یادداشتی از امیر اثنی عشری

موسیقی ایرانیان – امیر اثنی عشری (خواننده موسیقی ایرانی): با اینکه هر سال با اشتیاق به نمایشگاه کتاب می روم، اما امسال نمایشگاه کتاب برای من ضرورتی بود تا شاید در شلوغی نمایشگاه آنچه بر من، با پرکشیدن محمدرضا لطفی رفته را مدتی فراموش کنم… علاوه بر کتاب هایی که خریدم، سری هم به غرفه ماهور زدم. دو اثر «برافشان» و «چهارسو» را تهیه کردم. موسیقی و تنظیم این دو اثر با دوست گرامی امیر شریفی و خوانندگی آن بر عهده دوست خوب دیگرم مهدی امامی است. با امیر شریفی از دورانی که مکتب خانه به مدیریت محمدرضا لطفی دوباره جان گرفت، آشنا شدم. امیر هنرمندی است دارای اصول و چهارچوب. از ابتدا می داند که قرار است به کجا برود. افق دید او برای حرکت روشن است. او کاملا با نظم (دیسیپلین خاص) و برنامه ریزی حرکت می کند. علاقه ی او به موسیقی دوره قاجار و موسیقی رسمی ایرانی است. شناسنامه هر یک از استادان آن دوره را با جزئیات می داند و بر روی هر یک با دقت خاصی مطالعه کرده است. دوستان علاقه مند حتما اجرای مشترک من و ایشان را در گوشه حجاز ، در کنسرت ابوعطی با گروه بازسازی شیدا به سرپرستی محمدرضا لطفی شنیده اند. در این دو اثر هم امیر شریفی به آن چه که به آن علاقه دارد، پایبند بوده است.

در سوی دیگر مهدی امامی به عنوان خواننده حضور دارد. با مهدی امامی نیز در کلاس های آوازدوره پیشرفته مکتب خانه آشنا شدم. این هم یکی دیگر از خدمات استاد لطفی بود که بسیاری از اهل هنر برای اولین بار گرد شمعی که او روشن کرده بود، با یکدیگر آشنا شدند. بعد ها با مهدی امامی در کلاس های استاد شجریان نیز همدوره شدیم و بیشتر مواقع با هم قرار می گذاشتیم و در حین مسیر آواز می خواندیم. مهدی صدایی گیرا، رسا، پرحجم، پر تحریر، پر تکنیک و پخته دارد. من پس از مدتی برای رهایی از تاثیر احتمالی شیوه جناب شجریان کلاس ها را ادامه ندادم. اما مهدی پیگیرانه ادامه داد. او جزو معدود کسانی است که در عین حال که از شیوه شجریان استفاده کرده است، استقلال صدایی اش را حفظ کرده است. و این برای من جای بسی خوشحالی دارد و نشان از دقت او در مسیر هنری اش دارد. در این دو اثر مهدی امامی آوازی ناب را ارائه می دهد که در عین داشتن تکنیک از حال خوبی نیز برخوردار است. رسانه ها و شاید مهمتر از آنها خود ما که موسیقی کار می کنیم، باید بدون بخل و کینه، از این چند صدایی حمایت کنیم تا شاید در چند سال بعد از ورطه این صداهای تکراری که جز ملالت، حاصلی ندارد رهایی یابیم. مهدی امامی و امیر شریفی آهسته و پیوسته کار خود را می کنند و به هیاهوهای زودگذر توجه ندارند. موسیقی ما پیش از این نیز با این روحیه به جلو رفته است و آثار ماندگاری در آن به جای مانده است. برای این دو دوست گرامی و نیز سایر اعضای گروه نقش آرزوی بهترین ها را دارم. شما را به شنیدن این دو اثر ارزنده دعوت می کنم.