محمدرضا ابراهیمی، آهنگساز و نوازنده موسیقی ایرانی کشورمان به یاد زنده یاد ابوالحسن خوشرو پاسداشتی نوشت.
به گزارش سایت خبری و تحلیلی «موسیقی ایرانیان»، محمدرضا ابراهیمی، آهنگساز، نوازنده تار و عود، از پیشکسوت فقید استاد خوشرو به نیکی یاد کرده و یادداشتی به احترام ایشان در اختیار ما قرار داده که در ادامه می خوانید:
اول اینکه از حضور مادی و جسمانیِ هنرمردی چون ابوالحسن خوشرو، محروم شدیم سخت است و دشوار، لیکن میراث ماندگارش در حوزه موسیقی محلی مازندران، بس سترگ است و عمیق، زیست هنرمندی مستقل و بیواسطه را دارد که عمق و معنای هنر، دغدغه اصلیش بود.
زیبایی، زاده زخم است و هنرمند ناچار به پذیرش آن. می گویم ناچار از آن رو که دیدن و لاجرم دیده شدن در ذات هنر است و آنگاه که ساز و کارِ این مهم فراهم نباشد، هنر ورزیدن سخت میشود و هنرمند، دشواری را به دوش می کشد و پسِ پشت آن ادراکی نو است که از شکافی سر بر می آورد. حتما که نگاه به گذرانِ هنریِ نماد موسیقی مازندران – یا لقبی که در آن خطه بدو داده اند “ شجریان مازندران “، پیچ و تابهای اینگونه کم نداشته و لاجرم به باروری این درخت تنومند انجامیده است.
او را یک روایتگر صرف آوازهای مازندرانی نمی توان پنداشت؛ تلفیقی از شیوه های استادان قدیم به همراه سبک و لحن شخصیِ خود را بهم می آمیخت و بیانی دیگر به دست می داد.
سال ۱۳۹۶ کاشی ماندگار، توسط سازمان میراث فرهنگی به عنوان یکی از چهره های ماندگار، شاخص و تاثیرگذار بر سر درِ خانه خوشرو نصب گردید.
بقول گئورگ لوکاچ : شکل زندگی هر کس، والاترین قاضی زندگیِ اوست .
یادش مانا
دیدگاهتان را بنویسید