«اردوان کامکار» – آهنگساز و نوازنده‌ی برجسته‌ی سنتور- بعد از دو سال در تهران با استقبال مخاطبانش در حالی روی صحنه رفت که در بخشی از برنامه سیاوش کامکار، مهیار طریحی و مصطفی مومنیان نیز به شیوه‌ی سنتورنوازی معاصر – شیوه‌ی ابداعی اردوان- نوازندگی کردند.

کنسرت اردوان کامکار

در بخش اولِ کنسرت، شاگردان اردوان به اجرای برنامه پرداختند. آنها قطعه «روان» ساخته مصطفی مومنیان، «رها» ساخته سیاوش کامکار، «رویا» از ساخته‌های مهیار طریحی و «دماوند» ساخته اردوان کامکار را اجرا کردند. این برای اولین بار است که سه‌تن از شاگردانِ اردوان، در برنامه‌ای همراه استادشان به اجرای کنسرتی در شیوه‌ی سنتورنوازی معاصر می‌پردازند. آنها نیز توانستند به بهترین شکل قطعات را با پیچیدگی‌‌های خاص خودشان و همچنین فرم سنتورنوازی اجرا کنند. آنها مدت زیادی است که در این شیوه مشغول تمرین هستند.

در این بخش دو سنتور سل‌کوک و یک سنتور باس حضور داشت؛ همان ترکیبی که نوازنده‌ی برجسته‌ی سنتور اعتقاد دارد که می‌تواند خوب صدا دهد و قابلیت اجرای قطعات پلی‌فونی را نیز دارد. قطعاتِ پلی‌فونیکی که در این بخش نواخته شد، همگی دارای پیچیدگی‌هایی در ریتم هارمونى و دینامیک بودن از جمله ویژگی‌هایش بود. سه‌نوازی شاگردانِ «اردوان» نشان داد که با وجودِ آنکه این افراد سال‌هاست که از حضورِ اردوان بهره می‌گیرند؛ اما ناگزیر به مطلق‌گرایی نیستند و می‌توانند در همان فرم و چهارچوب سنتورنوازی معاصر، بیان شخصی خودشان را هم داشته باشند.

اما در بخش دوم برنامه «اردوان کامکار» روی صحنه رفت. او مثل همیشه با شیوه‌ی سنتورنوازی معاصر و تکنیک‌های خاص خودش، قطعاتی از موسیقی ملی ایران را در «اصفهان» اجرا کرد و پاساژهای سریع و مضراب‌های پیچیده‌اش با استقبال مخاطبان همراه شد. تقسیم ملودی میان دو دستانش و قدرت مساوی در مضراب‌های چپ و راست که همواره امضای شخصی اردوان است، در این کنسرت نیز دیده می‌شد.

این کنسرت به تهیه‌کنندگی موسسه‌ی «بارانا» در حالی برگزار شد که تمام بلیت‌های آن به فروش رفت.