محمد نوری چهره‌ی ماندگار عرصه‌ی موسیقی ایران روز گذشته ـ ۲۴ تیر ماه ـ از بیمارستان «جم» مرخص شد.
به گزارش خبرنگار موسیقی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) محمد نوری که به دلیل بیماری مختصر ناشی از تنگی نفس در بیمارستان جم بستری شده بود، به منزلش رفت تا دوران نقاهت را سپری کند.
این خواننده‌ی پیشکسوت متولد ۱۳۰۸ و فارغ التحصیل از هنرستان تئاتر، زبان و ادبیات انگلیسی از دانشگاه تهران و مبانی تئاتر از دانشکده علوم اجتماعی است. او بیش از سیصد قطعه‌ی آوازی اجرا کرده است و با ترانه‌ی “گل مریم چشماتو واکن منو نگاه کن”، “شکوفه در شکوفه” ، “چراغی در افق”، “در ماه ماندگار” و “وطن” …. به خوبی او را می‌شناسیم و تنها خواننده ایرانی است که کار ترجمه و داستان نویسی هم داشته است و به گفته‌ی خودش در نگین، سخن، تکاپو، آدینه، دنیای سخن، سپید و سیاه ترجمه و حرفهایی داشته است که مطرح کرده است و ترجمه‌های در سالهای دور داشته است.
او آواز را نزد باغچه‌بان و تئوری موسیقی را نزد سیروس شهردار و فریدون فرزانه_ اساتید هنرستان عالی موسیقی _فرا گرفت و شیوه‌ی آواز خود را متاثر از اساتیدی چون حسین اصلانی، ناصر حسینی و محمد سریر می‌داند.
در دهه‌ی بیست “محمد نوری” در همین سالها _سنین نوجوانی_ با خواندن اشعار نوین کار خوانندگی را آغاز کرد.
او طی سالهای بعد با تکیه به تحصیلات هنرستانی و دانشگاهی خود توانست هویت مستقلی به اندیشه و گرایش‌اش ببخشد.
محمد نوری در مصاحبه‌ی درباره‌ی راز ماندگاریش گفته بود: «من هرگز خود را در اوج ندیده‌ام. با زیربنایی سست هم می توان به اوج رفت، ولی ماندن در قله، کار هر کس نیست، کار ما هم نیست، آن که بسرعت اوج می گیرد، با همان سرعت سقوط می‌کند. رمز ماندگاری در همین است که طوری باید به اوج رفت که بی‌برگشت باشد.»
