چندی پیش مطلبی به نقل از کاوه آفاق بر روی خروجی سایت قرار گرفت که در آن از شکایت او علیه سازندگان فیلم مستند «راک آن» خبر داده بود. به دنبال این خبر، شهیار کبیری (کارگردان مستند مدکور) جوابیه‌ای برای «موسیقی ما» ارسال کرده که طبق قانون مطبوعات منتشر می‌شود.
کاوه آفاق در یک مطلب که با تیتر «شکایت کاوه آفاق از سازندگان فیلم مستند راک آن» روی سایت «موسیقی ما» قرار گرفت، چند ادعا را درباره این فیلم مطرح کرده است که با توجه به ضرورت ثبت واقعیت‌های موسیقی راک ایران، معرفی واقعی چهره‌های تازه مشهور شده و نیز دفاع از حیثیت سازندگان این مستند و همچنین ادای احترام به دیگر چهره‌های حاضر در این فیلم، توضیح دادن در این رابطه را به وظیفه کارگردان «راک آن» تبدیل می‌کند. من، با توجه به کیفیت نازل و غیرقابل درک و باورِ فیلمِ مطابقِ معمول بحث‌برانگیز بهمن قبادی تحت عنوان «کسی از گربه‌های ایرانی خبر ندارد» و به واسطه علاقه قدیمی به موسیقی زیرزمینی و بالاخص موسیقی راک ایران و باتوجه به رفاقت نزدیک با اکثر موزیسین‌های فعال در این سبک و همچنین تجربه فیلم‌سازی‌ام، در مجموع بنا به علاقه شخصی و بدون هیچ پشتوانه و هیچ پیشداوری تصمیم به ساخت مستند «راک آن» گرفتم و سعی کردم از همه سلیقه‌ها و گرایش‌های موسیقایی و نظری مرتبط با حوزه موسیقی زیرزمینی کمک بگیرم تا اثری را تولید کنم که بازنمای واقعیات موسیقی راک زیرزمینی ایران باشد. با توجه به دوستی قدیمی با رضا یزدانی عزیز، بابک میرزاخانی نازنین، عبدی بهروانفر و فرد نامبرده (کاوه آفاق) به پرورش طرح اولیه پرداختم و در حین ادامه مسیر با افراد جدیدی آشنا شدم که باتوجه به مشورت‌هایی که از آنان می‌گرفتم طرح و پلان آینده کار ترسیم می‌شد. طبعاً افرادی که در حوزه مشاوره درباره موسیقی زیرزمینی می‌گنجیدند و همچنین افراد حاضر در جلوی دوربین، از امکان عدم دریافت مجوز و عرضه‌ی فیلم سال‌ها پس از ساخت، از مجاری غیررسمی باخبر بودند و اصلاً نه مگر این که موسیقی زیرزمینی طبق تعریف موسیقایی [آن] نیست که امکان دریافت مجوز را ندارد؟ با توجه با توضیحات یادشده به خاطر نمی‌آورم کسی را دستبند زده و به جلوی دوربین آورده باشیم و حتی لازم به ذکر است که پس از تدوین فیلم به تک‌تک حاضرین اعلام کردیم که هرکس از خروجی کار راضی نیست، کافی است اعلام کند تا بالکل از فیلم کنارش بگذاریم که تعدادی اعلام کردند و آن عزیزان را کنار گذاشتیم. رضا یزدانی بنابه ضرورت‌هایش از ابتدا قرار گذاشت در صورت عدم دریافت مجوز [برای فیلم] جلوی دوربین ننشیند و ما به درخواست رضای نازنین احترام گذاشتیم و از کمک، مشورت و رفاقت‌اش در پیشبرد این اثر تشکر کردیم. بابک میرزاخانی عزیز هم صلاح را در این دید که در پشت صحنه باشد و عبدی بهروانفر هم پس از تدوین فیلم و به خصوص پخش ویدیوی انتهای فیلم «راک آن – قصه زیرزمین» دلخوری‌اش را در یک یادداشت مختصر در فیسبوک اعلام کرد و ما با توجه به عدم حضور عبدی در موسیقی تیتراژ فیلم که دلایل خاص خودش را داشت، احتمال برخوردهای دیگر او را می‌دادیم که اسمش را از لیست مشاوران فیلم با توافق حذف کردیم. نامبرده اما از ابتدا تا انتها با ما بود و حتی به رغم عدم میل و نیت اولیه ما (که ساخت موسیقی تیتراژ توسط یک هنرمند دیگر بود)، برایمان ظرف سه روز آهنگی را جهت استفاده در تیتراژ پایانی آورد و باقی مسائل و هماهنگی و مدیریت پروژه را به ما سپرد. من نیز نه به دلیل کیفیت کار، بلکه به دلیل کمبود زمان و عقب افتادن از برنامه، آن آهنگ را پذیرفتم و پیشنهاد دادم برای جبران عدم جذابیت ترانه، از «یاسر بختیاری (یاس)» عزیز استفاده کنیم و یاسر با توجه به رفاقت دیرینه و لطف همیشگی به من پیشنهادم را پذیرفت که اتفاقاً باعث به شهرت رسیدنِ نامبرده‌ی امروز شاکی و موجب قطع همکاری دو فرد و دو گروه در ساخت موسیقی تیتراژ شد و تمام اینها فقط به دلیل حضور نامبرده در این ترانه بود که متاسفانه در آن زمان از شهرت‌اش باخبر نبودم، اما اتفاقات اخیر همه‌چیز را روشن کرد و توضیح داد. نامبرده که در همان فیلم سخنان توهین‌آمیزی نسبت به سانسور کردن موزیک در کشور داشت و ما این بخش‌های توهین‌آمیز را در تدوین فیلم حذف کردیم، امروز مدام از تهعد و رسالت حرف می‌زند و دوستان، همکاران قدیمی و حتی اعضای گروه سابق‌اش را به داشتن مشکلات اخلاقی متهم می‌کند و همزمان از دریافت مجوز کارش خبر می‌دهد! او به تازگی در برنامه‌ای دیگر در یکی از شبکه‌های ماهواره‌ای حاضر می‌شود و در تمام چند هفته‌ای که خبر پخش برنامه‌اش از شبکه‌های اجتماعی و… اعلام می‌شود، واکنشی نشان نمی‌دهد؛ [اما] روزی که برنامه پخش و بازپخش می‌شود، آن وقت از همان برنامه هم شکایت می‌کند. نامبرده دچار یک مشکل بود که همچنان ادامه دارد. وی بیش از علاقه به موسیقی، شهوتِ شهرت داشت و معمولاً انسان برای چیزی دست و پا می‌زند، حرص می‌خورد که ظرفیت آن را ندارد. این شهرتِ خفیف هم باعث هل من مزید زدن نامبرده شده و نه می‌تواند از توبره مجوز رسمی آلبوم و کارهایش بگذرد و نه سرش را از آخور مجاری غیررسمی در بیاورد. در حال حاضر نیز با توجه به فرصتی که به نامبرده جهت تکذیب دروغ و تهمت‌هایش داده بودم، مثل همیشه مصاحبه می‌کند، با انتساب دادن نزدیکان و پیگیران برنامه‌هایش به یکی از وزارتخانه‌ها تهدید می‌کند، تهمت بی‌اخلاقی می‌زند و با این همه هیاهو سعی دارد که خود را در صدر اخباری قرار دهد که توسط افرادی دنبال می‌شود که در نمایش خصوصی تدوین اولیه فیلم «راک آن» به قدری به صحبت‌های ناآگاهانه‌اش در خلال فیلم و همچنین موسیقی تیتراژ و حضور نامبرده در یک فیلم جدی اعتراض کردند که وادار شدم در تدوین نهایی او را از یک چهره پررنگ به یک چهره حاشیه‌ای که اشتباهات رایج مخالفان موسیقی راک را تکرار می‌کند، تقلیل دهم تا به منظور داشتن بار آموزشی فیلم، آدم‌های استخوان‌دار غلط‌هایش را بگیرند. در هر حال، کل موجودیت موسیقی ایران بیشتر از آن برای من و همکاران‌ام محترم و مطبوع و عزیز است که بخواهم به جزئیات بیشتری ورود کنم که بهانه به دست مخالفان موسیقی می‌دهد. امیدوارم نامبرده با روشی که در پیش گرفته […] مجوز کارش را از حراست [وزارت] فرهنگ و ارشاد [اسلامی] بگیرد.
شهیار کبیری – کارگردان فیلم مستند «راک آن»
۳۰ تیر۹۲
