هفته گذشته فرهاد فخرالدینی به عنوان رئیس شورای عالی خانه موسیقی انتخاب شد. این انتخاب دست آورد بزرگی برای این نهاد بود که چند سالی است با حواشی بسیاری دست و پنجه نرم می‌کند. فخرالدینی یکی از معدود بازماندگان نسل طلایی موسیقی ایران است و حالا با پذیرفتن این سمت و با توجه به انتظاری که از او می‌رود، مسئولیت بسیار سختی را بر دوش گرفته است. او در هیچ مقطعی شرایط نادرست را نپذیرفت. در سال ۱۳۸۸ ارکستر ملی که خود بنیانگذارش بود را رها کرد. وقتی در سال ۱۳۹۴ دوباره متصدی ارکستر شد، نپذیرفت در شرایط نامطلوب کار را ادامه دهد و چند ماه بعد استعفا داد. فخرالدینی حالا در وضعیت خاص زمام امور در شورای عالی را بر دست گرفته است. خانه موسیقی در سه سال گذشته با جریان جدی منتقدانش در چالش بوده و هنوز هم هست و با آمدن فرهاد فخرالدینی این جریان با تلاش مضاعفی مطالباتش را پیگیر خواهد شد.
حالا در این شرایط و در حالی که هنوز یک هفته از تغییر اساسی در خانه موسیقی نگذشته که رئیس جدید شورای عالی در گفتگو با نوا اعلام کرد برای اتحاد اهالی موسیقی این سمت را پذیرفته و از جلسه با منتقدان این نهاد استقبال می‌کند.
بنیانگذار و رهبر سابق ارکستر ملی ایران با تاکید بر اینکه به واسطه نبود دوستان قدیمی‌اش چندان انگیزه‌‌ای برای حضور در جلسات خانه موسیقی نداشته، می‌گوید:« من حدود یک سال در جلسات شورا شرکت نکردم و بیشتر مشغول کارهای شخصی بودم. زمانی در شورا دوستانی داشتیم که حالا جای‌شان خالی است، آقایان تجویدی، همایون خرم، پورتراب و… و دوست عزیزم آقای شجریان که به دلیل کسالت در جلسات شورا شرکت نمی‌کند. در نبود این دوستان چندان دل و دماغ رفتن به جلسات شورا را نداشتم. از طرف دیگر هم دوستان لطف داشتند و چندین بار موضوع را با من مطرح کردند، من هم گفتم این سمت را بپذیرم شاید بتوانم اتحادی میان اهالی موسیقی به وجود بیاورم».
فخرالدینی با تاکید بر این نکته که آماده است تا منتقدان و شورای عالی موسیقی را پای یک میز بیاورد، توضیح می‌دهد: «در همین جلسه‌ای که هفته پیش داشتیم پیشنهاد کردم از هر کسی که منتقد است دعوت کنیم بیایند و ببنیم چه راهکارهایی را پیش بگیریم بهتر است. اگر منتقدان خانه موسیقی کسانی را مدنظر دارند که بهتر می‌توانند خانه را اداره کنند، آنها بیایند و این کارها را انجام بدهند. فکر می‌کنم روحیات من برای همه روشن است من به این سمت‌ها وابستگی ندارم و خیلی راحت خودم را کنار می‌کشم. »
منتقدان بیش از سه سال است که با خانه موسیقی در چالش هستند حتی یک بار حمیدرضا نوربخش نشستی در خانه موسیقی برگزار کرد و منتقدان را دعوت به حضور کرد اما بخش عمده منتقدان در اعتراض به شیوه به تعبیر آنها یک طرفه برنامه ریزی نشست در آن شرکت نکردند. حالا فخرالدینی درباره رویکرد خود به منتقدان اینگونه توضیح می‌دهد : «در نظر دارم از منتقدان دعوت کنیم بیایند و با هم مذاکراتی انجام بدهیم. اگر حرف‌شان منطقی است که باید به سخنان‌شان گوش داد و عمل کرد. اگر هم نه بحث‌هایشان چندان منطقی نیست ما وظیفه داریم آگاهشان کنیم که چه مشکلات فنی‌یی در این مسیر وجود دارد.»
فرهاد فخرالدینی با اعلام اینکه دلگیری اهالی موسیقی از وضعیت صنفی را بر حق می‌داند، تاکید کرد :«در خیلی از مسائل صنفی من به دلگیری و ناراحتی اهالی موسیقی حق می‌دهم. همه ناراحتیم از اینکه حقوق صنفی ما نادیده گرفته می‌شود. ما از اهالی قلم و منتقدان دعوت می‌کنیم تا تشریف بیاورند و در حضور شورا مشکلات را عنوان کنند. از جلسه با منتتقدان استقبال می‌کنم و نیتم این است اگر بتوانم کاری برای موسیقی انجام بدهم، می‌مانم اگر هم نتوانم خودم را کنار می‌کشم.»
فخرالدینی در همین مدت کوتاه که سمت ریاست شورای عالی خانه موسیقی را پذیرفته خیلی زود دست به کار شده و کارهای مهمی انجام داده است : « اولین قدمی که برداشتیم این بوده است که در جلسه‌ای مشکلات را به معاونت هنری وزیر محترم ارشاد انتقال دادیم و گفتیم که شرایط فعلی قابل قبول نیست و باید به حقوق صنفی موسیقیدانان احترام گذاشته شود.»
فرهاد فخرالدینی حدود ۶ دهه در متن جریانات موسیقی ایران بوده است. او در تاریخ موسیقی معاصر مدرس مهمی بوده، اثاری متعددی منتشر کرده است ، برای فیلم‌ها و سریال‌های مهمی موسیقی ساخته و همچنین چند کتاب مهم تالیف کرده است. این کارنامه پربار نشان می‌دهد که او همواره مشغول به کار بوده و تا امروز در ۸۰ سالگی هیچ وقت نا امید نشده است اما با این همه در حالی ریاست شورالی عالی خانه موسیقی را بر دست گرفته که چندان امیدوار نیست: «زیاد امیدوار نیستم چون مشکلات بسیار است. قبلا هم گفتم به موسیقی روی خوش نشان نمی‌دهند و همیشه هم از موسیقی استفاده می‌کنند. خب اگر بد است چرا استفاده می‌کنید اگر هم حرام نیست پس با موسیقی درست برخورد کنید.»
رئیس شورای عالی خانه موسیقی در پایان گفت: «شما شایستگی موسیقی را در بوعلی سینا و فارابی جستجو کنید. اینها دانشمندانِ مسلمان برجسته تاریخ هستند. اگر موسیقی چیز بدی است پس چرا آنها به موسیقی پرداختند و حتی درباره موسیقی کتاب نوشتند؟ اگر شما هم‌چنان معتقدید حرام است ما به فرمایش شما احترام می‌گذاریم ولی شما هم از موسیقی استفاده نکنید. من تاکید می‌کنم که زیاد امیدوار نیستم ولی تلاشم را خواهم کرد».
دیدگاهتان را بنویسید