×
×

در حاشیه خبر

  • کد نوشته: 182975
  • موسیقی ایرانیان
  • چهارشنبه, ۶ام تیر ۱۳۹۷
  • ۰
  • عکسی از «نعیمه نظام دوست» در دهه ۷۰

  • نعیمه نظام دوست در اینستاپستش نوشت:
    سالهای پیش که عاشقانه آرزوی بازیگری رو در ذهن و دل و جانم حس میکردم وقتی از بچگی با این آرزو بزرگ شدم و دغدغه ام بود و راه یافتن به این حرفه اصلا آسون نبود ، بعد از گذروندن دوره بازیگری در محضر استاد زهرا صبری دنبال راهی بودم که وارد این حرفه بشم ، توسط یکی از دوستانم به استاد بزرگ سروش خلیلی و همسر مهربونشون هنرمند بزرگ خانم فاطمه دانشزاد یا بهتره بگم خاطره خانم دانشزاد معرفی شدم و این عزیزان سال هفتاد من رو به گروه های تاتر آزاد آقای صفری و مجید جعفری معرفی کردند و این بود راهی که در به درش بودم و ممنونم و سر تعظیم فرود میارم برای این اساتید ، شاید این راه سخت رو با دشواری طی کردم و تلاش کردم برای رسیدن به هدف ولی اگه این عزیزان نبودند شاید من هم پژمرده و نا امید این هدف رو رها میکردم و نابود میشدم . امروز تولد بانوی هنرمند فاطمه خانم دانشزاده و من تبریک صمیمانه رو با جان و دل نثارشون میکنم و هرچند سروش خان خلیلی امروز میان ما نیستند ولی همیشه یاد و خاطرشون در دل و جانم زنده است . از آقای خلیلی پسری به یادگار مونده به نام مهران عزیز که دوست مهربان من بوده همیشه و از خصلتهای خوب پدر و مادر بسیار برده . خدا نگهدار همه این عزیزان باشه .
    بعضی آدم ها را نمی شود دوست نداشت.
    آمده اند تا دنیای سیاه و سفیدت را همرنگ لبخندشان کنند.
    و به تو بفهمانند که دنیا هنوز جای خوبی است برای نفس کشیدن.
    حتی اگر تمام عمرت را بگردی هم دلیل دوست داشتنی بودنشان را پیدا نمی کنی.
    نه با عطر خاصی به لحظه های تنهایی ات هجوم می آورند و نه همراه عروسک کوچک آویزان از آینه برایت یاد آور روز های خوب می شوند.
    اما طور عجیبی هستند.
    انگار آفریده شده اند تا دوستشان داشته باشیم.
    تا مهربانی کنند.
    و برای ثانیه ثانیه ی نبودنشان حسرت و دلتنگی به بار بیاورند.
    این ها همان آدم هایی هستند که فراموش کردنشان حتی از ضعیف ترین حافظه ها هم بر نمی آید. همان هایی که رسالتشان معجزه ای است برای شب های تاریک و پر تشویش دیگران.
    حتی اگر سال ها بگذرد از این دیدار، باز هم به گوشه ای از تنهایی ات سرک می کشند و می شوند دلیل کوچک خوشبختی.
    این آدم ها را نمی شود دوست نداشت چون برای دوست داشته شدن آفریده شده اند..!
    خاطره خانم دانشزاد شاید با این دلنوشته تونسته باشم ذره ای کوچک از محبتهای بی پایان شما عزیز دلم رو جبران کنم . تا لحظه ای که جان در بدن دارم مخلص و کوچک شما هستم .

     

    https://musiceiranian.ir/?p=182975
       
    برچسب ها

    مطالب مرتبط

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *