کوروش سلیمانی با انتشار این عکس در صفحه اش نوشت: ⚽️…
پیش از آنکه شیفته ى تئاتر و سینما شوم، فوتبال رنگِ رویایى و شوربخشِ زندگى من بوده و قبل از خواندن و در واقع بلعیدنِ مجله ى فیلم و گزارش فیلم و دنیاىِ تصویر؛ دنیاىِ ورزش مى خواندم و کیهان ورزشى … حالا که مى بینم انگار هزارسالى شده که فوتبالى ام! از کوچه ى روانبخشِ خیابان جلیلى این عشق شروع شد، به زمین خاکى کلوپ (محله ى سید صالح) کرمانشاه و تیم دارایى (بانک ملى) و تیم دانشگاه علوم پزشکى کرمانشاه رسید و بعد از سالها در این روزگارِ اخیر به تیم هنرمندان … و از سوى دیگر و در جایگاه تماشاگر، از جام جهانى اسپانیا و مکزیک و ایتالیا شروع شد تا به جام برزیل رسید و این روزها به جام جهانى روسیه و بازى ایران و مراکش و … رسیده. بى تردید فوتبال یکى از مهمترین معجزاتى ست که من در زندگى با آن _ چه در هنگام بازى و چه در هنگام تماشا _ مواجه بوده ام … معجزه اى جذاب و دوست داشتنى که بابت آن بسیار شاکرم …
________________________________
توضیح عکس :
زمین خاکى کلوپِ کرمانشاه / اردیبهشت ١٣۶٢/ ایستاده از راست: نَفَر اول را یادم نیست، فرزاد، حسین، وحید
نشسته از راست، مهرداد، مرحوم فریبرز، سعید و بنده
؛ آن ایّام کاپیتانى تیم بین من و سعید دست به دست مى شد. اینجا من کاپیتانم انگار چون منم که روى توپ دست گذاشته ام و یقه ى پیرهنم هم با بقیه فرق مى کند، یقه ام مدلِ “هفت” هست و “هفت ” شماره ى کاپیتان على پروین بود ( ربط اش را خودتان پیدا کنید!) … تیم کوچه ى ما آن روز براى عکاسى به آنجا آمده بود و این عکس ها را برادرم با دوربین ما که تازه خریده بودیم، برداشت. مناسبت عکس هم لباس هاى فوتبالى تازه خریدارى شده ىِ تیم کوچه بود که خرید آنها هم خود داستان مفصلى دارد که شاید بعدتر گفتم … خلاصه خواستم کمى از سابقه ى فوتبالى ام بنویسم … و باقى بقایتان
دیدگاهتان را بنویسید