در ادامه سلسله گفتگوهای مجازی موسیقی ایرانیان، این بار به سراغ حیدر کاکی، موسیقی دان، آهنگساز و نوازنده تنبور سرشناس کشورمان رفته و گپ و گفتی را با تمرکز و دقت بر حوزه تنبور، مقام های کردی و دیگر پارامترهای ذی قیمتِ این حوزه تهیه و تدارک دیده ایم.
حیدر کاکی، نامِ آشنای عرصه موسیقی کُردی در گپ و گفتی مجازی با دکتر نفیسه السادات عبدالبقایی پژوهشگر وزارتخانه میراث فرهنگی، مصحح نسخ خطی، اسناد تاریخی و مترجم به بررسی موارد متعددی در زمینه موسیقی حوزه تنبور پرداخته اند که از جمله آنها می توان به عناوین زیر اشاره کرد:
– تنبور سازی است که علاوه بر آموزش سینه به سینه و نت خوانی نیازمند درک مفهوم و معانی رمز و راز نهفته در این نوع موسیقی است.
– هنرجویی که کتاب صد درس را کامل و از حفظ بنوازد نوازنده تنبور محسوب می شود.
– تنوع ریتم در موسیقی تنبور بسیار بیشتر از موسیقی ردیف دستگاهی ایرانی است.
– کرمانشاه مهد تنبورنوازی در سده های مختلف تاریخی بوده و خواستگاه این موسیقی از منطقه غرب کرمانشاه با محوریت دالاهو و گوران بوده و از این منطقه به مناطق دیگر رواج یافته است.
– ثبت و ضبط و انتشار مقامات تنبور توسط استاد علی اکبر مرادی این ساز را به یک ساز بین المللی تبدیل کرده است.
– شاگردی کردن و آموزش صحیح نزد استاد صاحب نظر و رعایت استایل صحیح از مهمترین اصول نوازندگی است.
– در موسیقی ایرانی ممکن است که آموزش از ابتدا به روش نت خوانی باشد ولی در نهایت میبایست درسها حفظ و به صورت شفاهی و سینه به سینه تحویل داده شود
– روایت گر تنبور علاوه بر شناخت پیشینه آیینی و موسیقایی تنبور و سالیان متمادی شاگردی نزد استاد صاحب نظر و اجرای دقیق مقامها، باید به اندیشه و درک صحیحی از این موسیقی رسیده باشد.
– مهمترین آسیب ها در زمینه آموزش تنبور:
۱) مدرسهای آموزش ندیده که بیشتر به حاشیه توجه دارند تا متن
2) تدریس مدرسان تار و سه تار به قصد درآمدزایی است
3) عدم آشنایی بعضی مدرسان با موسیقی
4) القای اینکه نوازنده تنبور باید حتماً اندیشه و ظاهری خاص داشته باشد
5) بی توجهی هنرآموزان در انتخاب استاد
6) تاسیس گروه های تنبور مبتدی به قصد جذب هنرجو و عضویت زود هنگام هنرجویان در این گروه‌ها
– انتقاد به میراث فرهنگی در خصوص ثبت مشترک ساز تنبور با کشور ترکیه: تنبور ایرانی دارای پرده بندی مستقل و موسیقی مستقل و پیشینه آیینی و موسیقایی و تاریخی مخصوص خود است. وهیچ وجه اشتراکی از لحاظ شکل ظاهری و محتوایی و موسیقایی با تنبور ترکیه ندارد، پس چرا باید به صورت مشترک ثبت جهانی شوند!؟
– احداث خانه تنبور توسط استاد علی اکبر مرادی و برگزاری جشنواره‌های کهن آواهای تنبور مهمترین اتفاق هنری کرمانشاه بود.
– ثبت و ضبط مقامهای تنبور در خانه فرهنگ های جهان در پاریس و سپس در ایران توسط استاد علی اکبر مرادی باعث توجه همگانی از حالت خانقاهی به اصل موسیقی تنبور اندیشه و تفکری بنیادی بود.
شایان ذکر است که ماحصل این گپ و گفت را در ادامه می توانید از طریق سایت خبری و تحلیلی موسیقی ایرانیان ببینید.
پخش آنلاین:
دیدگاهتان را بنویسید