زمانی که مداحی‌ها اصالت ایرانی داشتند

«جبرئیل»، یکی از قدیمی‌ترین نوحه‌‌های ضبط شده به زبان فارسی است که مربوط به دوره قاجار است. شعر این نوحه منصوب به ناصرالدین شاه است.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، دستگاه گرامافون، اواخر عصر ناصری به ایران آمد که آن را آن زمان دستگاه حافظ الصوت یا حبس الصوت می‌خواندند. چندین صدای ضبط شده به دوره ناصری و مظفرالدین شاه منسوب هستند که نوحه «جبرئیل» هم از آن جمله است.

شعر نوحه «جبرئیل» منسوب به ناصرالدین شاه قاجار بوده و خواننده آن نامشخص است. این نوحه قدیمی در دستگاه همایون اجرا می‌شود که در نوع خود می‌تواند الگویی برای استفاده درست از موسیقی ایرانی در مجالس سوگواری باشد.

به مدت بیش از یک قرن، دستگاه‌های موسیقی ایرانی، حامل اشعار و نوحه‌های سوگواری واقعه عاشورا بودند و نوحه‌خوانان، هنرمندانی خوش صدا، آموزش‌دیده و آگاه به علم موسیقی به شمار می‌آمدند. متاسفانه در سال‌های اخیر، سنت‌های اصیل نوحه‌خوانی فراموش شده‌اند و در بسیاری موارد جای‌شان را به ملودی‌های وارداتی و اشعار بی‌محتوا داده‌اند.