آلبوم موسیقی «دیار آشنا ۱و ۲» در قالب موسیقی تلفیقی – فیوژن – مشتمل بر ملودیهای مناطق آناتولی،آذربایجان،کردستان،مصر و اسپانیا و کتاب «تکنواز» توسط انوش جهانشاهی، اخیرا از سوی انتشارات «آوای باربد» منتشر شده است.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)،در آهنگسازی مجموعهی «دیار آشنا» در کنار سهتار، از سازهای دیگری همچون بمرود،آکاردئون،گیتار،ویولن،دودوک،نقاره، قاوال،دف، تمپو، بِندیر،بانگو و تامبورین نیز بهره گرفته شده است.
در بخشی از مقدمه این دو اثر آمده است:«موسیقی آناتولی یک سنتزهنری است که حاصل تقابل و تعامل چند فرهنگ غنی و گوناگون است ودر عین حال اُنس و الفتی دیرینه با موسیقی ایرانی دارد. به همین خاطر شنونده ایرانی نیز با همدلی و صمیمیتی خاص با آن همراه میشود و گوش جان به آن میسپارد».
جهانشاهی همچنین کتاب «تکنواز» را با مرور آثار زندهیاد ارسلان خان درگاهی منتشر کرده است.
این نوازنده و آهنگساز معتقد است: «گردآوری آثار زندهیاد ارسلان خان درگاهی بهمنظور معرفی بهتر و بیشتر ایشان به هنرجویان و هنردوستان، و شناساندن شیوهی بدیع نوازندگی او صورت گرفته است،چه بسا که لازمه رسیدن به روشی صحیح و غنی در نوازندگی هر سازی، نخست بررسی و آموختن آثار استادان گذشته در سبکها و شیوههای گوناگون نوازندگی آنهاست تا در این مسیر هنرجویان بتوانند با امکانات وسیع،از نظر صدادهی، تنوع مضرابها، تکنیکهای مختلف پنجه و ملودیپردازی آشنا شوند.»
او گفت: «بی تردید ارسلان درگاهی در نوازندگی سهتار یکی از بهترینهای موسیقی ما محسوب میشود و در نوازندگی این ساز دارای شیوه و سبک خاص خود است، با این حال تا کنون به دلیل پراکندگی و در دسترس نبودن اجراها و آثارش آن چنان که سزاورش بوده به جامعه معرفی نشده و بر خلاف دیگر هنرمندانِ هم دورهاش که شرح حال کاملتری از آنها در دسترس هست، کمتر به او پرداخته شده است.»
جهانشاهی با اشاره به دلایل عدم انجام چنین پژوهشهایی تا کنون تصریح کرد:« زندهیاد درگاهی هیچ گاه به صورت حرفهای به کار موسیقی نپرداخت و تلاشی هم در جهت کسب شهرت و معروفیت نداشت. در واقع اشتغال او در پستهای دولتی و همچنین خصوصیات خاص اخلاقی او مانع از تحقق این امر بود،با این حال صفحات و نوارهای خصوصی بازمانده از او، نشان میدهد که یکی از نوازندهای مسلط و ممتاز این حوزه است.نوازندهای که سازش را به خوبی میشناسد و به راحتی احساساتش را با آن بیان میکند.»
جهانشاهی ادامه داد:« سهتار درگاهی مجموعهای از هنر، ذوق و لطف است و زخمههایش از حالِ خوشِ معنوی او حکایت دارد.این هنرمند از قریحه و طبعی آفریننده برخوردار بود و در نوعِ خود یک بدعتگذار بود.»
به گفته این آهنگساز؛ درگاهی با هنرمندان مطرحی همچون مرتضی خان نی داوود،ابوالحسن صبا، حبیب سماعی، قمرالملوک وزیری، ادیب خوانساری، تاج اصفهانی و حسن کسایی دوست بوده است.
دیدگاهتان را بنویسید