داریوش پیرنیکان گفت: پرویز مشکاتیان یکی از برجسته ترین نوازندگان سنتور بود که در کار و شیوه خود صاحب سبک و بسیار تاثیرگذار بود.
داریوش پیرنیکان نوازنده برجسته تار کشورمان درباره زنده یاد پرویز مشکاتیان به خبرنگار موسیقی ایرنا گفت: من و مشکاتیان از دوره نوجوانی با هم دوست بودیم و این دوستی مان در دوره های مختلف اعم از دانشگاه و گروه موسیقی عارف ادامه داشت.
وی افزود: مشکاتیان وقتی که گروه عارف را پس از انقلاب، تشکیل داد به او پیوستم، وی در مدت سالهایی که کار موسیقی کرد آثار بسیاری را به جامعه عرضه کرد. آثاری با خوانندگانی چون، محمد رضا شجریان، علیرضا افتخاری، شهرام ناظری، زنده یاد ایرج بسطامی، حمیدرضا نوربخش و….
پیرنیاکان گفت: آثار مشکاتیان از لحاظ محتوی بسیار غنی و پربار بود، او در نوازندگی سنتور صاحب سبک و دارای تکنیک بالایی بود و همه اینها را با ملاحت خاصی اجرا می کرد.
این نوازنده و استاد ساز تار و ردیف ایرانی افزود: در نسل ما که همگی از مرکز حفظ و اشاعه موسیقی بودیم، پرویز مشکاتیان از بهترین موسیقی دان ها بود، اوورتورها، تصنیف ها و چهار مضراب های این مرحوم نشان از تبحر در کارش دارد.
وی در پایان گفت: جای پرویز مشکاتیان برای همیشه در موسیقی ایرانی خالی است.
پرویز مشکاتیان کار هنری خود را در شش سالگی با پدرش، که استاد سنتورنوازی و آشنا با ویولن و سه‌تار بود، آغاز کرد. وی با ادامه? آموختن موسیقی در طول تحصیل، در سال ۱۳۵۳ وارد دانشکده هنرهای زیبا در دانشگاه تهران شد.
مشکاتیان، ردیف میرزا عبدالله را نزد استاد نورعلی برومند و دکتر داریوش صفوت و مبانی موسیقی ایرانی را نزد اساتیدی چون دکتر محمدتقی مسعودیه، عبدالله دوامی، سعید هرمزی و یوسف فروتن فراگرفت.
او کار سنتورنوازی خود را به شیوه? رسمی در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی آغاز کرد و در این زمینه بسیار موفق کار کرد و کارهای بزرگ فراوانی را در زمینه? آهنگسازی و سنتورنوازی به ویژه تکنوازی انجام داد. وی در آزمون موسیقی باربد که به ابتکار استاد نورعلی برومند برگزار می‌شد، به همراه پشنگ کامکار مشترکاً جایگاه نخست را به دست آورد.
مشکاتیان از سال ۱۳۵۶، همکاری با رادیو را زیر نظر هوشنگ ابتهاج آغاز کرد، ولی پس از واقعه ۱۷شهریور ۱۳۵۷ از رادیو استعفا داد و مؤسسه چاووش را با همکاری هنرمندان گروه عارف و شیدا تشکیل داد.
از سال ۱۳۵۸ تا سال ۱۳۶۷ با محمدرضا شجریان همکاری داشت که نتیجه? این همکاری، آثار ماندگاری چون بیداد، آستان جانان، سِرّ عشق، نوا و دستان بود. وی در همه? این آثار، به عنوان آهنگ‌ساز و نوازنده? سنتور (در سِرّ عشق به عنوان نوازنده? سه‌تار) همکاری داشت.
او همچنین کارهای بسیار پرباری با نوازندگانی چون حسین علیزاده (سرپرست گروه عارف و گروه شیدا) و محمدرضا لطفی (سرپرست گروه شیدا) دارد.
پس از قطع همکاری با محمدرضا شجریان، وی با خوانندگانی چون علی جهاندار، ایرج بسطامی، علیرضا افتخاری، حمیدرضا نوربخش، علی رستمیان و شهرام ناظری همکاری کرد. او همچنین در فستیوال جهانی موسیقی تحت عنوان (روح زمین) در کشور انگلستان شرکت کرد و مقام نخست را بدست آورد.
مشکاتیان از سال ۱۳۷۶ اجراهای صحنه ای و انتشار آلبوم را متوقف کرد وتا تابستان سال ۸۴ کنسرتی در کشور اجرا نکرد. یکی از واپسین کارهای وی یک نوار تکنوازی بود که در سال ۱۳۸۴ نواخت و منتشر کرد.
همچنین وی در روزهای ۶ تا ۹ آذر ۱۳۸۶ به عنوان سرپرست گروه عارف کنسرتی در تهران برگزار کرد که حمیدرضا نوربخش به عنوان خواننده در آن شرکت داشت.
مشکاتیان، کتاب‌های فراوانی در زمینه? سنتور و موسیقی ایرانی تألیف کرده‌است. از این کتابها می‌توان به اثرهای رزم مشترک، شعر بی واژه، لاله بهار، بیداد و بیست قطعه برای سنتور اشاره نمود.
استاد پرویز مشکاتیان در تاریخ ۳۰ شهریور سال ۱۳۸۸ در منزلش در تهران و در سن ۵۴ سالگی بر اثر ایست قلبی دار فانی را وداع گفت.
دیدگاهتان را بنویسید