کنسرت گروه موسیقی «تال» به‌خوانندگی فرج علیپور شب گذشته در تالار وحدت برگزار شد.
یاسر شیخی یگانه: نیم ساعت قبل از آغاز کنسرت به جلوی در تالار وحدت رسیده‌ام. همچون همه کنسرت‌های پر مخاطب، جلوی تالار مملو از جمعیت بود، اما نکته‌ای در این میان متفاوت است؛ بسیاری از خانم‌ها «گُلوَنی» به سر دارند. برخی از مردان هم «گُلوَنی»ها را به شکل شال دور گردن بسته‌اند. «گُلوَنی» سربند زنان غرب نشین ایران است. اینجا از نظر بصری اتحادی زیبا میان مردم دیده می‌شود.
جمعیت آرام آرام وارد تالار وحدت می‌شوند. هیچ کدام از بانوان از حراست تالار تذکری نداشتند، چرا که بسیار از بانوان حجابشان «گُلوَنی» است.
یک مهمان ویژه هم در میان جمعیت حضور دارد؛ سامان احتشامی آهنگساز و نوازنده پیانو به همراه همسرش با لباس‌های محلی مردمان لرستان به دیدن کنسرت موسیقی گروه «تال» آمده‌اند.
هنوز سالن پر نشده و بخشی از تماشاگران در سالن انتظار تالار وحدت هستند. پرده پایین است. گروه که پشت پرده آماده اجرا هستند؛ کوبیدن بر دهل و تنبک را آغاز می‌کنند.
در چشم به هم زدنی همه خود را به داخل سالن می‌رسانند. صندلی‌های خالی یکی پس از دیگری پر می‌شود و جای خالی باقی نمی‌ماند.
فرج علیپور خواننده و نوازنده کمانچه نخستین قطعه را با «یه شو بی‌نصف شو بی» آغاز می‌کند. همه سالن یک صدا این ترانه معروف لری را با علیپور همخوانی می‌کنند.
در شب میلاد حضرت امیر المومنین علی (ع) اجرای قطعه «جومه آبی» سالن را غرق شادی و هیجان می‌کند.
تنظیم قطعات را میلاد علیپور انجام داده است. حال و هوای قطعات امروزی‌تر شده تا با گوش شنونده‌های جوان موسیقی ایران و موسیقی لرستان انس بیشتری داشته باشد.
دونوازی تار ابتکار ویژه‌ای در این اجرا بود. شنیدن این دونوازی بی‌اختیار، خاطره دونوازی حسین علیزاده و ارشد تهماسبی را در سال‌های دور زنده می‌کرد. علیزاده و تهماسبی سال‌ها پیش در همین تالار وحدت در قالب کنسرت «شورانگیز»، یکی از به یاد ماندنی‌ترین دونوازی‌های موسیقی ایرانی را بار ساز «تار» نواختند.
ادامه این دونوازی، تکنوازی کمانچه فرج علیپور بود. این تکنوازی در انتها با همراهی دهل و تنبک و اجرای قطعاتی با ریتم‌های «دوپا» و «سه پا» همراه شد.
آنتراکت
«قمرتاج» نخستین قطعه‌ای بود که پس از آنتراکت اجرا شد.
گروه ریتم را تغییر می‌دهد، «زنگ زنگه». آرام آرام به سراغ قطعه معروفی می‌روند که سال‌ها پیش فرج علیپور آن را در آلبوم «داغ شقایق» خوانده است؛ «وا هنا میا».
ساریخوانی‌های فرج علیپور به یاد محمد رضا لطفی
در میان قطعه‌های شادی که در روز «پدر» اجرا می‌شد، فرج علیپور خطاب به تماشاگران گفت: می‌خواهم به یاد زنده یاد محمد رضا لطفی آواز بخوانم.
علیپور به یاد محمد رضا لطفی آهنگساز و نوازنده تار که دوازدهم اردیبهشت در تهران درگذشت، در مایه‌های «ساریخوانی» کمانچه نواخت و آواز خواند. این ساریخوانی‌ها با این مصرع آغاز شد «یکه یکه رتنه شیرَ برارونمو» (یکی یکی رفته‌اند برادرانِ چو شیرمان).
بعد از ساریخوانی، فضای کنسرت باز هم به سمت شادی رفت و قطعه «کشکله شیرازی» اجرا شد.
زمزمه «دایه دایه» از سوی علیپور و تماشاگران به یاد سقایی
قطعه بعدی یاد و خاطره یکی دیگر از اهالی موسیقی را زنده می‌کرد. وقتی فرج علیپور قطعه «دایه دایه» را به همراه حاضران در سالن زمزمه کردند، یاد و خاطر رضا سقایی خواننده موسیقی لرستان زنده شد.
اجرای برخی از قطعه‌های معروف موسیقی لرستان با حرکات آیینی گروهی از هنرمندان همراه شد. این هنرمندان بر اساس ریتم‌های «دوپا» و «سه پا» به اجرای حرکات آیینی پرداختند.
وقتی گروه «تال» به نشانه پایان اجرا برخواستند، تشویق‌های کَر کننده تماشاگران آن‌ها را برآن داشت تا بار دیگر به صحنه برگردند و قطعه‌ای را اجرا کنند.
یکی از تماشاگران از طبقه سوم تالار وحدت فریاد زد «بارو بارو» و دیگر تماشاگران هم با تشویق‌هایشان این قطعه را تایید کردند. گروه «تال» هم این قطعه را اجرا کرد.
حاصل این کنسرت در پایان شب گذشته، شادی و شور بسیار بود. به جرات می‌توان گفت کسانی که به تالار وحدت آمده بودند، راضی و خوشنود به خانه‌هایشان برگشتند. شاید بیش از هر چیز حضور «گُلوَنی» در این کنسرت به چشم می‌خورد. این حرکت می‌تواند آغاز راهی باشد تا بیش از پیش شاهد حضور سربند «گُلوَنی» به عنوان حجابی کامل و با اصالت در میان جامعه باشیم.
در اجرای شب گذشته، سرپرستی گروه موسیقی «تال» را مسلم علیپور بر عهده دارد. مسلم و میلاد هر دو فرزندان فرج علیپور هستند که پا جای پای پدر گذاشته‌اند و در راه موسیقی گام بر می‌دارند.
کنسرت گروه «تال» شب گذشته ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۳ در تالار وحدت و در دو بخش «شور» و «ماهور» اجرا شد.
در ادامه عکس‌هایی از امیر حسینی را از کنسرت گروه «تال» می‌بینید.
دیدگاهتان را بنویسید