گفتگوی هارمونیک- حامد فتحی: در فرودین سال جاری آزمونی برگزار شد تحت عنوان “آزمون متقاضیان اخذ کارت صلاحیت تدریس و تاسیس آموزشگاه هنری” که با شکایت و عدم رضایت بسیاری از شرکت کنندگان روبرو بود. پیش از پرداختن به شرایط و ویژگی های این آزمون، نگاهی به روند صدور کارت صلاحیت تدریس در سالهای گذشته میندازیم. برای فعالیت در آموزشگاه های رسمی موسیقی افرادی که سوابق آکادمیک موسیقی نداشته اند، میبایست از طریق آموزشگاه برای شرکت در آزمون عملی به دفتر آموزش و توسعه فعالیتهای هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی طی یک نامه کتبی معرفی میشدند.

نگارنده خود از افرادی است که بیش از دو سال در لیست مربوطه برای تایید صلاحیت آموزش قرار گرفته بود (حال بماند چندین سال در زمینه آموزش موسیقی و سبک نوازندگی گیتار کلاسیک، ده ها مقاله در مجلات موسیقی به چاپ رسانده و مدیریت سایت آموزشی گیتار و برگزاری سیمنارهای آموزشی مهم گیتار را در ایران بر عهده داشته ام و در مسابقات گیتار کسب جوایزی کسب کرده و غیر از برگزاری کنسرتهای متعدد در تهران، سابقه چندین سال تدریس در مراکز معتبر آموزشی را داشته ام)

در اینجا شایسته است به ذکر خاطره ای بپردازم از سالهای گذشته و مراجعه حضوری به این مرکز که قبلا در ساختمانی قدیمی در مرکز شهر و اندکی بالاتر از تالار وحدت قرار داشت. با مراجعه به دفتر مربوطه و صحبت با متصدی این بخش متوجه شدم که هر چند هفته و حتی چند ماه یکبار، تعداد معدودی از نوازندگان (ساز تخصصی نگارنده گیتار کلاسیک است و در نتیجه صحبت بر روی همین ساز میباشد) برای آزمون معین میشوند و طی تماس با این افراد آنها را از برگذاری جلسه، مطع میسازند.

اما نکته جالب و شاید غم انگیز این بود که برای پیدا کردن فرم خود، پس از یک ساعت گشتن در میان چندین زونکن (صحبت از ده سال قبل نیست مسلما رایانه اختراع شده است و سیستم های ثبت اداری نیز گسترش یافته اما از نفوذ به این مرکز در این زمینه جا مانده است!) متوجه شدم که بیش از صدها نفر در این قفسه ها، از سالهای حتی قبل تر از تشکیل پرونده بنده، قرار گرفته اند! با اندکی محاسبه دریافتم باید ۵ یا ۶ سال دیگر صبر کرده تا احیانا در میان این انبوه کاغذهای فرم مربوط به من، در دست متصدی محترم قرار گیرد و در لیست افراد اعزامی به محل آزمون عملی قرار گیرم! حال مابقی داستان بماند… از طرز برخورد مسوولین و غیره که خود مطلب دیگری را مطلبد.

در اواخر سال ۸۹، طی اطلاعیه مقرر شد در آزمونی سراسری، از افراد متقاضی کارت صلاحیت تدریس و تاسیس آموزشگاه های موسیقی، امتحان تئوری و در صورت قبولی، امتحان عملی گرفته میشود؛ هر چند این آزمون ابتدا قرار بود در اواخر سال ۸۹ گرفته شود اما زمان ثبت نام تمدید شد و مبلغ سی الی پنجاه هزار تومان از شرکت کنندگان (که جای هیچ سوالی هم نبود که چرا و به چه دلیل این مبلغ دریافت شد؟!) این آزمون در سال فروردین ۹۰ برگزار شد، باز از نوع سوالات باید گذر کنیم، شاید در فرصتی دیگر به آن نیز نگاهی بیندازیم که چطور مدرس موسیقی با ۴۰ سوال تئوری و دانستن کلید سل و همچنین آزمون عملی نوازندگی ساز مشخص میشود؟! بالاخص سوالات مربوط به تاسیس آموزشگاه موسیقی که اگر نمیشد اندکی ربط به مدیریت آموزشگاه و یا موسیقی در آن بیابید که واقعا جای تاسف دارد. (از این تریبون از مرکز برگذاری این آزمون، تقاضا دارم، سوالات مربوطه را منتشر نمایند تا اهالی هنر و موسیقی و حتی عامه مردم بدانند برای تاسیس یک مرکز هنری باید به چه سوالاتی جواب داد تا صلاحیت افراد محرز شود! تا شاید با خنده عوام و شاید در عمق آن تاسف عمیق اهالی این فن روبرو شویم.)

در حال حاضر در بهمن ماه ۹۰ هستیم و هنوز هیچ جوابی برای صدور و دریافت کارت از این مرکز صادر نشده است، در حالیکه جواب آزمون تئوری و عملی پس از ۵ الی ۶ ماه از تاریخ آزمون اعلام شد اما بحث اصلی این مطلب در زمینه عدم صدور کارت و غیره نیست بلکه توهینی هست که در این بین به اساتید با تجربه موسیقی شده است، در این میان افرادی هم بوده اند که دارای مدرک فوق لیسانس موسیقی بوده اند و یا سالهاست از اساتید شناخته شده موسیقی میباشند.

جالب اینجاست، مرکزی که مدعی تشخیص صلاحیت و درجه گذاری بر روی کار مدرس میباشد، خود با این بی نظمی شگرفت در سطوح اداری درگیر است که از برگزاری یک آزمون استاندارد عاجز است و حتی هیچ سیستم پاسخگویی ای هم ندارد، در هنگام ثبت نام و دریافت هزینه از متقاضیان، سیستم الکترونیکی این مرکز، با کیفیت بالا فعالیت می نمود حتی شماره تلفنی را هم برای این امر اختصاص داده بودند! اما پس از پرداخت، هیچ اطلاع رسانی در جهت توضیح علت این تاخیر یافت نشد.

در هر حال، این قبیل آزمون های سردرگم و غیر معتبر، مشکلی در زمینه آموزش موسیقی کشور رفع نکرده و نخواهد کرد…
و در آخر باید به این سوال نیز جواب داد، در صورتیکه حتی جواب و روند صدور کارت آموزش و تاسیس آموزشگاه، به صورت منظم برگذار میشد آیا این شیوه و این نگرش به بحث آموزش و تاسیس مراکز هنری صحیح است؟!