آمن خادمی: گرانی سالنهای موسیقی هم اکنون از مهمترین دغدغه اهالی هنر و به ویژه قشر موسیقیدان و مخاطبان آنها شده است. اگر زمانی؛ گروههای کوچک موسیقی، جرات برگزاری کنسرت نداشتند اما امروز اعتراض هنرمندان سرشناس و پرمخاطب مانند کامکارها، محمدرضا لطفی، پورناظریها و خیلیهای دیگر بالا گرفته است.
طبیعی است که گرانی سالن کنسرت؛ دلایل کاملا مشخصی دارد که میتوان به کمبود سالن و عدم رقابت و تقاضای زیاد برای اجرا بهعنوان دلایل دمدستی اشاره کرد. امیرعلی بشارتی(مدیر برج میلاد) حرفهایی بر ای گفتن دارد اگرچه خیلیها به و سیستمای که او برایش کار میکند، معترضند و معتقدند که شهرداری و دولت با گران کردن غیرقابل دفاع سالنها مستقیم یا غیرمستقیم به جنگ با هنر اصیل رفته است. گفتگوی ایلنا نیز با این مدیر(بشارتی) برای توضیح سیاستهای شهرداری در گرانی برج میلاد صورت گرفته است.
ــ اگر واقع بین باشیم درک میکنیم که موسیقی بخشی از نیاز یک جامعه پویاست. نبود یا کمبود آن؛ جامعه را دچار یاس و افسردگی نموده و بر هارمونی زندگی اجتماعی تاثیر منفی میگذارد. اگر رویکرد به این بخش؛ سیاسی نباشد، آنگاه شاهد عدم خروج میلیونها دلار از سرمایه کشور به جیب امیرنشینهای حاشیه خلیج فارس و مالزی و …. به سبب برپایی کنسرتهای موسیقی خواهیم بود. شاهد خواهیم بود که شهروندان بجای آنکه در خانههایشان هدف موسیقی ناهنجار دیکته شده غربی باشند، موسیقی ملی و اصیل خود را در جمع همشهریانشان میشنوند که درکنار هزار دلیل خوب برای شنیدنش؛ به رتقای فرهنگ شهرنشینی و حضور در اجتماعات سالم شهری نیز منجر میشود که دافع بسیاری از بلایایی است که به واسطهی جمع شدنهای عمدتا غیرسالم در پستوها برای جوانان و شهروندان است. معاونت فرهنگی و اجتماعی شهرداری تهران مصصم است که علیرغم محدودیت منابع مالی، کمبود فضاهای فرهنگی را با ساخت مجموعههایی که در دست اقدام دارد؛ رفع نماید. مرکز همایشهای برج میلاد، بوستان نهجالبلاغه، پارک آب و آتش، سینماهای پردیس ملت، آزادی و … تنها اقداماتی است که در گذشته نزدیک انجام گرفته و در آینده نزدیک نیز شهروندان شاهد راهاندازی فضاهای بیشتری در حوزه فرهنگ خواهند بود که بخش موسیقی نیز از آن نصیب داشته و درپی آن؛ کاهش هزینهها را شاهد خواهیم بود.
ــ قیمت بالای بلیت کنسرت حکایت از نوعی عدم رقابت در این عرصه را داشته که علتهای آن به شرح ذیل است: در شهر تهران به جز مرکز همایشهای برج میلاد، سالن مناسبی برای برگزاری کنسرتهای بزرگ وجود ندارد. تالار کشور و سالن میلاد نمایشگاه زیرساختهای لازم را ندارند و البته همواره نوعی محدودیت و گزینش در برگزاریهای خود اعمال کردهاند. لذا اولین اقدام در راستای کاهش قیمت بلیطها؛ راهاندازی و بکارگیری حداکثری سالنهای برگزاری و ایجاد رقابت بین آنان است که طبیعتا مسئولان را به سمت حرکت در مسیر کاهش هزینههای راهبری و حاشیه سود هدایت میکند. درحال حاضر دو سالن اخیر دراختیار وزارت کشور و وزارت بازرگانی هستند و قیمتهای بهرهبرداری از آن نیز بسیار بالاست. شهرداری تهران علیرغم کمبود شدید منابع مالی و در راستای حمایت از موسیقی اصیل و سنتی کشور اقدام به کاهش ۲۰ درصدی هزینه پرپایی این نوع اجراها کرده ولی این کافی نیست. وزارت ارشاد نیز میبایستی از معاونت هنری و دفتر موسیقی آن وزارتخانه بیش از آنچه که امروز صورت میگیرد؛ حمایت کند. درواقع ما یک پله جلو آمدهایم حالا وقتش است که ارشاد هم یک پله جلو بیاید.
ــ مدیریت و راهبری مرکز همایش برج میلاد میبایست از مجموعه میلاد جدا شود. هم اکنون همه هزینههای جاری شرکت برج میلاد تهران که بهرهبردار مجموعه میلاد است بر گرده مرکز همایش است. قطعا با جدا کردن این مجموعه از بهرهبردار برج میلاد و باتوجه به ماهیت فرهنگی این مجموعه که سنخیتی هم با ماهیت مخابراتی و رادیو تلویزیونی برج میلاد ندارد، شاهد کاهش هزینههای جاری مرکز و به طبع آن کاهش هزینه اجاره سالنهای مرکز همایش میلاد خواهیم بود. نکته دیگر هم اینکه هرقدر دستگاههای مرتبط به کاهش هزینههای اجرا اهتمام داشته باشند ولی نظارتی بر قیمتگذاری بلیطها صورت نگیرد، مردم بهعنوان هدف اصلی این اقدامات از آن سود نخواهند برد. این مهم میبایست در سیاستگذاریهای وزارت ارشاد در دستور کار قرار گیرد.
ــ دستاندرکاران بخش خصوصی میتوانند مخاطبان بخش فرهنگی را جدیتر گرفته و به ارزش تبلیغات در این حوزه جدیتر فکر کنند. شخصا و بعداز اجرای نزدیک به یکصد و اندی اجرای صحنهای به جز معدود دفعات(کمتر از ده مورد) شاهد حضور اسپانسرهای بخش خصوصی درکنار مجریان برنامهها نبودهام. حضور اسپانسر برای مجری برنامه درآمدزاست، حال اگر آنان نیز به این اقدام جهت بالاتر بردن حاشیه سود خود؛ نگاهی نداشته باشند، میتواند کاهش دهنده قیمت بلیت باشد. درباره دولت هم اشارات لازم انجام شد.
ــ شهرداری تهران در اجرای وظایف خود میبایست به بودجه دراختیارش نظر داشته باشد. در شرایطی که عوارض نوسازی به عنوان یکی از منابع درآمدی شهرداری؛هیچ ضمانتی برای دریافت ندارد و بسیاری از شهروندان از پرداخت آن تا زمان لزوم (مثل زمان انتقال ملک) خودداری و این اقدام امکان برنامهریزی بودجهای را از مدیران مجموعه سلب کرده همچنین عدم تحقق تخصیص بودجههای مصوب کشوری؛ عرصه را برای این نهاد خدماتی تنگتر کرده، مدیریت ارشاد هم الزام به اولویتبندی وظایف خود ندارد، با این حال اقدامات شهری تهران با تمام تنگناها از نگاه تیزبین شهروندان مخفی نمیماند. اقدام برای کاهش هزینه اجراهای اصیل و سنتی کشوربهعنوان اولین گام در مرکز همایشهای برج میلاد و علیرغم عدم توان شهرداری برای تخصیص بودجه به این مرکز ازهمان دست اقدامات شهری ملموس است. معاونت فرهنگی و اجتماعی شهرداری تهران نیز پروژه ساخت امکانات فرهنگی مشابه مرکز همایش برج میلاد و با ظرفیت بالاتر را در دست اجرا دارد که امید است با تخصیص بودجه مناسب؛ اجرای آن سرعت گیرد. قطعا وجود مراکزی این چنین به سبب ظرفیت بالاتر بر هزینه اجرا تاثیر محسوس خواهد گذاشت. درباره مرکز همایش میلاد نیز باید گفت؛ قسمتی از فضای بالکن سالن اصلی مرکز همایش میلاد که هم اکنون مورد استفاده قرار نمیگیرد، با تغییراتی جزئی قابل بهرهبرداری است، درصورت تصویب هیئت مدیره شرکت و اجرایی شدن این طرح، ظرفیت سالن مرکز همایش میلاد ۱۵۰ صندلی افزایش خواهد یافت که تاثیر آن بر قیمت تمام شده هر صندلی برای برگزارکننده قابل توجه است.
