×
×

نگاهی دیگر به نوای بالابان در موسیقی دستگاهی

  • کد نوشته: 36179
  • 04 خرداد 1392
  • ۱ دیدگاه
  • پیش از این مطلبی با عنوان «بالابان در موسیقی دستگاهی» نگاشتم و هدفم این بود که نگاه صرفاً بومی برخی از آهنگسازان به این ساز تغییر کند. فراموش نکنیم عناوین را ما خودمان به ابزار می‏دهیم. تقریباً همه سازهایی که در فرهنگ موسیقی ما، بومی یا فولکلور به شمار می‏روند، در فرهنگ موسیقی ترکیه، سازی قدرتمند برای رونق انواع موسیقی آن کشور هستند، ولی در این جا ما همچنان در این اندیشه هستیم که موسیقی دستگاهی حتماً باید با تار و سه‏ تار و نی و کمانچه و سنتور و تنبک باشد.

    نگاهی دیگر به نوای بالابان در موسیقی دستگاهی
  • موسیقی ایرانیان – هوشنگ سامانی: پیش از این مطلبی با عنوان «بالابان در موسیقی دستگاهی» نگاشتم و هدفم این بود که نگاه صرفاً بومی برخی از آهنگسازان به این ساز تغییر کند. فراموش نکنیم عناوین را ما خودمان به ابزار می‏دهیم. تقریباً همه سازهایی که در فرهنگ موسیقی ما، بومی یا فولکلور به شمار می‏روند، در فرهنگ موسیقی ترکیه، سازی قدرتمند برای رونق انواع موسیقی آن کشور هستند، ولی در این جا ما همچنان در این اندیشه هستیم که موسیقی دستگاهی حتماً باید با تار و سه‏ تار و نی و کمانچه و سنتور و تنبک باشد.

    ساز بالابان

    ساز بالابان

    بالابان یک سازی بادی پر قدرت است که در منطقه غرب و شمال غرب ایران، قفقاز و فلات آناتولی طرفداران زیادی دارد. در فرهنگ‏های ترکی، کردی و ارمنی به ترتیب بالابان، نرمه‏ نای و دودوک خوانده می‏شود که البته فواصل مربوطه نیز متفاوت از یکدیگر است. استفاده از این ساز در موسیقی دستگاهی به دلیل صدای پرحجمی که دارد، می‏تواند جلوه‏ای متفاوت و بسیار شنیدنی از موسیقی ایرانی را به نمایش بگذارد. چندی پیش هنرمند گرامی عباس زند، شبی مهمانم بود. فرصت را غنیمت شمردم و دقایقی کوتاه با تارباس، نوای سازش را همراهی کردم. با وجود بداهه بودن برنامه، به نظرم ترکیب خوبی شد. هر چند خالی از اشکال نیست ولی کم و بیش می‏تواند توان این ساز را در غنی کردن موسیقی دستگاهی ایران نشان دهد. عباس زند با تعصب ویژه ‏ای می‏گفت این ساز پهلوان است و من نیز همین تعبیر وی را برای تیتر نوشته‏ هام برگزیدم. صدای این ساز از نظر حجم، از نی نیز بالاتر است، گر چه گستره صوتی آن به نی نمی‏رسد.

    عباس زند

    عباس زند

    فیلم کوتاهی از این اجرای نه چندان شسته رفته را برای قضاوت شما گرامیان بارگذاری کردم. یکی از دوربین‏ها هنگام تصویربرداری سر خم کرد و نیم تنه مرا گرفت. برای همین شاید ترکیب تصاویر برای چشمان کنجکاو، کمی غریب به نظر برسد و نکته پایانی این که تارباس من چهارسیمه است و خودم سرهمش کردم. خیلی جدی نگیرید!

       

    مطالب مرتبط

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *