تعدادی از شناخته شده ترین و مطرح ترین نوازندگان پیانو کشورهای مختلف اروپایی به همراه تعدادی از نوازندگان ایرانی در ویژه برنامه «شب های تک نوازی بداهه پیانو» به اجرای برنامه می‌پردازند.
جمعی از نام آورترین پیانونوازان اروپایی به همراه دو نوازنده و آهنگساز ایرانی از روز چهارشنبه ۲۲ شهریور تا روز دوشنبه ۲۷ شهریور میزبان علاقه مندان موسیقی در بنیاد آفرینش های هنری نیاوران خواهند بود. در این ویژه برنامه که با همکاری نشر موسیقی «هرمس» و شرکت «کلیک» برگزار می شود، ۱۱ هنرمند از ایران و ۸ کشور دیگر در قالب ۱۲ کنسرت مستقل (هر شب دو اجرا) روی صحنه خواهند رفت. ضمن اینکه در طول روزهای جشنواره برنامه‌های جنبی از جمله نمایش فیلم های مستند و کارگاه های تخصصی توسط هنرمندان برپا خواهد شد.
طبق برنامه ریزی های انجام گرفته روزهای چهارشنبه ۲۲ شهریور کنسرت مازیار یونسی از ایران و تورد گوستاوسن از نروژ، پنجشنبه ۲۳ شهریور کنسرت داوید سیس از اتریش و وولفرت برده رده از هلند، جمعه ۲۴ شهریور کنسرت بندیکت یاهنل از آلمان و پیمان یزدانیان از ایران، شنبه ۲۵ شهریور کنسرت کالین ولون و نیک برتش از سوییس، یکشنبه ۲۶ شهریور کنسرت فرانسوا کوتوریه از فرانسه و استفانو باتالیا از ایتالیا و دوشنبه ۲۷ شهریور مارجین واسیلفسکی از لهستان، پیمان یزدانیان از ایران و بیورن میر در مراسم اختتامیه به اجرای برنامه می پردازند.
در بخش فیلم های مستند که ساعت ۱۵ تا ۱۷ روزهای ۲۳، ۲۴، ۲۶ و ۲۷ شهریور ماه برپا خواهد شد، به ترتیب فیلم های «صدا و سکوت» همراه با مانفرد آیشر موسس «ای سی ام»، «۲۴ پرلود برای یک فوگ» همراه با آروو پرت، «هنر بداهه نوازی» همراه با کیت جَرِت و «داستان شکل گیری جَز مدرن» در بنیاد آفرینش های هنری نیاوران اکران می شود.
اما در بخش کارگاه های آزاد نیز که از ساعت ۱۷ تا ۱۹ برگزار می شود روز ۲۲ شهریور ماه کارگاه «بداهه نوازی و گفتمان» با هنرمندی داوید سیس، روز ۲۳ شهریور کارگاه «از هیچ تا بداهه» با هنرمندی پیمان یزدانیان، روز ۲۴ شهریور کارگاه «بداهه نوازی بر بوم خالی» با هنرمندی استفانو باتالیا، روز ۲۶ شهریور کارگاه «ریاضیات، جبر و بداهه نوازی» با هنرمندی بندیکت یاهنل و روز ۲۷ شهریور کارگاه «نظم و بداهه نوازی» با هنرمندی نیک برتش میزبان پژوهشگران و علاقه مندان خواهند بود.
تورد گوستاوسن از نروژ پیرامون حضور در این کنسرت ها توضیح داده است: «همواره رشته ای را می بینم که از میان همه پروژه های نوازندگی یا آهنگسازی ام عبور می کند و آنها را به یکدیگر متصل می سازند. یکی تمرکزی ملودیک و مراقبه گر برای کشف نوعی زیبایی بی آرایش و بی واسطه و از سویی دیگر جستجوی دنیایی که در آن اغواگری، آواهای زمینی و بصیرتی عریان در هم بیامیزند. خلاقیت فرصت بهتری برای ظهور دارد، اگر در بستری ذاتی و به دور از مرزبندی های معمول و با تسامح و ارتباط پویا با ریشه های معنوی شخصی شکل گیرد.»
مازیار یونسی نیز بر این باور است: «همواره خواسته ام تا بدون مرزبندی، خود را در جهان اصوات غوطه ور سازم. تقابل هارمونیک اصوات پر و کم انرژی، تفاهم صدا و سکوت، رقص اصوات نوستالژیک با ناشناخته ها، مواجهه ضرب آهنگ ها و همه همه موجب ایستایی و حرکت در زمان می شوند. در بداهه پردازی خود نیز تلاش می کنم با جابجایی این مولفه ها و درک بازخوردشان در شنونده، گذر زمان در بعدی دیگری را روایت کنم.»
وولفرت برده رده از هلند عنوان کرد: «موسیقی فارغ از سبک یا سازبندی آن، زمانی برایم تاثیرگذارتر می شود که تواما آزاد، خلق الساعه و قالب باشد. در آثار و اجراهایم همواره کوشیده ام توازنی میان شفافیت و ابهام برقرار کنم در فضای به وجود آمده میان این دو، شنونده و البته خودم، مجالی برای جداشدن از ذهن و داوری های خود بیابد. از اصوات، نت ها و هارمونی ها عبور کنیم و به قلب موسیقی برسیم. ترجیح می دهم به پیانو نیز به عنوان وسیله ای که چنین روحیات، رنگ ها و صداها را انتقال می دهد بنگرم، نه صرفا یک ساز مجرد.»