ــ عوارض نوسازی و عمران شهری طبق ماده ۱ قانون نوسازی وعمران شهری مصوب ۷/۹/۴۷ تنها میبایست در اصلاحات اساسی و تامین نیازمندیهای شهری و احداث و اصلاح معابر و پارکها و تامین نیاز تاسیسات عمومی و نوسازی محلات هزینه شود.
ــ برای اجرای موسیقی اصیل و سنتی پس از جلسه با معاون هنری وزارت ارشاد(جناب آقای شاهآبادی)؛ و با دریافت نظر ایشان و همچنین هنرمندان این عرصه، پیشنهاد کاهش هزینه این اجراها تهیه و مورد استقبال معاون فرهنگی و اجتماعی شهرداری تهران و ریاست هیئت مدیره شرکت برج میلاد تهران(آقای دکتر ایازی) قرار گرفت که پس از تصویب، اجرایی هم شد اگرچه معتقدم این اقدام کافی نیست، بلکه اولین گام شهرداری تهران است.
ــ در همجواری مجموعه میلاد، بیمارستان میلاد قرار دارد، متاسفانه مدیریت این بیمارستان باوجود دراختیار داشتن منابع مالی مناسب و درخواست مکرر شهرداری در جلسات مکرر از ایجاد پارکینگ و معابر اختصاصی برای خود سرباز زده و مشکلات عدیده ترافیکی در بزرگراه همت و منطقه اختصاصی مجموعه میلاد را ایجاد نموده است. شهرداری تهران تنها برای رعایت شان شهروندان و مراجعان به این بیمارستان است که تا بحال اقدام به مسدود کردن مسیر اختصاصی مجموعه میلاد به روی مراجعین به محل نکرده است. امید است با همکاری واقع بینانهتر مسئولین بیمارستان؛ معابر مجموعه میلاد بازشود که در این صورت با همکاری و هماهنگی خوبی که بین شهرداری تهران و فرماندهی محترم پلیس راهنمایی و رانندگی تهران وجود دارد، مطمئنا شاهد تردد آسان، ایجاد ایستگاههای تاکسیرانی و اتوبوسرانی در میدان اندیشه مجموعه میلاد خواهیم بود. درحال حاضر، یک ایستگاه تاکسی به صورت شبانهروزی در ورودی پارکینگ مجموعه؛ دائر و جهت ایاب و ذهاب مدعوین مجموعه میلاد ارائه خدمات مینماید.
ــ بله، در طرح جامع مترو، میدان اندیشه در مجموعه میلاد صاحب یک ایستگاه خواهد شد. مراحل مطالعاتی و اولیه انجام شده و به ترتیب اولویت شهری متاثر از منابع محدود شهرداری و با امید به تحقق دریافت بودجه مصوب دولتی در این خصوص انشاءا… در آینده شاهد اجرای آن خواهیم بود.
ــ در این خصوص اطلاعی ندارم، فرهنگسراها تحت مدیریت سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران هستند. میتوانید از آنان علت را جویا شوید. |
دیدگاهتان را بنویسید