مراسم تشییع علی‌اصغر بیانی با حضور جمعی از هنرمندان در فرهنگستان هنر برگزار شد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، مراسم گرامیداشت و تشییع پیکر زنده‌یاد علی‌اصغر بیانی (عضو گروه موسیقی و معاون هنری اسبق فرهنگستان هنر) امروز دوشنبه ۱۴ بهمن‌ماه، در فرهنگستان هنر برگزار شد. تعدادی از هنرمندان و فعالان موسیقی در این مراسم حضور داشتند.
استاد علی اصغر بیانی هنرمندی عارف مسلک بود
در ابتدای مراسم علیرضا اسماعیلی (سرپرست فرهنگستان هنر) رو به حاضران گفت: بدون شک غم از دست دادن استاد علی‌اصغر بیانی به دلیل سابقه زیادش در فرهنگستان هنر جمهوری اسلامی ایران بسیار سنگین است. بیانی هنرمندی با اخلاق بود که طی حضورش رابطه خوبی با کارکنان و هنرمندان عضو این مجموعه داشت و با آنها بسیار صمیمی بود.
اسماعیلی افزود: زنده‌یاد بیانی ازجمله استادانی بود که با وجود تجارب و دانش اندوزی‌های بسیارش در عرصه موسیقی در همه فعالیت‌های پژوهشی و اجرایی مرتبط با حوزه موسیقی فرهنگستان هنر حضور داشت و برای برگزاری با کیفیت آن تلاش بسیار می‌کرد.
سرپرست فرهنگستان هنر در ادامه گفت: استاد علی اصغر بیانی هنرمندی عارف مسلک بود که به واسطه حضورش در عرصه‌های نقاشی، موسیقی و ادبیات، تمام زیبایی‌های هنر را به خود گرفته بود و همین زیبایی در اخلاق و رفتارش نیز متبلور شد. او صمیمیتی داشت که می‌توانست بسیاری از مخاطبان را به خود جذب کند.
اسماعیلی اذعان داشت: علی‌اصغر بیانی موسیقی را به نیکی یاد گرفته بود و همیشه دغدغه‌های زیادی در عرصه حفظ و اشاعه موسیقی نواحی و موسیقی اصیل ایرانی داشت و اتفاقا همین شرایط بود که باعث شد شاگردان زیادی در محضر او تربیت شوند. کارهایی که استاد بیانی در عرصه بیانی انجام داد به قدری ارزشمند و با کیفیت هستند که به اعتقادم توانست دین خود را نسبت به هنر ادا کند. حال امروز اگر او دیگر در بین ما نیست اما می‌دانم شاگردانش قطعا راه او را ادامه خواهند داد.
زنده‌یاد بیانی از دریچه هنر سنتی به دنبال ریشه‌های معنوی بود
در ادامه مراسم داریوش طلایی (آهنگساز، نوازنده و یکی از اعضای گروه تخصصی موسیقی فرهنگستان هنر) از درگذشت علی‌اصغر بیانی اظهار تاسف کرد و گفت: آنها که استاد بیانی را می‌شناختند او را عارفی می‌دانستند که ابعاد مختلف انسانی و اخلاقی پررنگی دارد. آنها می‌دیدند که او فرهنگ و هنر را از منظری عارفانه مشاهده می‌کرد و می‌نگریست.
وی گفت: زنده‌یاد بیانی به هنر سنتی علاقه بسیار داشت و از این دریچه به دنبال ریشه‌های معنوی می‌گشت. بینای تلاش می‌کرد تا این فضای فکری را به بقیه نیز منتقل کند. قاعدتا ایشان نه تنها در موسیقی، بلکه در هنرهای دیگری مانند نقاشی و نگارگری نیز چنین رویکردی داشت.
طلایی ادامه داد: به یاد دارم وقتی در جلسات فرهنگستان سعادت همراهی و همنشینی ایشان را داشتم با چه مهر و علاقه‌ای موضوع عرفان در هنر را مورد توجه قرار می‌داد.
این هنرمند گفت: استاد علی‌اصغر بیانی ازجمله هنرمندانی بود که وقتی در عرصه‌های مختلف دانشگاه به آموزش موسیقی ردیف دستگاهی ایران مشغول بود، شیوه و سبک خاصی در تدریس داشت و با همان سبک و سیاق شاگردان بسیاری را به خود جلب کرد.
این آهنگساز افزود: استاد بیانی سبک خاصی در تدریس داشت که همین سبک و روش شاگردان زیادی را به سمت و سوی خود می کشید. او خود را از شاگردان مکتب مولانا می‌دانست و به همین دلیل حضورش همیشه با صفا، دوستی و فرهیختگی همراه بود و آن ویژگی‌ها را به جمع هم انتقال می‌داد.
