آوازخوان آلبوم حکایت عنوان کرد

عفت نژادساکیان: آوازخوان آلبوم حکایت معتقد است:اما تا زمانی که سیاست ها نسبت به موسیقی و نگاه حاکمیتی در مورد این مساله بهبود نیابد ، خانه موسیقی و یا هر ngo  دیگری ، کار خاصی نمی تواند برای پیشبرد کلان موسیقی انجام دهد .
حسین علیشاپور را یکی از آوازخوانان توانای نسل جدید موسیقی ایران می دانند که در چند سال اخیر حرکتی رو به جلو داشته است.او یکی از معدود صداهای مستقل ومتفاوت نسل جدید آواز است.
حسین علیشاپور، آوازخوان موسیقی ایرانی ۱۷ خرداد سال ۱۳۵۳ در شیراز به دنیا آمد.
دوران کودکی را در دبستان شهید نگهبان و دوران راهنمایی و دبیرستان را در مجموعه آموزشی رسالت تهران و سعادت بوشهر گذراند. از سال ۱۳۷۱ همزمان با
ورود به دانشگاه به محضر صدیق تعریف راه یافت و تا سال ۱۳۷۵ از محضر او ردیف موسیقی آوازی را فرا گرفت.
همچنین بین سال‌های ۱۳۷۵ تا ۷۶ به نزد زنده یاد نورالدین رضوی سروستانی راه یافت و از او آموزه‌های آوازی و ردیف را آموخت.
پس از آن به مدت کوتاهی از راهنمایی‌های محسن کرامتی بهره ‌مند شد و دستگاه‌های راست‌پنجگاه و نوا را نزد او آ‌موخت.
نقطه عطف دوران آموزشی علیشاپور، راه یافتن به محضر استاد زنده‌یاد، منوچهر همایون‌پور بود که در سال ۱۳۷۹ رخ داد. او در محضر مرحوم همایون‌پور
ظرایف شعر‌خوانی و تاکیدات کلامی و شیوه آوازی ادیب خوانساری به همراه شیوه استخراج صوت مختص خود مرحوم همایون‌پور را آموخت.
در همین سال‌ها به نزد مرحوم حسین عمومی راه یافت تا با برخی از ظرایف و پیچیدگی‌های مکتب آوازی اصفهان آشنا شود.وی برای شناساندن موسیقی ایرانی به
کشورهای عراق ، ترکیه ، بحرین ، ازبکستان ، روسیه ، هندوستان ، انگلستان ، قرانسه ، بلژیک ، مجارستان سفر کرده و به اجرای برنامه پرداخته است.
او پیش از این با گروه‌های موسیقی نیریز به سرپرستی و‌آهنگسازی ملیحه سعیدی،غوغا به سرپرستی و‌آهنگسازی محسن نفر،  و گروه مهربانی به سرپرستی سلمان سالک
برنامه‌هایی را در تهران و خارج از ایران اجرا کرد.
نخستین آلبوم علیشاپور به عنوان طلیعه به آهنگسازی احسان عبایی به سال ۱۳۸۷ منتشر شد. آلبوم‌های” بادبان شکسته”، به آهنگسازی حسین قاسم‌پور و “آوای
تو “به آهنگسازی فرهاد ابراهیم‌خانی نیز از او در سال ۸۹ منتشر شد.او همچنین خواننده ی گروه همنوازان کلهر است که در سال ۱۳۹۰ همراه با کیهان کلهر در
کشورهای انگلیس ( فستیوال جاز لندن ) ، فرانسه ، مجارستان و بلژیک به اجرای برنامه پرداخته است. آلبوم تنها به آهنگسازی سیامک جهانگیری در سال ۱۳۹۰
منتشر شد.
آلبوم طغیان و نیز کنسرتی با علی قمصری در سال ۱۳۹۱ از جمله دیگر فعالیت‌های اوست.
آلبوم موسیقی «حکایت» با آهنگسازی و تنظیم برزو امیری، آواز حسین علیشاپور و همراهی گروه موسیقی ترنگ، در سال ۹۲منتشر شد.
