آرش کامور در ابتدای این مراسم گفت: تمام تلاش خود را انجام دادم تا بر اساس ریشه های گذشته ام خالق گفتگویی باشم که بین گذشته و امروز من قرار گرفته است، علاوه بر این با توجه به اینکه بخش زیادی از کار من نوازندگی و آهنگسازی است دوست داشتم دینم را به ساز کمانچه ادا کنم به همین خاطر نسبت به تولید این آلبوم موسیقایی اقدام کردم.
وی تصریح کرد: من فرزند امروزم و ریشه‌هایی از گذشته در من وجود دارد، این در حالی است که مخاطب من مخاطب امروز است و باید با این دسته از طریق موسیقی ارتباط برقرار می‌کردم. چراکه طی سال‌های گذشته ملودی‌ها متنوع‌تر و درصد خطا هم بیشتر است. البته باید به این نکته اشاره کنم که موسیقی برای من فقط ارائه یک اثر نیست. من در کنار آثارم سعی می کنم زندگی کنم و در کنار آنها سیر تکاملی خود را حفظ کنم.
این نوازنده و آهنگساز در بخش دیگری از صحبت‌های خود خاطرنشان کرد: عنوان ابتدایی آلبوم “راوی” ،”شوکران” بود اما متاسفانه نتوانستم اثر را با این نام منتشر کنم. من شوکران را جام زهر نمی دانم. این واژه برای من جام خرد است که البته من در یکی از قطعات از این واژه استفاده کردم و آن را هم به همه مردم ایران تقدیم می کنم.
زکریا یوسفی نوازنده سازهای کوبه ای این آلبوم هم در این مراسم با بیان اینکه ریتم، زبان مشترک همه ملت هاست، گفت: این موضوع در موسیقی شرق و غرب صدق می کند اما باید بدانیم که موسیقی هر کشوری ریتم مشخص خود را دارد و من با توجه به این موضوع و سلیقه ای که از آرش کامور می شناسم تلاش کردم تا در بخش سازهای کوبه ای طوری کار کنم که مخاطب عام و خاص توام با اثر ارتباط بگیرند.
وی افزود: در این اثر تنها از سازهای کوبه‌ای ایرانی استفاده نکردم و آرش هم تعصب خاصی روی این موضوع نداشت و دستم در این بخش باز بود که در حال و هوایی متفاوت کار را انجام دهم اما از آنجا که کار دونوازی خیلی سخت‌تر از کار ارکسترال است، برایم مهم بود که در این اثر از تنوع سازهای کوبه‌ای و تنوع صدایی استفاده کنم.
دیدگاهتان را بنویسید