«بسیار خوشحال می شوم، وقتی می‌بینم اینقدر با شما جوانان احساس مشترک دارم. اینکه به یادم هستید، برایم خوشحال کننده است.»
به گزارش خبرنگار بخش موسیقی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، ۹ تیرماه سالروز تولد ۸۲ سالگی همایون خرم، مردی با نغمه‌های ماندگار ایرانی است.
این هنرمند در سالروز تولدش به ایسنا در جمله‌‌ای کوتاه گفت: من به این نسل اخیر خیلی وابسته‌ام و احساس می‌کنم کار را باید برای شما جوانان ارائه دهم و بتوانم برای شما هم خاطره بسازم. آخر شما جوانان به خودی خود نسبت به آهنگ‌ها ابراز احساسات می‌کنید.
همایون خرم در سال ۱۳۰۹ در شهر «بوشهر»، میان مردم خونگرم آن‌دیار دیده به جهان گشود. مادرش که عاشق و شیفته‌ی «همایون» ـ یکی از دستگاه‌های موسیقی اصیل ایرانی ـ بود، نام او را «همایون» گذاشت.
همایون بیش از یکسال از سن‌اش نگذشته بود که همراه خانواده به تهران آمد. پدرش با اینکه بانکدار بود و بیشتر وقتش در زمینه‌های اقتصادی صرف می‌شد، هرگاه فرصت می‌یافت، از موسیقی اصیل ایرانی هم غفلت نمی‌ورزید و از دستگاه‌ها و مقام‌های موسیقی اصیل، بیش از همه به «اصفهان» علاقه داشت. به همین سبب هم وقتی همایون بزرگ و نوازنده ماهری شد، به خاطر دلبستگی مادر و پدرش، آهنگ‌هایی نظیر، «رهگذر»، «خسته‌دلان» را در «همایون» و «گمشده» در«اصفهان» را ساخت و تقدیم آنان کرد.
بیش از هفت بهار از سن‌اش نگذشته بود که با تهیه «نی لبکی»، روزها برای خود با آن نواهایی را زمزمه می‌کرد. در یازده سالگی به مکتب استاد «صبا» راه یافت. صبا که مردی خوش خلق و با حوصله بود و در مورد دانشجویان با استعداد از هیچگونه کمک و صرف وقت دریغ نمی‌کرد؛ همایون خرم را که کودک مشتاقی بود، تحت مراقبت و تعلیم خاص خود قرار داد و پس از چهار سال و نیم تمرین‌های مداوم، او را آماده نوازندگی کرد.
پس از امتحانی که توسط «ابراهیم خان منصوری» که در آن زمان سرپرستی موسیقی رادیو را برعهده داشت، از خرم به عمل آمد، اولین برنامه‌ی او تحت عنوان «نوازنده چهارده ساله» در ساعت ۹:۴۵ دقیقه شب از رادیو تهران پخش شد و از فردای آن روز نام نوازنده چهارده ساله در بسیاری محافل مطرح شد.
در یکی از آن برنامه‌های رادیویی، شبی همایون خرم کاملا تحت تاثیر نوازندگی استادش «صبا» قرار گرفت و مشغول اجرای برنامه در رادیو بود، در آن هنگام حسین تهرانی که در بوفه فرستنده رادیو نشسته و به رادیو گوش می‌داد از متصدی رادیو سوال می‌کند «مگر امشب صبا برنامه دارد؟» او در جواب می‌گوید:« نه این صدای ساز همایون خرم است که گوشه‌ها و ردیف‌های استادش «صبا» را اجرا می‌کند.»
گفته می‌شود، حسین تهرانی آن شب آن قدر در بوفه می‌نشیند تا برنامه همایون تمام می‌شود و او را مورد تشویق قرار می‌دهد.
«خرم» تحصیلات عالی خود را با اخذ دانشنامه در رشته‌ی مهندسی برق ادامه داد و در موسساتی مانند تاسیسات اداره ساختمان بانک ملی ایران و تاسیسات برق سد امیر کبیر و … مشغول به فعالیت شد و مانند یک طلبه حقیقی موسیقی، از آثار اساتیدی چون کلنل وزیری، روح‌الله خالقی بهره‌مند شد وآموزش «هارمونی» را نزد استاد فریدون فرزانه ادامه داد.
همایون خرم از آن سال به بعد به طور مداوم با رادیو همکاری داشت تا این که برنامه «گلها» به همت داود پیرنیا به وجود آمد و بنا به دعوت او، همکاری خود را با «گلها» آغاز کرد و یکی از ارکان اولیه برنامه‌های بی‌همتای «گلها» شد.
این هنرمند از آن زمان به بعد مدت‌ها رهبری ارکستر شماره ۶ رادیو و بعد ارکستر شماره ۲ رادیو را برعهده داشت.
خرم بیش از ۲۵ سال با رادیو همکاری داشت و چندین سال به عنوان «تکنواز ویلن» روزهای جمعه برنامه داشت. برنامه دیگری نیز به نام «شاعران قصه می‌گویند» روزهای جمعه از رادیو پخش می‌شد که بیشتر برنامه‌های آن توسط این هنرمند ساخته و اجرا می‌شد. همایون خرم از میان انبوه آثار خود ترانه‌های «رسوای زمانه منم»، «تو ای پری کجایی»، «مینای شکسته»، «بگذر از کوی ما»، «اشک من»، «غوغای ستارگان»، «امشب در سر شوری دارم»، «شباهنگ»، «دل پریشانم»، «گمشده»، «خسته‌دلان» و «راز دل» را بیشتر از همه می‌پسندد.
پی نوشت: بخشی از این گزارش برگرفته از جلد اول کتاب «مردان موسیقی سنتی و نوین ایران» است.
دیدگاهتان را بنویسید