مهر نوشت: علی‌اصغر محمدخانی معتقد است تصوف موجود در اشعار عطار نیشابوری، عرفان معتدلی است که نه زهد خشک آن را ملال‌انگیز کرده و نه چاشنی کلام.
علی‌اصغر محمدخانی معاون فرهنگی و بین‌الملل شهرکتاب در قالب یادداشتی که آن را به بهانه شیوع کرونا، قرنطینه و خانه‌نشینی و همزمان با آن، روز بزرگداشت عطار نیشابوری نوشته است که در بخشی از آن می‌گوید:
«مثنوی‌های عطار نیشابوری شاعر و عارف پرآوازه ایرانی، پر از قصه‌ها و حکایات فرعی است و قالب قصه برای شاعرانی چون عطار و مولوی برای بیان مقاصد عرفانی بسیار مورد توجه بوده است و در این روزهای شیوع ویروس کرونا می‌توان با غور در حکایات عطار به مطالب عرفانی، اخلاقی و اجتماعی فراوان دست یافت و لحظات توأم با آرامش و آموزش را برای خود و دوستان فراهم کرد.
روز بزرگداشت عطار، فرصتی را فراهم می‌کند تا با بازخوانی آثار او، با اندیشه، هنر، عرفان و سلوک او بیشتر آشنا شویم و ببینیم که در یک سال گذشته انس ما با عطار چگونه بوده و چه گام‌هایی در راه شناخت بیشتر او برداشته‌ایم.
۲۵ فروردین روز بزرگداشت عطار نیشابوری است و باتوجه به این‌که امکان برگزاری همایش و نشست و گردهمایی حضوری برای پاسداشت عطار نیشابوری فراهم نیست شایسته است که در فضاهای دیگر یاد این شاعر برجسته ادب فارسی و جهانی گرامی داشته شود و فرصتی برای بازخوانی آثار او برای علاقه‌مندان فراهم و برای محققان تصویری از کارنامه عطارپژوهی در سال ۱۳۹۸ ارائه شود.
به قول دکتر عبدالحسین زرین‌کوب تصوف عطار، عرفان معتدلی است که نه زهد خشک آن را ملال‌انگیز کرده است و نه چاشنی کلام، حتی در مباحث الهی‌نامه و مصیبت‌نامه آن را از مزه انداخته است و در پروردن آن دل نیز به قدر سر تاثیر داشته است. تصوف عطار چیزی است که خیلی بیشتر از عرفان سایر متصوفه ما با شعر و دل سر و کار دارد و عبث نیست که شعر عطار نیز مثل عرفان او لطافت و سادگی بی‌مانند دارد و خیلی بیش از شعر سنایی و مولوی روح و ذوق را سیراب و متأثر می‌دارد.»
دیدگاهتان را بنویسید