داوید سیس از اتریش پیانو نواز اتریشی نیز بر این باور است: «موسیقی برایم چونان یک آیین مقدس است. باید آن را تجلیل کرد، ستود و تمام عمر آن به خدمت و اقتدا کرد. مراد نواختنش نیست، بلکه نواخته شدن توسط ذات خالص آن است. به همین روی همواره تلاش می کنم تا که لحظاتی را کشف کنم که در آن گمان جستجوگر و معصومانه ات، آن را کشف می کند. لحظه ای که خودم هم به شنونده ای صرف تبدیل می شوم.»
بندیکت یاهنل نوازنده مطرح پیانو از کشور آلمان هم در یادداشت خود نوشته است: «هرچند ریاضیات و موسیقی گویی از دو دنیای مختلف هستند اما هر دو برایم نقشی انکارناپذیر برای برقراری تعادل دارند. جوهره هر چیز چه بسا در تجرید و انتزاع خفته باشد، واقعیتی که شاید در موسیقی نیز به به کمک آید به ویژه زمانی که پیش بینی یا انتظارات به درستی برآورده نشوند. هرگز در چنین مواقعی ابایی ندارم تا موسیقی خود را، چه به کمک نت ها و چه اعداد به سطحی از انتزاع برسانم تا صدایی نو خلق شود.»
پیمان یزدانیان نوازنده و آهنگساز شناخته شده موسیقی کشورمان نیز گفت: «هوشیاری در زمان بداهه نوازی کمک می کند تا دنیای اطرافم را در قامت واقعیتی واحد بپذیرم. تعامل با شنونده، محلی که در آن اجرا می کنم و از همه مهم تر پذیرش هرآنچه در آن لحظه در پیرامونم اتفاق می افتد که موسیقی ام را به ظهور می رساند.»
کالین ولون نوازنده سوئیسی شرکت کننده در شب های بداهه نوازی پیانو نیز معتقداست: «موسیقی از زمانی که شروع به نواختن می کنید آغاز نمی شود، بلکه از زمانی که آغاز به شنیدن می کنید. همواره متاثر از موسیقی آوازی بوده و هیچ چیز همانند آواز در موجود انسان رسوخ نمی کند. آواز برایم مستقیم ترین، غنی ترین و اصیل ترین ساز است. یک نوازنده باید همیشه یک صدا یا ساز دیگری در ذهنش صدا بدهد. تا بتواند به بیانی شخصی در ترجمان آن بر روی ساز خودش دست پیدا کند. هرگاه که پشت پیانو می نشینم این آواز است که در خود و ذهنم می شنوم.»
نیک برتش دیگر نوازنده سوییسی هم گفته است: «نگاه من به موسیقی ملهم از سنت زندگی در فضاهای شهری است. نگاهی که به فرهنگ، ملیت یا اقلیم خاصی وابسته نیست بلکه تنها به اصوات فراگیر شهرها. شهر با آن تنوع جوشانش ما را به توانمندی و تمرکز بر مفاهیم مهمی دعوت می کند. ارزیابی مستمر اعمال خود و سکوت اختیار کردن در زمان مناسب. این موسیقی درون مایه خود را از تضارب نظم در خلاقیت و رهایی در بداهه نوازی به دست می آورد. محدودیت های خود ساخته زیر بنای آزادی است. به وجد آمدن از طریق ریاضت…»
استفانو باتالیا از ایتالیا هم در گفتارخود توضیح داده است: «سال‌هاست تلاش می کنم تا با هویت زدایی از موسیقی، آن را ساده و صرفا به عنوان یک فرازبان جهانشمول و فاقد مرز و ملیت تفسیر کنم. پدیده ای که متعلق به مکانی است که هیچ یک از ما منسوب به آنجا نیستیم. صرفا موسیقی است. همین.»
فرانسوا کوتوریه از فرانسه نیز درباره اجرای خود گفت: «فرآیند خلق در لحظه پدیده ای است تواما آگاهانه و ناخودآگاه. باید پذیرفت که هنرمند یک شبه بداهه نواز نمی شود. فارغ از اینکه باید حداقل استعدادی داشت، بداهه نوازی در واقع حاصل هرآنچه تاکنون قادر به نواختن اش بوده ایم، است. اینطور نیست که بداهه نواز انگشتانش را فقط روی ساز رها کند بلکه در ناخودآگاه او نظم و ساختاری وجود دارد که زاده تمام خلاقیت های گذشته است. موسیقی آن وقت نه فقط از طریق انگشتان، بلکه به کمک کل اندام، ذهن و نفس او شکل می گیرد.»
مارجین واسیلفسکی از لهستان هم در احوالات نوازندگی اش عنوان کرده است: «آرزوی من این است که بتوانم احوالات خودم را به آزادترین شکل ممکن از طریق موسیقی بیان کنم و با درک واقع بینانه از توانمندی هایم و به کار گیری آنها، به اجرا بپردازم. موسیقی جَز را از این رو انتخاب کردم چون احساس می کنم بداهه نوازی در آن، آزادی و رضایت را تواما برایم به ارمغان می آورد. موسیقی سال هاست که مرا اسیر خود کرده و تا امروز هیچ گاه از این اسارت پشیمان نشدم و یقین دارم تا زنده هستم هم چنین خواهد بود.»
دیدگاهتان را بنویسید