سایت خبری و تحلیلی موسیقی ایرانیان – سینا چراغی: یان وولف از مووسان و برگزار کنندگان فستیوال CTM برلین است. او به نمایندگی از این فستیوال سفری یک هفتهای به ایران داشت؛ دلیل این سفر همکاری مشترکی همراه با فستیوال «صت» تهران بود. رویدادی که به مدت زمان چهار روز با چند اجرا و ورک شاپ برگزار شد. در حاشیه نشست خبری این فستیوال گپ کوتاهی با او زدیم.
- شما به نمایندگی از فستیوال CTM اینجا حضور دارید و رویداد مشترکی را با فستیوال صت از ایران برگزار کردید. از این تجربه جدید برای ما بگویید.
هر مشارکتی به نوبه خودش منحصر به فرد است چون افراد متفاوتی با دانش، فرهنگ و زمینههای متفاوتی در کنار هم قرار میگیرند. اما چیزی که در این تجربه منحصر به فرد بود فکر میکنم زمینههای یادگیری متعدد در هر دو سمت بود. خب ما شناخت کمی از همدیگر و از شیوههای کاری هم داشتیم. ما سیستم مخصوص به خودمان را در CTM داریم و از شرایط و شیوههایی که در ایران کارها را به پیش میبرد. اصلاً اطلاعی نداشتیم در حالی که بچههای SET میدانستند که در اینجا باید چه کاری را چگونه انجام دهند. در سطح مخاطبان فستیوال اما امیدوارم که جنبههای مورد علاقه زیادی وجود داشته باشد. شاید بحثها یا تفکراتی درباره محدودیتها و مسائلی که مربوط به داخل ایران است به وجود آمده اما آن قسمت به ما مرتبط نیست. به هر حال مهم این است که این مشارکت به وجود آمد.
- گام بعدی در همکاریهای SET و CTM چیست؟
برخی همکاریهایی که در طول این فستیوال شکل گرفت از جمله بین کولبرگر و ۹T Antiope قرار است در فستیوال بعدی CTM در سال ۲۰۱۹ اجرا شوند. شاید اجراهای دیگری هم از تهران داشته باشیم. این مبحث باز است که فعلاً روی آن کار میکنیم. به خیلی چیزها از جمله امکانات و منابع موجود بستگی دارد. فعلاً این فستیوال اتفاقی بود که برایش تمرکز کردیم و خوشحالیم که برگزار شد و به ثمر نشست. بعد از این در هفتههای آتی تمرکز ما به فستیوال اصلی CTM در ژانویه ۲۰۱۹ میرود و امیدواریم آنجا همکاریهای بیشتری داشته باشیم.
- تمایز CTM با دیگر فستیوالهای موزیک الکترونیک تجربی در چیست؟
فکر میکنم جواب این سؤال را آدمهای خارج از CTM باید جواب دهند! من دوست ندارم بگویم که ما فرق داریم چون این کار را میکنیم یا آن کار را نمیکنیم. فستیوالهای زیادی در دنیا برگزار میشوند که هر کدام برای خودشون تاریخچه و رویکردی دارند. ما هم سالها است که این فستیوال را برگزار میکنیم. در طول این مدت هم دائماً به این فکر کردیم و دربارهش بحث کردیم که اصلاً برگزاری یک فستیوال به چه معنا است و چه چیزی را بازتاب میدهد. ولی چیزی که بتوانم بگویم؛ پذیرش و احترام ما به موسیقی در همه انواع است نه فقط موسیقی تجربی یا موسیقی معاصر. موسیقی پاپ، موسیقی رقص، نویز و تجربی و در کل تمامی خردهفرهنگیهای پیرامون موسیقی. احترام میگذاریم چرا که هر کدام تفسیری از چیزی هستند که در دنیای ما میگذرد. با ارائه آنها میخواهیم این همین موضوع را نشان دهیم که در دنیای ما چه میگذرد و اینکه من و شما چطور با هم دیگر مرتبط هستیم و روی هم تأثیر میگذاریم. ما سعی کردیم تا طیف متنوعی از برنامهها را در فستیوالها داشته باشیم اجراهای زنده، نمایشگاهها، کنفرانسها، نشستهای گفتگو با هنرمندان، کارگاهها، برنامههای رادیویی و در کل از زوایای مختلف به این قصیه نگاه کنیم که شما چطور موسیقی را تجربه میکنید و چطور درباره آن فکر میکنید. موسیقی خیلی سر راست، فیزیکی و احساسی است. شما میتوانید وقتی به موزیک گوش میدهید به چیزی فکر نکنید اما در عین حال میتوانید بعد از آن یا همزمان موزیک را آنالیز کنید. به این فکر کنید که زمینه و زبان مخصوص آن موسیقی چیست، از کجا آمده و چه چیزی را بیان میکند؛ این برای ما در فستیوالها مهم است. نمیخواهیم فقط یک سری اجرای زنده بگذاریم و اتفاقی نیفتد. بنابراین برای ما فستیوال به مثابه جمعشدن در یک مکان است تا در کنار هم و از همدیگر یاد بگیریم. فستیوال فقط بخشی از فرایند یادگیری است. اینطور نیست که منِ برگزارکننده چیزی را بیشتر از مخاطبی که به فستیوال میاید بلد باشم یا بخواهم چیزی را به مخاطب یاد بدهم. نه ما هر دو به همدیگر یاد میدیم و از هم یاد میگیریم.
دیدگاهتان را بنویسید