محیا خیری
محیا خیری نوازنده سازهای کوبه‌ای و روانشناس می‌گوید به دنبال برگزاری یک کنسرت با حضور بچه‌های نابینا است.
به نقل از هنرآنلاین، محیا خیری نوازنده سازهای کوبه‌ای و روانشناس، این روزها خود را وقف تدریس به بچه‌های روشندل و کم‌توان کرده است.
مدرک دانشگاهی او روانشناسی است و موسیقی را ابتدا در مشهد و از سن ۱۵ سالگی زیر نظر استاد آذرنوش شروع کرد و سپس در جهاد دانشگاهی مشهد دوره دید و پس از آن به تهران آمد و در آکادمی ریتم صلح زیر نظر استاد فربد یداللهی از شاگردان اسبق استاد رجبی تعلیم دید.
خیری درباره تازه‌ترین فعالیت‌های خود گفت: در حال حاضر مشغول تدریس بچه‌های نابینا در قزوین هستیم. تدریس موسیقی برای بچه‌های نابینا یک نوع مهارت اجتماعی است. هدف من این بود که بتوانم مهارت اجتماعی این بچه‌های خاص را بالا ببرم که بتوانند خودشان را از این طریق به جامعه معرفی کنند.
او ادامه داد: بنابراین دست‌به‌کار شدم و خودم را به مدارس مختلف معرفی کردم و تنها مدرسه‌ای که حاضر به شنیدن صحبت‌های من شد، مدرسه بیاضیان به مدیریت آقای اکبرشاهی بود. او به دلیل علاقه‌ای که به هنر موسیقی داشت، با من همکاری کرد. در ابتدای راه با کمترین امکانات شروع کردیم. سختی شرایط من به این صورت بود که تعداد بچه‌ها بسیار بالا بود و حدود ۳۰ نفر هنرجوی نابینا داشتم و مجبور بودم که تنها یک روز در هفته این کلاس را برگزار کنیم. در هر ۴۵ دقیقه باید به شش هنرجو تدریس موسیقی می‌دادم. با این حال تمام تلاشم را کردم و پس از گذشت حدود چهار ماه توانستم با اولین گروه کلیپ ضبط کنم. این کلیپ را در صفحه شخصی خودم انتشار دادم و به تمام افرادی که به من می‌گفتند تو نمی‌توانی و چنین چیزی امکان‌پذیر نیست، نشان دادم.
خیری همچنین گفت: درسی که به این بچه‌ها ارائه دادم، کتاب روایت استاد فربد یداللهی در مکتب ریتم صلح بود. پس از آن متأسفانه آموزش و پرورش حمایت چندانی نکرد. این بچه‌ها نمی‌توانستند به مدرسه برگردند و ادامه آموزششان را ببینند و به دلایل مختلف نیز نمی‌توانستند در آموزشگاه‌های موسیقی ثبت‌نام کنند. به همین خاطر زحمات من برای بچه‌های ششم نیمه‌کاره ماند. البته تعدادی از بچه‌ها توانستند در آموزشگاه موسیقی ثبت‌نام کنند و من هم از مدیر آموزشگاه درخواست کردم که با بچه‌ها همکاری کنند که فشار مالی زیادی را متحمل نشوند. درنهایت پس از گذشت دو سال توانستم یکی از این بچه‌ها را به روی سن ببرم و او توانست در مقابل تماشاچی برنامه اجرا کند. با گویش، زبان و با صبوری خیلی زیاد بالاخره این اتفاق رخ داد و این بزرگ‌ترین موفقیت من در زندگی‌ام بود.
او تأکید کرد: بحث مهارت اجتماعی برای همه بچه‌ها به‌خصوص برای بچه‌های استثنایی خیلی مطرح است. بچه‌های نابینا به دلیل شرایطی که علی‌رغم میل باطنی برای آن‌ها به وجود آمده وارد مدرسه می‌شوند و به‌جز حساب و هندسه چیز دیگری یاد نمی‌گیرند. باید هنری در کنار آن باشد که آن‌ها بتوانند به‌واسطه آن خودشان را تقویت و در جامعه مطرح کنند. زمانی که بتوانند این کار را انجام دهند، می‌توانند روابط و تعاملات اجتماعی برقرار کنند و به جایگاه‌های مختلفی برسند.
این مدرس ادامه داد: اگر کار من حمایت شود و مسئولین متوجه شوند که چه کار بزرگی است، مخصوصاً توجه به این نکته که تنبک‌نوازی در کارکرد مغز چقدر تأثیرگذار است، و به‌عنوان یک درس اختصاصی به آن نگاه کنند، این امکان را پیدا می‌کنیم که حتی به‌عنوان یک کار درمانی از آن استفاده کنیم و این موضوع را برای تمامی استان‌ها گسترش دهیم، چه‌بسا این فرهنگ برای بچه‌های عادی ادامه پیدا کند و تدریس شود.
این هنرمند اضافه کرد: اگر امکانات فراهم شود، حتماً کنسرتی را با حضور بچه‌های نابینا برگزار خواهم کرد و این توانایی رادارم که بتوانم این بچه‌ها را طوری تربیت کنم که کنسرتی را به‌صورت مشترک برگزار کنیم. خود من به‌عنوان یک مدرس و نوازنده در کنار بچه‌ها نشستم و ساز زدم و نشان دادم که این بچه‌ها سرعت عمل لازم را پیدا کرده‌اند.
دیدگاهتان را بنویسید