یکی از آهنگسازان پروژه موسیقایی «جهان در جهان» معتقد است ضبط و انتشار پارتیتورهای این کنسرت بهترین مرجع برای آهنگسازان، دانشجویان و نوازندگان خواهد بود.
کارن کیهانی یکی از آهنگسازان پروژه موسیقایی «جهان در جهان» که قرار است روز پنجشنبه ۱۶ آبان ماه در تالار وحدت تهران پیش روی مخاطبان قرار گیرد، توضیح داد: برای من شخصاً این پروژه ادامه‌ای از سه پروژه مشابه دیگر یعنی «صد سال موسیقی ایران برای پیانو»، «گفتگوی(دوئت ویلن و ویلنسل)» و «ارض‌موات (پروژه‌ای برای ساز فاگوت)» است که همه این پروژه‌ها را می‌توان نوعی از آنتولوژیِ آهنگسازان ایرانی برای یک ترکیبِ سازیِ مشخص دانست.
وی افزود: به طور کلی به عنوان آهنگساز، این‌گونه از پروژه‌ها برایم مجالی برای امیدواری است. با اینکه سالی دو سه قطعه برای پروژه‌هایی مشابه این در خارج از ایران می‌نویسم، ولی هنگامی که قرار است اثرم در کنار آثار دوستانم، توسط نوازندگان خوب ایرانی و در تالار رودکی اجرا شود، قطعاً لذت و انگیزه برای تمامی مراحل کار، دوچندان می‌شود. به لحاظ فنی البته با توجه به اینکه در این پروژه برای دومین بار سولوی ابوا نوشتم، کار برایم دشوارتر بود.
خالق آلبوم های «همان یک شرار و دیگر هیچ» و «باغ بی برگی» با اشاره به اهمیت برگزاری این کنسرت افزود: اگر امروز بنشینید و تمامیِ اجراها و ضبط‌هایی که از منتخب آثار آهنگسازان معاصر ایران انجام شده فهرست کنید، یقیناً نه در اجرا ها و نه در آلبوم‌ها، بیش از ۱۰ مجموعه با این تنوعِ رویکرد نخواهید یافت. اساساً فکر می‌کنم چنین کنسرتی که سبب شده ۷ اثرِ جدید با محوریتِ یک ساز مانند ابوا نوشته شوند، هم به رپرتوارِ آن ساز خدمت کرده‌است و هم مرجعی برای مخاطبین است که در یک اجرای یک ساعته، با موسیقی و اندیشه هفت آهنگساز کشورشان آشنا شوند. طبیعتاً ضبط و انتشار پارتیتور هفت اثر نیز که جزئی از این پروژه است، بهترین مرجع برای آهنگسازان جوان و دانشجویان آهنگسازی و نوازندگی خواهد بود.
این مدرس موسیقی درباره همکاری آهنگسازان موسیقی معاصر با یک نوازنده جوان بیان داشت: به گمان من فرایندِ اجرای اول یعنی اولین اجرا از یک قطعه نوشته شده، یکی از دشوارترین کارها برای یک نوازنده‌است چون بدون هیچ نمونه صوتی و تجربه قبلی، یکسری نتِ نوشته‌شده در کاغذ را به موسیقیِ واقعی تبدیل می‌کند که اگر آن را با اجرای یک اثر از دبوسی مقایسه کنید ده‌ها اجرای ضبط شده و تصویری از آن وجو دارد، اهمیت این کار به سادگی قابل درک می‌شود. حالا وقتی یک نوازنده‌ای مانند نازنین احمدزاده تصمیم می گیرد هفت اثر جدید بنوازد و یا مانند لیلا رمضان یا زربخش‌ها در یک کنسرت چندین قطعه جدید اجرا می‌کنند به طوری که تمامی آهنگسازان، شگفت‌زده و خوشحال هستند، آن‌وقت دیگر چیزی به نام سن و سال خنده‌دار است و کاری‌است که هر کسی چه جوان و چه پیر، توانایی انجامش را ندارد.
سرپرست گروه موسیقی «مهر آیین» با بیان اینکه در کمیتِ آهنگسازانِ جوان، و هم در کیفیتِ آثار، شاهد رشد حیرت‌انگیزی هستیم، ادامه داد: در عرصه بین‌المللی نیز نسبت به یک دهه پیش، اجراهایی که از آثار آهنگسازان معاصر ایران انجام می‌گیرد بیشتر شده‌اند. در دانشگاه هم گرایش به موسیقی معاصر در دانشجویان آهنگسازی به نحو مشهودی افزایش داشته‌است. با توجه به معضلاتِ آموزش نوازندگی در ایران و دشواری‌های فنی و تکنیکیِ این نوع از موسیقی، همچنان کمبود نوازنده متخصص در موسیقی معاصر مشهود است اگرچه اجراها بیشتر شده‌اند از طرفی نیز نگاه مخاطبانِ خاصِ موسیقی معاصر هم به مراتب عمیق‌تر شده است.
کنسرت «جهان در جهان» ۱۶ آبان ماه با اجرای آثاری از محمدرضا تفضلی، حسام‌الدین دارابی، روزبه رفیعی، آرمین صنایعی، شروین عباسی، حمید عسکری و کارن کیهانی برای ترکیباتی چون ابوا سولو، ابوا-پیانو، ابوا-ویلنسل و ابوا-گیتار به اجرا در خواهند آمد. شش اثر از آثار مورد اجرا به سفارش نازنین احمدزاده، نوازنده‌ی ابوا نوشته شده اند و برای نخستین‌بار (world premier) توسط نوازندگان شاخصی چون سینا خلج (گیتار)، کارن سلاجقه (پیانو)، یاسمن کوزه گر (ویلنسل)، هادی یوسفی (پیانو) و نازنین احمدزاده (ابوا) نواخته می شوند.
دیدگاهتان را بنویسید