خبرنگار موسیقی آریا به با این آوازخوان در خصوص  وضعیت موسیقی اصیل ایرانی با او به گفتگوی داشته که در ادامه می خوانیم :
چه چیزی باعث شده که نسل جوان به سمت موسیقی پاپ بروند؟
ابتدا باید خدمتتان عرض کنم که به شکل کلی لزومی ندارد که همه ی جوانان و یا حتی درصد بالایی از آن ها به موسیقی ایرانی گوش فرادهند و یا مخاطب دائمی آن باشند.  موسیقی شاخه های متفاوتی دارد و هرکس به فراخور درونیات خودش به سراغ یکی از این شعب می رود و نیازهای فرهنگیش را برطرف می کند . با این حال
گسترش مولفه های فرهنگی در هر جایی نیازمند کارکردهای حکومتی ست  واگر شاهدیم که جوانان ، موسیقی ایرانی و هنرمندان فعال آن را به خوبی نمی شناسند ، دلیل
مساله بر می گردد به کارکردهای نامناسب دوایر حکومتی مرتبط … در این رابطه هم دوستان آن قدر حرف زده اند که لزومی در باز شکافی مساله نمی بینم . این
آوازخوان در ادامه تصریح کرد:موسیقی ملی اگر مانع در برابرش نباشد ، بهتر جایش را باز می کند . الان مساله ی موسیقی این نیست که کاری برای رشدش نمی
کنند ؛ بلکه مساله این است که به لطایف الحیل و با تراشیدن صد نادلیل جلویش می ایستند . این مساله البته برای همه ی حوزه های موسیقی و جود دارد که خب !
بالاخره آن چه که پیروز می شود موسیقی ست ..
آیا مرزبندی کردن میان موسیقی پاپ و سنتی صحیح است یا خیر؟
بالاخره این مرز به لحاظ محتوایی و ماهوی وجود دارد . اما اگر این مرز بندی را آن گونه تاویل کنیم که جبهه بندی بین ژانرهای گوناگون به وجود بیاید ، این اصلا بر
خلاف ذات هنر است . موسیقی پیام آور رفاقت هاست و در تامین این هدف همه ی موسیقی دانان ، در هر حوزه ای که کار می کنند ، یکصدا هستند . در هر حال اگر
مقصود شما از سوال محتوای این موسیقی هاست که البته این مرزبندی وجود دارد .
آیا تفاوتی  بین خواننده شدن موسیقی پاپ و سنتی  است؟
از نظر تکنیکی ، تفاوت زیادی در خواندن آوازخوانان سنتی و پاپ وجود دارد که البته بحث های فنی آن در این کوتاه نمی گنجد . اما به طور کلی شیوه ی بیان ، نوع
استخراج صوت و پرداخت ها و تزئینات در دو حوزه کاملا تفاوت دارد .
جایگاه موسیقی ایران را درخارج مرزهای ایران چگونه ارزیابی می کنید؟
جایگاه موسیقی ملی ایران در جهان  ، علی رغم غنای فرهنگی و با وجود این که لااقل موسیقی کشورهای اطراف ایران وامدار موسیقی ما هستند ، اصلا در شان هنر ملی ما نیست و اگر هم موفقیت های مقطعی در این حوزه وجود دارد ، محصول تلاش های فردی موسیقی دانان بزرگ ما همچون استاد کلهر ، استاد علیزاده ، استاد شجریان ،استاد ناظری و … است ؛ نه محصول یک برنامه ریزی فرهنگی آنان که مسوولند .
نقش خانه موسیقی را برای حفظ موسیقی اصیل چگونه ارزیابی می کنید؟
خانه موسیقی تا آن جایی که می توانسته ، کارش را انجام داده و در مورد امور رفاهی هنرمندان نیز موسیقی اقداماتی را صورت داده که البته در جای خود واجد ارزش
است . اما تا زمانی که سیاست ها نسبت به موسیقی و نگاه حاکمیتی در مورد این مساله بهبود نیابد ، خانه موسیقی و یا هر ngo  دیگری ، کار خاصی نمی تواند برای
پیشبرد کلان موسیقی انجام دهد .