رهبر مهمان سابق ارکستر ملی ایران

چند هفته پیش درست ۱۷ دی ماه از سوی دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی فراخوان برگزاری آزمون جهت تکمیل ظرفیت ارکستر ملی، ارکستر سمفونیک و گروه هم آوازان (کر) منتشر شد. هرچند هرساله این اتفاق می افتد اما نحوه اطلاع رسانی به شیوه‌ای بود که هنرمندان عرصه موسیقی را به سکوت و شاید کناره‌گیری واداشت. خبر حاکی از آن بود که مشکلات پیش آمده بین هنرمندان و مسوولان، مشکلی جدی است و پاسخ صدیقی مسوول امور بین الملل ۲۸ امین جشنواره موسیقی فجر در نشست خبری این جشنواره به سوال یکی از خبرنگاران مبنی بر نبود ادغام یا تلفیق دو ارکستر نیز نتوانست خبر فوق را تنها شایعه‌ای بی‌‎اساس قلمداد کند. سخنان حسین علیزاده هم نشان داد که مشکلات پیش رو، فراتر از شایعه، شیطنت مطبوعاتی و یا شوخی بوده‌است.

علیزاده از رفتنش از شورای فنی ارکستر ملی گفت و شاه آبادی سکوت کرد. اتفاقات فوق این واقعیت تلخ را به خاطر آورد که نکند همانگونه که فرهاد فخرالدینی در سکوت با ارکستر ملی خداحافظی کرد، علیزاده نیز ارکستر ملی را در تندباد حوادث اخیر رها کند.

وقتی از روابط عمومی تالار وحدت سراغ رهبر ارکستر ملی را گرفتیم اظهار بی اطلاعی کردند و ما را به دفتر موسیقی وصل کردند و در دفتر موسیقی هم چیزی جز آشفتگی عایدمان نشد. به واقع آنچه که تا کنون رخ داده است نه شوخی بوده و نه شیطنت مطبوعاتی بلکه تندبادی آمده و هیچ کس هم نمی خواهد جلوی نابودی یا به قول حسین علیزاده اضمحلال آن را بگیرد.

وقتی که کارکرد این دو ارکستر از مبنا با هم تفاوت دارد هرچند که برخی از نوازنده‌ها هم با هم مشترک باشند چگونه می‌توان چتری ساخت و سرپناهی تهیه کرد تا آرامش برقرار شود. مگر قبل از آن ناآرامی را شاهد بودیم که دنبال روش جدیدی می گردیم. به همین منظور و برای روشن شدن نظرات متعدد با “آرش گوران” رهبر میهمان ارکستر ملی در آخرین اجرای این ارکستر گفت و گویی داشتیم.

تعریف آرش گوران در آخرین اجرای این ارکستر از شرایط موجود ایجاد فضایی غیر مشورتی است. وی درباره اتفاقات اخیر در ارکستر ملی گفت: «از آخرین اجرای ما که در شیراز برگزار شد و به اواخر شهریورماه سال جاری برمی‌گردد، دیگر خبری از اجراهای دیگر و یا فعالیتی جدید ندارم.»

وی افزود: «به من هم خبر رسیده که ارکستر ملی منحل شده است و با سیستمی جدید کارش را شروع کرده است. اما از جزییاتش بی‌خبرم.»

وی تاکید کرد که در این باره با او مشورتی نشد.

گوران در خصوص سکوت هنرمندان عرصه موسیقی گفت: «نباید هر سکوتی را علامت رضایت دانست. بلکه سکوت هنرمندان در مقاطع مختلف ی گاهی اعتراض به وضعیت موجود است، و زمانی هم به نحوه عملکرد برخی مسوولان برمی‌گردد.

وی گفت: «سیستمی جدید کارش را شروع کرده در حالیکه مشورتی در این باره با هیچکس نشد. به اعتقاد من باید برای این اقدام مهم با استادان و پیشکسوتان موسیقی و جوانان خلاق و هنرمندی که فعالیت‌های مثمرثمری را در این عرصه داشتند مشورت می‌شد. شاید اگر سیستم جدید فعالیتش را شورایی پیش می‌برد هنرمندان قدیمی و جدید را کنار خود می‌دید.

گوران تاکیدکرد: «به نظرم ایجاد فضای تعامل بهترین نتیجه را می‌دهد. فضایی که هیچگاه ایجاد نشد. انجام کارهای هنری صرفا ایجاد رضایت مندی نیست. بلکه هم باید هدف گذاری‌ها روشن باشد و هم واضح بیان و اطلاع رسانی شود.»

وی در مورد روشن نبودن هدف‌گذاریها در سیستم جدید اعلام کرد: «من در جایگاه منتقد نیستم. زیرا اساسا در جریان و چند و چون خیلی از موضوعات قرار نگرفته‌ام. اما معتقدم نقد به گذشته باعث می‌شود زمان را از دست بدهیم. حالا که به این نقطه رسیده‌ایم بهتر است اتفاق درستی را رقم بزنیم . زیرا هنر را هنرمند می‌سازد و خلق می‌کند نه سیستم.»

گوران ادامه داد: «اگر سیستمی بخواهد خودش کار هنری را در دست بگیرد و پیش ببرد باید از مشاوره هنرمندان بهر ببرد. نه آنکه کاری را بدون مشورت انجام بدهد و در عین حال بخواهد همه هنرمندان نیز آن را تایید کنند.»

وی گفت: «شاید برایم راحت تر باشد که بخواهم با زبان سرخ صحبت کنم اما قصد چنین کاری را ندارم زیرا که می خواهم پیشنهاداتی بدهم و جریانی را اضافه کنم نه آنکه جلویش را بگیرم.»

او جو فعلی موسیقی را جوی شایسته این هنر ندانست.

وی در پایان تاکید کرد: «اگر قصد سیستم جدید تلفیق این دو ارکستر باشد به نظرم راه به جایی نمی‌برد. بعد از تشکیل شورای فنی ارکستر که آقایان علیزاده، خلعتبری و تعدادی دیگر از هنرمندان حضور داشتند ارکستر ملی تکانی به خود داده بود و داشت راهی رو به جلو را طی می‌کرد اما حال نمی دانم…»