بررسی نقش و جايگاه موسيقي در رسانه ها

“محمد جواد بشارتي” کارشناس موسيقي درباره‌ي نقش و جايگاه موسيقي در رسانه ها  گفت: ‌رسانه هايي که در حوزه موسيقي فعاليت مي کنند را به 3 دسته تقسيم مي کنم، نخست رسانه هاي شنيداري و ديداري، که در کشورمان منحصر به راديو و تلويزيون است، ديگر رسانه ها مطبوعات و خبرگزراي ها هستند و پس از آن نيز وبلاگ ها و فضاي مجازي.
وي افزود: رسانه هاي شنيداري و ديداري که تکليفشان مشخص است بخش بزرگي از آنها وابسته به موسيقي هستند و بدون موسيقي نمي توان آنها را تصور کرد.
بشارتي گفت: درعين اينکه موسيقي دانان يه وضعيت اين دو رسانه انتقاد دارند- ومن نيز به نوبه خود منتقد اوضاع موسيقي در راديو و تلويزيون هستم اما فراموش نکينم که بسياري از خوانندگان و آهنگسازان از راديو و تلويزيون به مردم معرفي و اصولا از اين دو رسانه بودند که در جامعه هنري مطرح شدند.
اين کارشناس موسيقي در ادامه افزود: اما صدا و سيما طراحي و و استراتژي مناسب و مشخصي براي موسيقي ندارد و جايگاهش در رسانه ملي مشخص نيست. سيماي ما يک برنامه اختصاصي براي موسيقي ندارد، در حالي که ما روزانه و به طور هفتگي چندين برنامه نقد تخصصي براي سينما داريم.
داوربخش نواحي جشنواره موسيقي فجر گفت: ديگر بحث نشان ندادن ساز در تلويزيون را پيش نمي کشم و فقط بايد بدانيم که اگر جوانان ما گيتار و جاز و ارگ را مي شناسند براي اين است که اين سازها رسانه هاي متعدد خود را دارند اما موسيقي ما رسانه تصويري ندارد يعني صحبت از فرهنگ و سنتي ملي و آييني مي کنيم اما يکي از ابزار آن را که موسيقي نواحي و سنتي است را نشان نمي دهيم.
وي افزود:‌ در راديو و تلويزيون، هنوز تعريف دقيق و روشن و شفافي از مخاطب شناسي موسيقي وجود ندارد و بسياري از مديران آن تصور مي کنند که هنوز مردم موسيقي گلهاي راديو در دهه 30 و 40 را گوش مي‌دهند و از همين رو است که بيشترين حجم موسيقي در راديو به اين نوع موسيقي اختصاص داده مي شود.
بشارتي گفت: مديران صدا و سيما بايد بدانند که مخاطب عام ديگر در اين دوره معني ندارد کسي ديگر بدون هدف تلويزيون و راديو نمي شنود و نمي بيند، بلکه برنامه ها تخصصي شده است و مردم آنچه را که بخواهند گوش مي‌دهند و مي بينند.
بشارتي در ادمه گفت: رسانه بعدي مطبوعات و خبرگزراي ها هستند که به نظر من اکثر اتفاقات و اخبار موسيقي از اين طريق منتقل مي شود و مهمترين نقش را در تغيير و تحولات موسيقي ايفا مي‌کند.
اين کارشناس موسيقي گفت: يک نکته اي که مطبوعات و خبرگزاري ها به شدت از آن رنج مي برند، نبود خبرنگار تخصصي در اين حوزه از هنر است. متاسفانه ضعيف ترين و از همه جا رانده شده ترين خبرنگاران را به حوزه موسيقي منتقل مي کنند.
وي افزود: شما ببينيد در مطبوعات و خبرگزاري هاي ما هميشه خبرنگاران موسيقي در حال عوض شدن هستند و هيچگاه ثابت نمي مانند چون به دلايل مختلف ترجيح مي‌دهند در حوزه هاي ديگر کار کنند.
بشارتي گفت:‌ حجم بسيار کم مطالب موسيقي در خبرگزراي ها و مطبوعات و عوايد مالي بسيار ناچيز دو دليل عمده اين تغييرات است.
وي در ادامه گفت:‌ نگاه به مطبوعات ما بياندازيد، بيش از 80 درصد آنها صفحات موسيقي ندارند، حتي 1 صفحه در هفته حتي در ماه.
بشارتي در ادامه افزود: روزنامه ايران و همشهري به عنوان روزنامه هاي پرتيراژ هفته اي يک صفحه موسيقي دارند که به تازگي نيز صفحه موسيقي همشهري به دليل نا معلومي خذف شده است.
وي افزود: ما 2 يا 3 ماه نامه تخصصي موسيقي داريم که جز يکي از آنها باقي به گاه نامه تبديل شده اند و حوزه تاثير گذاريشان بسيار پايين است.
اين نوازنده سنتور در ادامه گفت:‌ مديران خبرگزراي ها و مطبوعات بايد به داد اين هنر کشورمان برسند زيرا به دلايلي تاثير گذاريشان بسيار زياد است. مثالي مي زنم، داريوش طلايي نوازنده تار در سالن رويال هال لندن کنسرت موسيقي ايراني برگزار کرده است در کنار اين مثلا فلان بازيگر سينما هم حرفي زده است.
وي افزود: مي‌دانيم که به آن حرف بازيگر بيشتر توجه مي شود وتيتر يک اخبار رسانه قرار مي گيرد، در اينجا پرسشي مطرح مي شود، ارزش خبر را چه چيزي تعيين مي کند؟ موضوع، شخصي که خبر درباره اوست، خبرنگار ‌يا رسانه و ارگان منتشر کننده خبر.
بشارتي گفت: قطعا موضوع است که بايد اهميت خبر را مشخص کند اما مي بينيم که متاسفانه در بيش از 80 درصد رسانه هاي ما خبر درجه 3 بالا آمده و خبر هاي درجه يک هميشه مهجورند. اين مسائله هميشه براي موسيقي اتفاق مي افتد و اين هنر تاثير گذار و همه گير در جامعه هميشه در گير اين مسئله در رسانه ها بوده است.
اين داور جشنواره هاي موسيقي در ادامه گفت: در ميان اين خلا هاست که مي بينيم در فضاي مجازي و وبلاگ ها بيشترين اخبار موسيقي و تحليل ها و … منتشر مي شوند و اين فضا بيشترين تاثير را دارد.
بشارتي گفت:‌ فضاي غير رسمي ما در اين زمينه دارد قوي عمل مي کند و وقتي موسيقي دان ها مي ببينند که در مطبوعات، خبرگزراي ها و رسانه هاي رسمي کشور به موسيقي توجه چنداني نمي شود، اخبار، تحليل ها و وقايع موسيقي را از اين فضا پيگيري مي کنند. اين فضا آسيب هاي خاص خودش را دارد و مگر باز هم چقدر مي تواند جوابگوي نياز جامعه باشد.
وي در پايان گفت: نگاه مديران رسانه ها به موسيقي و شناخت تاثير اين هنر و انواع آن در جامعه و ترسيم خطوط و استراتژي هاي مشخص از نيازهاي اصلي موسيقي در حوزه رسانه هاست.