مجید نجاهی
آیین تشییع پیکر مجید نجاهی – سنتورنواز پیشکسوت – از مقابل تالار وحدت برگزار شد.
در این مراسم که صبح ٢۴ مردادماه برگزار شد، افرادی مانند حمیدرضا نوربخش – مدیرعامل خانه موسیقی -، رضا مهدوی، فضل‌الله توکل، عبدالله معارفی، رضا خرم – فرزند زنده‌یاد همایون خرم – و داود گنجه‌ای حضور داشتند.
پیش از شروع مراسم تشییع پیکر نجاهی، بخش‌هایی از سنتورنوازی این هنرمند برای حاضران پخش شد.
فرامرز امینی که اجرای این مراسم را برعهده داشت، در ابتدا گفت: متأسفانه سال ٩۵ برای اهالی موسیقی سال خوبی نبود. ما ابتدا جواد لشگری و سپس مصطفی کمال پورتراب را از دست دادیم و حالا مجید نجاهی از میان ما رفته است. گلهای رنگارنگ دارد یکی یکی گلهای خود را از دست می‌دهد. مگر ما چند گل دیگر داریم؟ متأسفانه استاد فرهنگ شریف نیز دوباره در بیمارستان بستری است.
فضل‌الله توکل – سنتورنواز – نیز در سخنانی درباره نجاهی اظهار کرد: او یکی از عزیزان من و از پیشکسوتان سنتورنوازی بود. جای او با آثار ماندگارش همیشه پر خواهد بود. امیدوارم تا جایی که امکان دارد احترام او را حفظ کنیم و به‌خاطر آوریم که نجاهی تا چه اندازه زحمت کشید.
بابک بختیاری – نوازنده ویلن – سخنران بعدی این مراسم بود. او خاطره‌ای از زنده‌یاد پرویز یاحقی و مجید نجاهی تعریف کرد و گفت: زنده‌یاد پیرنیا اولین‌بار نجاهی را در مهمانی خانه عبدالعلی وزیری دید و از سنتورنوازی او خوشش آمد و فردای آن روز، گلهای جاویدان ۲۰ را با همراهی مجید نجاهی ضبط کرد.
او ادامه داد: نجاهی ویبره‌هایی را در ساز ایجاد می‌کرد که لحن مشخص خاص خود او بود. افرادی مانند او پشتوانه موسیقی اصیل ایرانی هستند و در هر جای دنیا، هر ایرانی که بخواهد از موسیقی اصیل کشورش صحبت کند، به این جواهرات ملی اشاره می‌کند. او به‌خاطر آثارش تا ابد زنده خواهد بود.
بختیاری با بیان این‌که خلق و خو و متانت نجاهی مانند سازش بود، افزود: هر وقت من به خدمت او می‌رسیدم، با آغوش پدرانه و روح بلند از من استقبال می‌کرد.
حمیدرضا نوربخش – مدیرعامل خانه موسیقی– نیز بیان کرد: خوشا به حال افرادی مانند نجاهی که هنر و زیبایی می‌آفرینند و آزاری برای کسی ندارند. مجید نجاهی گناهی نداشت. او هنرمندی پاک سیرت و پاکیزه خصلت بود که نغمه‌های جاویدانی را باقی گذاشت که مردم از آن استفاده کنند. من از طرف خانه موسیقی به تمام جامعه هنری درگذشت او را تسلیت می‌گویم.
مدیرعامل خانه موسیقی با انتقاد از برخی اظهار نظرها درباره برگزاری کنسرت، ادامه داد: متأسفانه موسیقی ما دوران خاص و عجیبی را سپری می‌کند و اخباری را می‌شنویم که در سال‌های گذشته مانند آن را به یاد نداریم. موسیقی از شروع انقلاب تا امروز در همه صحنه‌ها خدمتگزاری کرده است.
او گفت: هنرمندان هنر آفریدند، به مملکت خدمت کردند و در کنار مردم بودند. آیا رواست به بهانه تعطیلی کنسرت، کسی به خود اجازه بدهد به ساحت هنرمندان اهانت کند. آیا این گناهی نابخشودنی است که هنرمندان صادقانه و خالصانه هنر خود را ارائه کنند و مردم برای دیدن این هنر بروند.
وی با بیان این‌که ما ضوابط و قوانین را می‌دانیم، افزود: هنرمندان بزرگ‌ترین ضابط و ناظم هستند. آن‌ها با اخلاق و با شخصیت‌اند و ترازهای دینی را می‌فهمند. مردم نیز با شعورند و این چیزها را متوجه می‌شوند. ما پیگیری‌های خود را از طریق خانه موسیقی ادامه خواهیم داد و اگر لازم باشد با مراجع نیز صحبت خواهیم کرد.
سیدعباس سجادی – مدیرعامل بنیاد نیاوران – نیز در سخنانی بیان کرد: باید دید با رفتارهایی که دیگران با موسیقی می‌کنند، ما اهالی موسیقی با آن چه می‌کنیم. بخشی از موسیقی ما به‌خاطر سلیقه دیگر موسیقیدانان، سال‌ها مسکوت مانده و باعث شده افرادی مانند نجاهی خانه‌نشین شوند. این موضوع به‌خاطر اعمال سلیقه برخی افراد در شوراها بود. این دولت نیست که این کارها را انجام می‌دهد، بلکه خود ما هستیم که کم‌لطفی می‌کنیم و افرادی مانند جلیل شهناز را به بهانه این‌که بزمی می‌نوازند، سال‌ها خانه‌نشین کردیم.
او ادامه داد: چرا برای مردم تعیین تکلیف می‌کنید؟ بگذارید گاهی برای دلِ ما هم بزنند. همه مردم از صبح تا شب در خانه خود مارش و سرود گوش نمی‌دهند. بهتر است سعی کنیم با همه موسیقی‌ها مهربان باشیم تا شاهد جامعه‌ای شاداب‌تر باشیم.
سپس فاضل جمشیدی بر سر پیکر نجاهی، شعری از مولانا را در آواز اصفهان خواند.
در پایان این مراسم، پیکر نجاهی برای خاکسپاری در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) تشییع شد.
براساس اعلام، مراسم یادبود این هنرمند ۲۶ مردادماه از ساعت ۱۶ تا ۱۷:۳۰ در مسجدجامع شهرک غرب برگزار خواهد شد.
به گزارش ایسنا، مجید نجاهی بامداد ۲۱ مردادماه در سن ۸۲ سالگی دارفانی را وداع گفت. او در بهمن‌ماه ۱۳۱۳ در تهران دیده به جهان گشود و از جوانی به یادگیری سنتور پرداخت. نجاهی پس از پنج سال نواختن سنتور، با حسین قوامی، احمد عبادی، مرتضی‌خان محجوبی، نورعلی‌خان برومند و استادان دیگر آشنا شد و نزد آن‌ها موسیقی را آموزش دید.
این هنرمند در سال ۱۳۳۷ بنا به دعوت داود پیرنیا برای شرکت در برنامه «گلها» رفت و در برنامه‌های مختلف با هنرمندانی مانند حسین قوامی، اکبر گلپایگانی، محمدرضا شجریان، محمود خوانساری، ایرج، عبدالوهاب شهیدی و بسیاری از خوانندگان همکاری کرد.
دیدگاهتان را بنویسید