عبدالعلی وزیری از خوانندگان مطرح موسیقی ایرانی است که عمده شهرت وی به خاطر حضور در برنامه گلها به عنوان اولین خواننده مرد این برنامه و همچنین نسبت فامیلی با علی نقی وزیری بود.
وی در سال ۱۲۹۰ هجری در شهر تهران دیده به جهان گشود و از ۱۲ سالگی در مدرسه موسیقی علی نقی وزیری شروع به آموختن موسیقی کرد و علاوه بر فراگیری ساز تار، آواز را نیز آموخت.
این هنرمند پس از چند سال موفق شد به مدارج بالایی در موسیقی ایرانی برسد و حتی در سال ۱۳۰۸ کلاسی به نام آموزشگاه موسیقی دائر کرد و از سال ۱۳۰۹ در مدرسه دولتی موسیقی، معلم آواز شد.
وزیری بزرگ معمولا خود بر روی قطعاتی که می‌ساخت آواز می‌خواند، اما پس از آنکه عبدالعلی وزیری در آواز به شهرت رسید، همراه با موسیقی علی نقی که در آن زمان از نظر سازگاری با موسیقی سنتی ایران حتی با مخالفت هایی روبرو می شد، آواز خواند.
صدای عبدالعلی چنان بود که حتی روح‌الله خالقی نیز آن را ستایش کرد و به همین روی آنان که به موسیقی علی نقی وزیری انتقاد داشتند نیز با آواز عبدالعلی نظرشان تغییر کرد.
عبدالعلی وزیری چندین سال را به دور از فعالیت های موسیقی سپری کرد و از ۱۳۱۴ تا ۱۳۲۰ به کارهای غیرموسیقایی پرداخت؛ از جمله این فعالیتهای میتوان به کار در بانک های سپه ملی و فعالیت در بنگاه راه آهن دولتی اشاره کرد. سرانجام در سال ۱۳۲۰ به اداره موسیقی کشور بازگشت و به وزارت فرهنگ انتقال یافت.
عبدالعلی وزیری از سال ۱۳۲۲ همکاری خود را با رادیو ایران را آغاز کرد و به عنوان اولین خوانندهٔ مرد برنامه گلها شناخته شد.
از همان زمان که صدای او از رادیو پخش شد، طرفداران بسیار پیدا کرد و به عنوان بهترین خواننده انجمن موسیقی ملی نام گرفت.
از جمله قطعات ماندگار او در موسیقی می توان به “حالا چرا” و “آه سحر” از ساخته های روح الله خالقی اشاره کرد که عبدالعلی وزیری آنها را در ارکسترهای انجمن و رادیو اجرا کرد. عبدالعلی به کلنل وزیری و خالقی بسیار علاقمند بود و آهنگ های آنها را با شور فراوان اجرا می کرد.
همچنین از دیگر آثار این خواننده موسیقی ایرانی می توان به “بشنو از نی” ، “در کنار گلزار”و… اشاره کرد.
این هنرمند سرانجام در چهارمین روز از خرداد ماه ۱۳۶۸ دیده از جهان فرو بست.
دیدگاهتان را بنویسید