حـــامد مظفـــری: آقای جنتی عزیز! سلام! صبح اولین روزتان به عنوان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به خیر! از فردا به طور رسمی وارد وزارتخانه ای می شوید که سابقه نداشته در این سی سال وزیری بدون حاشیه از آن خارج شده باشد. پس همین که جرأت کرده اید و وارد راهی پرخطر شده اید نشان از جسارت شما دارد.
پیشینیان شما برای اداره این وزارتخانه غالبا متکی بر دو راه بودند؛ یکی اداره از بالا و با مدیرانی ممیزمانند که سعی داشتند اهالی هنر را آن طور که خود می خواهند ارشاد کنند و دومی اداره از پایین و به کمک خودِ هنرمندان! طبیعی است که شکست راه اول که وزیر قبل از شما به شدت متکی بر آن بود حتمی است! هنر را هنرمندان اند که خلق می کنند و با حقنه کردن هنر به ذهن هنرمند نمی توان هنر ماندگار به وجود آورد. از کمال الملک گرفته تا نیما یوشیج و صادق هدایت و علی حاتمی و اصغر فرهادی این ذهن خودِ هنرمند بود که عامل جوشش و ماندگاری هنرشان شد و نه توصیه های کارگزاران فرهنگی.
خوشحالم که شما در یکی از اصلی ترین برنامه هایتان به صراحت گفته اید:«مدیریت فرهنگی را به اهلش، بزرگان و پیشکسوتان واخواهم نهاد و سعی می‌کنم دغدغه معیشتی اهل هنر را به حداقل برسانم.»
آقای جنتی! این یعنی آن که می خواهد از طریق دوم برای اداره وزارتخانه تان استفاده کنید. می خواهید مدیریت اهالی فرهنگ و هنر را به دست هنرمندان بسپارید و صد البته که اگر بتوانید همین یک کار را هم انجام دهید کافی است. بی تعارف می گویم شما هنرمندان را آزاده بار بیاورید و نخواهید آنها مجیزگوی شما باشند آن گاه خواهید دید بدبین ترین هنرمندان ما هم به نیکی از شما یاد خواهند کرد. در این شرایط صدالبته که دیگر نیازی به این نیست که به فکر دغدغه معیشتی هنرمند باشید. هنرمندی که قدرت خلاقیت اش با تیغ سانسور مواجه نشود خود خلق کرده و به واسطه این خلق، گذران زندگی می کند.
آقای جنتی! در آخرین دفاعیه خود در مجلس به صراحت دکتر بهشتی را استاد خود دانسته و گفتید:««از استاد گرانقدرم آیت‌الله دکتر شهید بهشتی آموختم که مناصب و پست‌ها برای انسان وسیله‌ای برای خدمت است نه ابزاری برای اعمال قدرت. بیشتر از یک دهه زانو زدن در برابر مظاهر برجسته حوزه نقدپذیری را به من آموخته است و امیدوارم تجاربم کمک کند که در این مسیر درست قدم بردارم.»
پیش از شما هم بودند وزرایی که در شعار از شهید بهشتی که یکی از نقدپذیرترین آدمهای نظام بود یاد کردند اما کم پیش آمد سعه صدری که این شهید در برخورد با مخالفان خود داشت را در وجود این وزرا ببینیم. نقدپذیری شهیدبهشتی نه یک شعار که شعوری بود متجلی در وجود این آدم که باعث می شد با احترام در برابر نورالدین کیانوری هم نشسته و افکار او را نقد کند! شما هم اگر می خواهید در مسیر بهشتی گام بردارید باید شرایط گفتگوی مستقیم و بدون سانسور با اهالی فرهنگ و هنر را فراهم آورید. نباید این طور باشد که به صرف مشاوره ای که یکی از نزدیکان شما درباره فلان هنرمند می دهد او را در دایره غیرخودی قرار داده و از آن طرف اگر مشاوری دیگر فلان هنرمند را خودی خطاب کرد به این یکی بار دهید. نه، باید همه را به یک چشم ببینید و تندترین نظرات اهالی این حیطه را شنیده و سعی کنید با منطق و نه احساس به آن پاسخ دهید. صد البته که وقتی مدیریت شما به طریق دوم باشد یعنی اگر اداره امور را به صاحبان اصلی آن که هنرمندان اند بسپارید این مورد هم صددرصد محقق خواهد شد چون در آن صورت این خودِ هنرمندان هستند که به عنوان مشاوران شما فعالیت می کنند و نه ناهنرمندانی که به طمع متاع دنیوی خود را به شما نزدیک کرده اند.
دیدگاهتان را بنویسید