام شود و همه در این کنسرت حضور پیدا می کنند تا آواز خوب بشنوند چرا که ایشان به خوبی پیام را منتقل می‌کند.