سعیدی تحصیلات موسیقی خود را چند سال پس از دریافت دیپلم ویولن از هنرستان ،در گروه موسیقی دانشکده هنرهای زیبا (دانشگاه تهران)ادامه داد و در سال ۱۳۵۵ به اخذ لیسانس نایل آمد.
در دانشکده، فرم مضراب زدن ایرانی و ظرایف این موسیقی را زیر نظر داریوش صفوت فرا گرفت و کار پژوهش درباره قانون و قانون نوازی را آغاز نمود. وی در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی نیز از تجربیات سعید هرمزی، محمود کریمی، نور علی برومند و یوسف فروتن بهره برد.
ملیحه سعیدی، نخستین قانون نواز ایرانی است که در سده کنونی این ساز را بر پایه موسیقی ایرانی و به شیوه ای کاملا تازه که خود پایه گذار آن است می نوازد و تا کنون با انتشار کتاب، نوار، برگذاری کنسرت، تدریس و … در ترویج و شناساندن شیوه خود کوشا بوده است. وی ضمن پدید آوردن شیوه ایرانی برای نواختن قانون تکنیک های تازه دیگری نیز به وجود آورده که آهنگ ها با استفاده از تمام انگشتان و در مواردی آکومپانیمان دست چپ با دست راست اجرا می شوند.
ملیحه سعیدی با همکاری همسرش زنده یاد احمد ستوده (روحش شاد)و همچنین ابراهیم قنبری (استاد سازسازی) در ساختمان ساز قانون که معمولا از روی نمونه های ترکی و عربی ساخته می شوند، تغییراتی داده که به طور کلی عبارتند از :
– افزایش گستره صدای ساز
– برگرداندن لحن صدای ساز از عربی به ایرانی
– تغییر دادن پرده گردانها برای اجرای ظرایف موسیقی ایرانی
– تغییر کاسه پوستها از یک تکه به کاسه پوست های مجزا (برای سهولت در تعویض پوست)
– نصب «کوک گردان» (تاندور) در سمت راست ساز و…
ملیحه سعیدی از سال ۱۳۴۷ (پس ازبازنشستگی مهدی مفتاح) به تدریس قانون، به عنوان ساز دوم در هنرستان موسیقی ملی پرداخت و پس از انقلاب (۱۳۵۷)کار آموزش در هنرستانهای دختران و پسران را ادامه داد.
با کوشش های او در جهت بهبود سطح کیفی نواختن قانون، در حال حاضر این ساز به عنوان ساز اول در هنرستانها مورد قبول قرار گرفته و دیپلم تخصصی آن به هنر جویان اعطا می گردد.
وی از سال ۱۳۵۱ تا ۱۳۷۴ به عنوان نوازنده، پژوهشگر و هنر آموز قانون در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی فعال بود. از تاریخ مذکور به دلایلی در کار وی در این مرکز وقفه ای سه ساله افتاد و از خرداد ۱۳۷۷ مجددا به کار دعوت شد. در تابستان همان سال، مدیریت هنرستان دختران به وی محول گشت.
سعیدی پیش از انقلاب، به عنوان نوازنده ویولن در «ارکستر صبا» به رهبری حسین دهلوی، «ارکستر بانوان» به رهبری افلیا پرتو، نوازنده تنبک در گروه «گروه تنبک نوازان» به سرپرستی محمد اسماعیلی و … حضور داشته است. پس از انقلاب نیز با همراهی خوانندگان مختلف کنسرت هایی را در ایران و کشورها اجرا کرده و همچنین همراه با ده تن از هنرجویان خود با «ارکستر بزرگ مضرابی» به رهبری حسین دهلوی نیز همکاری داشته است.
وی سرپرستی گروه سازهای ملی «نیریز» (بانوان و آقایان) را که در سال ۱۳۷۴ پایه ریزی نموده نیز عهده دار است.
از آثار منتشر شده وی میتوان:
– «آموزش ساز قانون» جلد یکم ، با نظر و همکاری حسین دهلوی(چاپ ۱۳۶۹)
– کاست های «دلنوا» (تکنوازی قانون، با تنبک محمود فرهمند)، «سفر عشق» با صدای مختاباد، «یار پنهان» روی سروده های مولوی، عراقی، فریدون مشیری، با صدای فاضل جمشیدی، «هزار آوا» و «نوای قریه» (تنظیم ترانه های محلی برای آواز گروهی، ارکستر و همخوانی پری زنگنه و حوروش خلیلی)،…
آثار منتشر نشده از وی:
– جلد دوم و سوم «آموزش ساز قانون»، ردیف میرزا عبدا… (تنظیم شده برای قانون)
– ردیف ویژه ساز قانون (برداشتی از ردیف ابوالحسن صبا، موسی معروفی، محمود کریمی و میرزا عبدا…)
دیدگاهتان را بنویسید