هوشنگ جاوید در گفتگو با خبرنگار مهر با گله از بلاتکلیفی پروژه موسیقایی “معراج‌نامه” که در قالب همایش برگزار خواهد شد، گفت: ماه گذشته آقای پاشایی مدیر دفتر موسیقی وزارت ارشاد از من خواست طرح موسیقایی “معراج‌نامه” را به این دفتر ارائه و آن را برای اجرا آماده کنم و من بلافاصله اقدام به ارائه این طرح کردم اما متاسفانه با وجودی که به من قول ۱۸ خرداد را داده بودند هیچ اتفاقی تا این لحظه نیفتاده و بعید هم می‌دانم اتفاق خاصی بیفتد چراکه زمانی برای جمع کردن گروه‌های مجری این پروژه وجود ندارد.
جاوید گفت: ۱۲ هنرمند بودند که چهار سال گذشته در قید حیات بودند و می‌توانستند در حوزه معراج‌خوانی برنامه‌هایی اجرا کنند اما امسال فقط ۷ نفر از این ۱۲ نفر زنده هستند. حتی گروه‌های جوان هستند که می توانند اجراهایی داشته باشند اما متاسفانه پاسخی در این حوزه دریافت نکردم و نمی دانم در این فرصت باقیمانده تا ۱۸ خرداد می‌توان کاری کرد یا خیر؟
وی ادامه داد: برای من این موضوع خیلی جالب است که دوستان می توانند به فاصله یک و ماه نیم جشنواره موسیقی نواحی را که فراخوان آن به دست بسیاری از گروه‌های فعال موسیقی نواحی نرسیده بود، برگزار کنند اما برای این همایش که به نظر من می توانست در خرافه‌زدایی از مساله معراج پیامبر نقش ارزشمندی ایفا کند، فکری نشد و این چنین به آن بی توجهی شد.
این پژوهشگر موسیقی نواحی به محتوای پروژه موسیقایی “معراج‌نامه” اشاره کرد و گفت: معراج پیامبر (ص) اتفاقی است که از زبان حضرت رسول برای صحابه آن حضرت از جمله ابوذر غفاری روایت شده است. البته این را هم بدانیم که در بین پیامبران الهی بعد از حضرت آدم (ع) تنها حضرت محمد (ص) بود که مستقیم و بدون واسطه با خدا گفتگو کرد.
جاوید افزود: بعد از اینکه ماجرای معراج از زبان پیامبر به صحابه گفته می‌شود، این روایت به شکل‌های مختلف درمی‌آید و پس از آن فرازهایی از این داستان به ایران می رسد و به فارسی برگردانده می‌شود. در ابتدا این فرازها به صورت نثر از سوی خطیبان و واعظان و بعدها با زبان فارسی در قالب سرودن شعر با نگرش شیعی شکل منظوم به خود گرفته و توسط شاعران به مخاطب ارائه می‌شود.
به گفته این نویسنده، داستان معراج تنها از سوی شاعران درباری سروده نشده بلکه مردم عادی هم با توجه به برداشت‌ها و معرفتی که از این مساله پیدا کرده بودند شروع به اجرای هنر معراج‌نامه‌خوانی در قالب زبان‌های لری، ترکی، بلوچی، ترکمنی، ترکی و کردی کردند. این روند تا دوره پهلوی اول ادامه داشت و معراج‌نامه‌خوانی امری بود که مورد توجه مردم در مراسم‌های مذهبی قرار می‌گرفت اما با رویکردهایی که پدید آمد این نوع موسیقی در اثر تغییرات فرهنگی رفته رفته به فراموشی سپرده شد.
وی ادامه داد: بعد از انقلاب برای رواج معراج‌نامه‌خوانی به صورت تحلیلی فعالیت‌ها و تلاش‌هایی صورت گرفت اما متاسفانه این اهمیت همانی نبود که بتوانیم از آن به عنوان یک میراث معنوی یاد کنیم و بگوییم تلاشی برای احیای آن انجام داده‌ایم.
جاوید در بخش پایانی صحبت‌های خود با انتقاد از عملکرد وزارت ارشاد در توجه به فعالیتهای هنرمندان و حمایت های مادی و معنوی از آنها در این زمینه خاطرنشان کرد: با این شرایط دیگر توانی برای کار کردن ندارم چراکه هم انگیزه ای برای فعالیت ندارم و هم از این شعارها خسته شدم. می دانم بیشتر حمایت ها برای نورچشمی‌هاست که البته من جایگاهی در آن ردیف ندارم. اما فقط به این نکته بسنده می کنم که من چطور باید ثابت کنم که متعهد به انقلاب هستم تا بگذارند کارم را بکنم.
دیدگاهتان را بنویسید