په گزارش خبرگزاری مهر، در این مراسم که با اجرای اردشیر صالح پور برگزار شد، شخصیت هایی همچون پیروز ارجمند مدیر دفتر موسیقی حوزه هنری، جمشید احمدی فر تهیه کننده، ارژنگ سیفی آزاد، اسفندیار علاء الدین برادر بهمن علاءالدین، علی حافظی نی نواز و از دوستان زنده‌یاد علاء الدین، عبدالعلی خسروی ترانه سرا و جمع کثیری از بختیاری تبارهای مقیم تهران و اهالی موسیقی حضور داشتند.
زمانه ثابت کرد که صدا جاودانه می ماند
جمشید احمدی فر که سالها به عنوان تهیه کننده در رادیو اهواز فعالیت کرده و سابقه آشنایی با مسعود بختیاری را داشته است، گفت: منطقه بختیاری دشت بزرگی است که هر گوشه آن نوایی دارد. علاء الدین جواهری در دستگاه هنری بود زیرا هر زمان که صدای او را ضبط می کردم علاوه بر استودیو بدنم هم از قدرت صدای او می لرزید.
وی گفت: امیدوارم تا زمانی که هنرمندان در قید حیات هستند از آنها تقدیر به عمل بیاید به خصوص در مورد علاءالدین که متاسفانه تا زمانی که زنده بود چنین قدرشناسی از او صورت نگرفت.
عبدالعلی خسروی ترانه سرا در این مراسم با بیان این که باید درباره بهمن علاءالدین کتاب ها نوشت، عنوان کرد: اولین بار در ایزه با بهمن آشنا شدم و با شنیدن صدایش به او گفتم که باید بختیاری بخواند و در موسیقی محلی فعالیت کند.
وی افزود: بهمن علاءالدین تحت تاثیر فروغ فرخزاد می گفت که تنها صداست که می ماند و من به او می گفتم که صدا هم از یادها می رود. اما زمانه به من ثابت کرد که صدا می ماند و جاودانه می‌شود.
همچنین هوشنگ فرجی سازنده “مافه گَه” بهمن علاءالدین درباره این اثر که مربوط به آیین ایل بختیار است، توضیح داد: “مافه گه” بنای یادبودی است که برای کسی که در ییلاق فوت می کند در مناطق گرمسیری ساخته می شود و مختص ایل بختیار است.
خسروی ادامه داد: زمانی که در ساخت این بنا احساس خستگی می کردم دکتر اردشیر صالح پور به من روحیه می داد. برای ساخت سقف این بنا نیز ۸ معمار با من همکاری کردند بدون این که چشم داشتی داشته باشند.
ترانه هایی می گفتیم که همپای تهران باشد
سیروس احمدی فر نیز با اشاره به این که ۲۰ ترانه با مرحوم بهمن علاء الدین کار کرده است، عنوان کرد: روزهای زیادی را با زنده یاد علاء الدین در کنار رود کارون می نشستیم و بر روی ترانه ها کار می کردیم. ما تلاش داشتیم ترانه هایی بگوییم که همپای تهران باشد و دیده شود هر چند برخی از ترانه ها بعدها گل کرد و در همان زمان هم رادیو اهواز هر روز درخواست پخش ترانه ها را داشت.
محمدحسین سیفی زاده از دوستان مرحوم علاء الدین و اساتید موسیقی کشور نیز خاطراتی از آن مرحوم نقل کرد و گفت: از حوزه هنری تشکر می کنم که پس از ۴ سال سینه سپر کرد و هزینه چاپ و توزیع این اثر را قبول کرد.
ارژنگ امیرسیفی آهنگساز نیز با بیان این که نوشتن موسیقی زیرصدایی که از قبل آماده است کار دشواری است، عنوان کرد: سعی می کردم در ویرایش صدای بهمن علاء الدین کلمه ای از بین نرود.
آخرین اثر زنده یاد علاء الدین در زیرزمین خانه ضبط شد
اسفندیار علاء الدین برادر زنده یاد بهمن علاء الدین نیز با بیان این که سال ها ست که آخرین یادگار برادرم برای چاپ و توزیع معطل مانده بود، گفت: با همت دکتر اردشیر صالح پور و همکاری مسوولان حوزه هنری، دکتر پیروز ارجمند و آقای حیاتی سرانجام پس از چهار سال این مجموعه به چاپ می رسد.
وی ضمن تشکر از صالح پور برای همراهی و همکاری اش گفت: ایشان از اولین روز خاکسپاری برادرم همراه ما و حتی جلوتر از ما بود و با دلسوزی و علاقه مندی زیاد ما را راهنمایی می کرد. البته نکته ای که گفته نشد این بود که آلبوم موسیقی “ویر” اولین بار توسط برادرم در خانه شخصی علی حافظی خوانده شد و در یک دستگاه ضبط صوت خیلی معمولی ضبط شد و به قدری این ضبط بی کیفیت بود که ما فکر نمی کردیم امکان داشته باشد بتوانیم آلبومی از آن تهیه کنیم.
علاءالدین گفت: خانواده سیفی زاده به من و خانواده ام در احیا و تنظیم این آلبوم بسیار کمک کردند و باعث شدند تا این اثر خلق شود.
در پایان این مراسم از جمشید احمدی فر، منصور قنادپور، عبدالعلی خسروی و سیروس احمدی فر به عنوان شخصیت های تاثیرگذار در زندگی زنده یاد بهمن علاء الدین تجلیل به عمل آمد. همچنین لوح سپاس و تقدیر به خانواده بهمن علاء الدین، علی حافظی، مهیار تریهی، ارژنگ سیفی زاده، نوشین پاسدار، سهیل صادقی، علیرضا دریایی، مرتضی صنایعی، سهیل رزاقی، حاله سیفی زاده، سارنگ سیفی زاده، معصومه مهرعلی و محمدحسین سیفی زاده اهدا شد.
در بخش هایی از این مراسم علی حافظی به نی نوازی پرداخت که رحیم عدنانی خواننده و مدیر موسیقی اداره کل ارشاد چهار محال و بختیاری او را همراهی می کرد.
دیدگاهتان را بنویسید