طلایی در پایان صحبت‌هایش گفت: قطعا امروز جای استاد علی‌اصغر بیانی بین ما خالی است. او امروز به معشوق خود پیوست اما ما را تنها گذاشت که این فقدان، ضایعه بزرگی برای موسیقی اصیل ایرانی به حساب می‌آید.
بیانی انسانی عزیز بود که با موسیقی و شعر دنبال حقیقت می‌رفت
احمدعلی رجبی (پژوهشگر و رییس گروه هنرهای سنتی فرهنگستان هنر) یکی دیگر از سخنرانان مراسم بود که درباره ویژگی‌های اخلاقی و کاری زنده‌یاد بیانی توضیحاتی داد. او گفت: بیش از پنجاه سال با مرحوم بیانی رفاقت کرده‌ام و در روزهای خوشی و بدی همنشینش بوده‌ام.
این پژوهشگر گفت: بیانی انسانی عزیز بود که با موسیقی و شعر دنبال حقیقت می‌رفت. او با اینکه نقاشی زبردستی بود، اما با موسیقی به دنبال حقیقتی می‌گشت و آن را در شهر نمی‌‌یافت و به همین دلیل بود که همواره در سفر بود. او زمانی که در حوزه موسیقی به مقام استادی رسید خود را از عربده موسیقی انکرالاصوات غربی پاک کرد تا موسیقی زیبای ایرانی را با گوش‌هایی پاک بشنود. علی اصغربیانی همیشه از شهر فرار می‌کرد، چون باخبر بود که شهر جایی برای ساختن حقانیت موسیقی نیست.
رجبی گفت: بیانی اهل تحقیق بود و بر حقیقت هنر موسیقی تاکید داشت. او مانند نامش علی به درستی مظهر اسمش بود و مقامی عالی داشت و من او را به عنوان دوستی قدیمی، هنرمندی می‌دانم که مظهر اخلاق بود. او با همه خوب بود و با همین نفس نیک به عالم نگاه می‌کرد. این هنرمند مثل یک مجنون در روستاهای دور به دنبال حقیقت می‌گشت و در همین اماکن جغرافیایی بود که دعوت حق را لبیک گفت.
در ادامه مراسم، حسن بلخاری (رییس انجمن مفاخر فرهنگی ایران) نیز گفت: آنهایی که مرحوم علی اصغر بیانی را می‌شناسند قطعا از اخلاق عرفانی او آگاه بودند. او توانست میان عرفان و اندیشه ایرانی- اسلامی با موسیقی پیوند درست ایجاد کند. قطعا سیمای مرحوم بیانی هم دقیقا نشان‌دهنده این سلوک عرفانی بود که از مرگش بسیار غمگینم و می‌توانم بگویم موسیقی ایرانی یکی از سالارهای خود را از دست داد.
استاد بیانی همیشه راهی برای دست پیدا کردن به حقیقت داشت
حسام الدین سراج (خواننده موسیقی ایرانی) در ادامه مراسم قطعه‌ای را در سوگ دوستش علی‌اصغر بیانی خواند و سپس درباره او با حاضران صحبت کرد.
سراج گفت: با زنده‌یاد بیانی سی سال سابقه رفاقت و دوستی دارم. بیانی هنرمندی پژوهشگر بود که ویژگی‌های متعدد داشت و آن ویژگی‌ها او را به انسانی بزرگ و فراموش نشدنی تبدیل کرده بود. استاد بیانی همیشه راهی برای دست پیدا کردن به حقیقت داشت و در این چارچوب فکری از خودنمایی خودداری می‌کرد.
وی افزود: علی‌اصغر بیانی در عین استادی همواره به آموختن و حقیقت تمایل داشت و به نوعی به حقیقت و باطن موسیقی نظر داشت.
در ادامه مراسم اکبر عالمی (مدرس و پژوهشگرسینما) ضمن دکلمه شعری در رسا و سوگ بیانی گفت: در یکی از جلساتی که با زنده‌یاد بیانی داشتم پس از بحث‌های بسیار به من گفت: «نه تو مانی و نه من» و امروز زودتر از من رفت.
حسن قاسمی یکی از شاگردان زنده‌یاد بیانی به نمایندگی از دیگر شاگردان او در پایان مراسم متنی را قرائت کرد و طی آن به ویژگی‌های فرهنگی، هنری و انسانی زنده‌یاد علی‌اصغر بیانی پرداخت. پس از اقامه نماز میت پیکر این موسیقی‌دان با همراهی و بدرقه حاضران به بهشت زهرا(س) منتقل شد.
دیدگاهتان را بنویسید