بابک بیات از همان دست آهنگسازانی بود که در مرز پختگی؛ ورود به سینما و آهنگسازی برای فیلم را درکنار فعالیت‌های اصلی خود گنجاند و علاوه بر عرصه موسیقی در سینما نیز خود را جاودانه ساخت.
این آهنگساز ۲۳خرداد ماه سال ۱۳۲۵در تهران متولد شد و در نوزده سالگی به عنوان دانش آموخته هنرستان عالی موسیقی، در اپراتوری تهران مشغول به کار شد.
بیات، دوره کارشناسی موسیقی را در خارج از کشور گذراند و شروع فعالیت خود ر ا به‌عنوان خواننده رسمی در گروه کر باغچه‌بان آغاز کرد و خوانندگی تنور اپرای تهران در تالار رودکی را نیز تجربه کرد. آغاز فعالیت سینمایی او با فیلم حسن کچل ساخته زنده‌یاد علی حاتمی به‌عنوان سازنده موسیقی متن در سال ۱۳۴۹بود.
خودش می‌گفت:”بیش از ۱۸ سال سینه‌خیز در این حرفه حرکت کردم، موسیقی فیلم ساختم و با عشق و علاقه کارم را ادامه دادم و اگر صورت هزینه‌های و دستمزد من را در این مدت نگاه کنید، از اینکه یک آهنگساز با این همه زحمت چنین زندگی می‌کند و درآمد کمی در حد یک کارمند داشته است، خنده‌تان می‌گیرد … ”
می‌خواست “حکم” آخرین کارش باشد، اما نشد؛ اما می‌گفت: “چند فکری بودن گروه دست‌اندرکار و … باعث شد با مسعود کیمیایی همکاری نکند.”
بیات، همواره از حضور جوان‌ها در حرفه ساخت موسیقی فیلم راضی بود؛ اما خود اذعان می‌داشت، متاسفانه بسیاری از این‌ها از آن حس موسیقایی و تخصص در موسیقی فیلم برخوردار نیستند و فقط آن را یدک می‌کشند و چون کار دیگری بلد نیستند موسیقی فیلم بسازند.
او بعداز فیلم “به من نگاه کن” کار تازه‌ای نکرد؛ “آرزوی پیشرفت برای موسیقی فیلم در ایران را دارم؛ من از این راه زندگی می‌کردم اما هم‌اکنون حاضرم کار نکنم تا موسیقی فیلم در این مملکت دست کسانی باشد که تخصص این کار را دارند.”
ولایت عشق، کشتی آنجیلیکا، عروس، نقطه ضعف، اتوبوس، پهلوانان نمی‌میرند، جهان پهلوان تختی و افسانه‌ی سلطان و شبان از دیگر آثاری هستند که بیات برای آن‌ها موسیقی ساخت و رفت.
گفته می‌شود بابک بیات موسیقى فیلم را با فیلم “غریبه” که با همراهى واروژان ساخته شد، شروع کرد. بعد از آن، موسیقى فیلم‌هاى خوشید در مرداب، شب آفتابى، برهنه تا ظهر با سرعت، فریاد زیر آب، سریال چنگک و بسیارى موسیقى فیلم‌هاى دیگر را ساخت.
بابک بیات موسیقى فیلم را در بعداز انقلاب با فیلم “مرگ یزد‌گرد” ساخته بهرام بیضایى شروع کرد و در سال ۱۳۶۲ موسیقى فیلم‌هاى “نقطه ضعف “و “ریشه در خون” را ساخت و سال‌هاى بعد براى حدود ۹۰ فیلم سینمایى موسیقى نوشت؛ آخرین سریالش هم “ولایت عشق” بود.
وی، جایزه سیمرغ بلورین فجر را براى فیلم عروس دریافت کرد. سال ۱۳۷۵ از بین چهار کاندید دوبار نامش اعلام شد، سیمرغ بلورین گرفت. در خانه سینما براى فیلم ساحره جایزه اول موسیقى فیلم را دریافت کرد. در جشن گزارش فیلم هم جایزه بهترین آهنگسازى را براى صد سالگى سینما از آن خود کرد.
بیات کارهای دیگری هم می‌کرد. در این سال‌ها قطعه‌ی کرال و ارکسترال “سرزمین خورشید” ساخته بود که سال ۱۳۷۶ توسط ارکستر سمفونیک تهران و به‌رهبرى فریدون ناصرى اجرا شد. حدود هشت سال هم در دانشگاه‌هاى تهران موسیقى فیلم تدریس را کرد.
وی، خالق بیش از صد موسیقی فیلم و ۲۰ آلبوم موسیقی بود. وی از ۱۹ سالگی در اپرای تهران و زیر نظر خانم ثمین باغچه‌بان و نصرت‌الله زابلی با موسیقی کلاسیک و جهانی آشنا شد و حدود پنج سال همکاری‌اش ادامه پیدا کرد. بعداز آن با محمد اوشال آهنگساز و رهبر ارکستر جاز فولکلوریک دوستی عمیقی پیدا کرد تا بدانجا که به ادامه هارمونی و آکومپانی و فراگیری دیگر اشتیاقات بابک بیات منجر شد.
بابک بیات از جوانی و نوجوانی‌اش می‌گوید: از همان آغاز سال‌های جوانی فکر می‌کردم زندگی برایم تمام شده است، اما فردای آن روز شروع دیگر و حس غریبی داشتم. از خواب‌های کابوس‌مانند که بیدار می‌شدم، زندگی، نداری، کارکردن از سن پایین، موانعی که مرا از هدفم دور می‌کرد. می‌خواستم آهنگساز بشوم، می‌خواستم بخوانم اما نمی‌دانستم چه جوری؟ دوست داشتم تمامی لحظات خودم را توی موسیقی بیاورم اما بلد نبودم. حتی یک نت یک خطی هم بلد نبودم.
بیات آذرماه سال ۸۵پس از تحمل ماهها بیماری و به دلیل نارسایی کبد در تهران درگذشت.
این هنرمند چهره شناخته شده‌ای برای ایرانیان است و به قول «مجید انتظامی» جای خالی او دیگر پر نمی‌شود. بابک بیات غنیمتی بود پربها….
دیدگاهتان را بنویسید