به گزارش خبرنگار مهر، درابتدای این کنسرت که دو ساعت و نیم به طول انجامید سهراب پورناظری آهنگساز، نوازنده و خواننده ضمن تقدیر از تماشاگران برای حضور پر شور خود در طول برگزاری کنسرت های گروه شمس گفت: امروز فارغ از حضور گرم شما تماشاگران فهیم موسیقی ایرانی، افتخار دارم که میزبان هنرمندی هستم که ۲۸ سال پیش با او آشنا شدم.
وی افزود: بیژن کامکار امشب مهمان گروه شمس است. او هنرمندی است که از چندین سال پیش تاکنون همواره از محضر او آموختم و افتخار می‌کنم که در این کنسرت پیش‌روی من نشسته و اجرای برنامه را نگاه می‌کند.
امیدوارم حمایت مسوولان همیشگی باشد
وی افزوذ: مهمان دیگری که امشب افتخار حضور وی را دارم علی مرادخانی است که از مسوولان با سابقه فرهنگ و هنر سرزمین ماست و من یادم می آید در زمان نوجوانی و جوانی من که وی در کسوت مدیریت دفتر موسیقی وزارت ارشاد حضور داشت همواره مشوق من برای فعالیت در موسیقی بود. به طور حتم اگر در این هفته ها علی مرادخانی در کسوت معاونت هنری وزارت ارشاد حضور نداشت اجرای گروه شمس با سماع‌گران امکان‌پذیر نبود.
پورناظری ادامه داد: من موسیقی را با اثر “حیرانی” شروع کردم و علی مرادخانی از جمله مدیرانی بود که به شدت من را برای ادامه کار در موسیقی با وجود تمام مشکلات ترغیب می کرد. خدا را شکر می کنم که در دوره جدید دولت در بدنه مدیریت فرهنگی هنری دولت مرزهایی باز شده و ما می‌توانیم با سماع‌گران قونیه در خدمت شما تماشاگران باشیم. به هر حال امیدواریم این حمایت ادامه پیدا کرده و همیشگی باشد.
سکوت و یک دنیا آرامش با نواگران شمس
بعد از صحبت‌های سهراب پورناظری، آرشاک ساهاکیان نوازنده دودوک، کلارینت و سرنا و روبین واسی نوازنده سازهای کوبه ای وارد صحنه می شوند و قطعه “شبگرد کولی باد” را که شامل سه‌نوازی تنبور، دودوک و سازهای کوبه ای است اجرا می کنند، یک اجرا برای ورود به دنیای اعجاب انگیز و پایان ناپذیر موسیقی ایرانی که تماشاگران را در سکوت مطلق فرو برد.
و این بار زخمه تنبور و همراهی نواگران است که تو را دعوت می کند برای بستن چشم‌ها و حالا که چشم هایت بسته است گویی در دل شب کویر پر ستاره ای نشسته ای که آرام و در روشنای ستاره های کویر به حرکت چرخشی خارهای بیابان به رهبری باد می نگری. حالا فکر کن که در این مهمانی انفرادی کولی‌وار نوای موسیقی آذربایجان و اجرای پر طمطراق سازهای کوبه ای و نوای روح بخش دودوک همراه تو باشد.
نمایش ریتم ها آغاز می شود
حالا بعد از این هدیه پر از آرامش، نمایش ریتم ها آغاز می شود. تنبور و سازهای کوبه ای. سهراب دیگر خود را نمی شناسد. البته همه می دانند او وقتی ساز را به دست می گیرد چشمانش را می بندد و می رود به همان دنیایی که دوستش دارد. گفتمان سازها اندیشه و خیال را هدایت می کند به ماورایی که شاید شبیه یک میدان اسب دوانی ویژه با اسب های زیبا و چابک سواری باشد. و تو تماشاگر و شنونده ریتم اسب های موسیقی هستی که گوش هایت را دعوت می کند به یک نمایش جهانی از موسیقی ایرانی. پس بزن بزن، بزن بر زخمه های این ساز آسمانی که امشب دل از آن توست.
نوای پراز هیجان و معنویت موسیقی کردستان، شمع های روشن که همراه همیشگی پورناظری هاست همه و همه آمده اند که در این نمایشگاه ریتم خودی نشان دهند. اصلا هم لازم نیست که تو موسیقی بدانی و لذت ببری همین که اندیشه تو در مهمانی موسیقی ناب ایرانی همراه شده ره آورد خوبی است.
موسیقی معاصر ایران و رخ نمایی دیگر از تهمورس و سهراب
آنطور که در بروشور کنسرت نوشته شده، حالا نوبت اجرای موسیقی معاصر ایران است. تهمورس پورناظری هم وارد صحنه می شود و در میان استقبال تماشاگران در جایگاه خود می نشیند. سهراب در سویی دیگر میکروفن را جابه جا می کند برای خواندن و نواختن. کوک سازها با دقت بسیاری توسط دو برادر انجام می گیرد. اجرای یک قطعه آوازی با دونوازی سنتور مهیار طریحی و سه تار سهراب پورناظری مقدمه اجرای قطعه “یارم تویی” با شعری از رهی معیری و آهنگسازی تهمورس است که این چنین آغاز می شود. عشق داغی است که تا مرگ نیاید نرود/ هرکه برچهره از این داغ نشانی را دارد…
بعد از اجرای این قطعه است که سهراب و تهمورس قطعه “یارآمد” با شعری از هلالی جغتایی را اجرا می‌کنند. یک خلسه‌نشینی ناب با تکنوازی ابتدایی کمانچه که در ادامه با دو نوازی تار تهمورس همراه شد. حالا این گفت و گوی سازهاست در شعری که بودی آشتی می دهد و مهربانی. یار آمد و من طاقت دیدار ندارم/ از خود گله‌ای دارم و از یار ندارم …
سماع گرانی که در برج میلاد از هجران گفتند
به طور حتم بعد از این همه نواگری و خلسه نشینی باید از هجران گفت و خواند. هجرانی که با همراهی سماع گران دلتنگ می کند تو را برای شنیدن قطعه “مجنونی” در بخش دوم کنسرت گروه شمس. اینجاست که نجمه تجدد هم آواز گروه به جایگاه خود می آید و همراه با برادران پرو ناظری و دیگر نوازندگان به تماشای چرخش آرام بخش سماع گران می نشیند. آنهم با اجرای قطعه “هجران” و “مجنونی” مولانا.
سماع گران همگی در یک خلسه ای که اصلا برج میلاد و صحنه و تماشاگر را نمی شناسند می چرخند و می چرخند و می چرخند و در یک آرامش غریبانه حاصل از این چرخش تو را دوباره به رویاهایت می برند. و اینک تهمورس و سهراب از هجران می گویند: دلتنگم و دیدار تو درمان من است / بی‌رنگ رخت زمانه زندان من است…
ورود پدر و اجرای قطعات نوستالژیک نسل دومی ها
بخش اول کنسرت تمام شده، گروه با یک استراحت ۱۵ دقیقه سر حال تر از بخش ابتدایی این بار با همراهی تمامی نوازندگان وارد صحنه اجرا می شوند. در میان تشویق تماشاگران است که پدر کیخسرو وارد می شود.یک لحظه فکر می کنی در زورخانه ای هستی که پهلوانش کم بود و حالا با ورودش جلایی دیگر به فضا داده است. کمی پیر شده و موهایش سپیدتر از گذشته اما هیجان و انرژی را هنوز فراموش نکرده است. می‌نشیند. سهراب و تهمورس و سایر اعضای گروه به احترام او کمی تامل می کنند و بعد از او به جایگاه خود هدایت می شوند.
کیخسرو پورناظری آغازگر بخش دوم کنسرت گروه شمس است. بعد از تکنوازی تنبور وی و مقدمه آوازی سهراب پورناظری قطعه “افسانه مطرب حیرانی” که شامل سیری در آثار کیخسرو پورناظری است برای مخاطبان به صورت به هم پیوسته و تنظیم جدید اجرا می شود. اجرایی خاطره انگیز برای آنهایی که در زمانه های دور آن هنگام که موسیقی پاپی به آن صورت وجود نداشت و موسیقی ایرانی احترام ویژه ای داشت با آنها زندگی کردند و شنیدند آنچه باید می نشینیدند. نواهایی ماندگار که در زمانه خود تو را حتی در کوچه و خیابان از خود بیخود می کردند و آرامت می کردند. خوانندگی به نوبت سهراب و تهمورس پورناظری در اجرای این قطعات نوستالژیک حال و هوای متفاوتی را به فضای سالن داده بود.
نواگری تنبور نوازان شمس در مهمانی سماع گران
و حالا نوبت به یکه‌تازی تنبورنوازان گروه شمس در مهمانی سماع‌گران است که می خواهند قطعاتی از مولانا را اجرا کنند. “ساربان” با آهنگسازی تهمورس پورناظری و “مرغ دل” با آهنگسازی سهراب پورناظری دو قطعه اجرا شده این کنسرت بودند که برای تماشاگران علاقه‌مند موسیقی ایرانی اجرا شد. نگاه ممتد و از سر تایید کیخسرو پورناظری به پسرانش در اجرای این قطعات از نکات قابل توجهی بود که در حین نوازندگی انرژی مضاعفی به سهراب و تهمورس می داد. سماع‌گران هم همچنان می‌چرخند و در نوازش ساربان مولانا شوری ایرانی را برای مخاطبان به همراه می‌آورند.
تکنوازی تنبور تهمورس پورناظری در اجرای قطعه “یار یار” با شعری از مولانا و آهنگسازی سهراب پورناظری برگ دیگری از هنرنمایی خانواده پورناظری ها و گروه شمس بود. تنظیم و ملودی متفاوت در کنار همخوانی جالب توجه گروه که با همنوازی تنبور و همرای ساز کلارینت و سرنا همراه بود جذابیب مضاعفی را به مهمانی تنبورنوازان شمس داد. اجرایی که با “مستان سلامت می کنند” به پایان رسید و با قدردانی گروه از تماشاگران و خوشحالی از بهبود اوضاع جسمانی اردوان کامکار به ضیافت سه روزه گروه شمس در برج میلاد پایان داد.
در این کنسرت موسیقی که توسط موسسه فرهنگی هنری ققنوس و تهیه‌کنندگی محمد حسین توتونچیان برگزار شد کیخسرو پورناظری تنبور، تهمورس پورناظری سه تار، تار، تنبور، سهراب پورناظری سه تار، کمانچه و تنبور، پوریا پورناظری تنبور، نجمه تجدد هم آواز، حسین رضایی دف و دایره، روبین واسی سازهای کوبه ای، مهیار طریحی سنتور، بم سنتور، آرشاک ساهاکیان دودوک، کلارینت، سرنا، کاوه گرایلی سه تار، تنبور، نداخاکی، علیرضا جوادی، خورشید دادبه، نیکناز میر قلمی، کیمیا جمشیدی، سپند دادبه (تنبور)، آرین کشیشی باس گروه نوازندگان را تشکیل می‌دادند.
بیژن کامکار، علی مرادخانی، باران کوثری، پارسا پیروزفر، آوا مشکاتیان، علی قمصری از هنرمندانی بودند که در نوبت آخر اجرای گروه شمس حضور داشتند.
دیدگاهتان را بنویسید