جمعه ۲۲ مرداد ماه تالار وحدت مملو از تماشاگرانی بود که برای دیدن کنسرت “باز عشق” آمده بودند. همنوازی سنتور سیامک آقایی و تنبک کامران منتظری، برخلاف بسیاری دیگر از برنامه‌های این چنینی توانسته بود جمعیت زیادی را به تالار وحدت بکشاند، اما شاید یکی از دلایل این اتفاق اشتیاق مخاطبان برای دیدن کار نوازنده‌ای بود که بعد از حادثه‌ای دردناک بار دیگر به صحنه بازگشته است.
کمتر از یک سال قبل بود که دست راست سیامک آقایی در سانحه‌ای دچار آسیب شده و اعصاب و تاندون‌های دست او قطع شد. پخش این خبر باعث نگرانی علاقه‌مندان او شد اما حالا بعد از ماه‌ها معالجه این نوازنده توانمند بار دیگر به صحنه برگشته است تا با مضراب‌های سبک‌بال خود روح شنوندگان را جلا دهد. آقایی در ابتدای برنامه شب گذشته با یادی از این روزهای سخت، از دکتر جاویانی، فوق تخصص و جراح اعصاب محیطی، که جراحی دست او را انجام داده و در سالن حضور داشت تشکر کرد.
برنامه با مضراب‌های آرام و سنگین آقایی شروع شد تا با یک قطعه آوازی مخاطبان را آماده شنیدن ادامه برنامه کند. او پژوهش‌های زیادی در زمینه گردآوری موسیقی مقامی داشته و تاثیر نواهای نواحی مختلف ایران گاه در آثارش دیده می‌شود. در قطعه بعدی این کنسرت هم بداهه‌پردازی او بر اساس یک قطعه بختیاری با مطلع ” تو بی تو ما بنشین وای بلال طبیب دردُم” انجام شد. تکرار این ملودی به عنوان ترجیع بند و سپس بسط و گسترش یافتن آن در طول قطعه، با تنبک منتظری همراه بود.
قطعه آوازی بعدی با کلام آقایی همراه بود. او که همچون سنت دیرینه خنیاگران، در آثار قبلی خود هم نشان داده به خواندن همراه با ساز علاقه دارد این بار آواز کوتاهی با غزلی از سعدی خواند “گفتمش سیر ببینم مگر از دل برود. وان چنان پای گرفتست که مشکل برود”. جواب آواز زیبا و پر بار او به چهار مضراب حجاز متصل شد تا این نوازنده با تسلط زیاد بتواند بار دیگر قدرت خود را در اجرای مضراب‌های سریع، خوش صدا و شفاف نمایان کند.
پس از آن نوبت به اجرای تصنیف “نسیم سحر” از استاد علی اکبر شهنازی رسید. آقایی با صدای محزون و گرفته خود روایتی شخصی از این تصنیف را ارائه داد که حال و هوای خاصی داشت. بازسازی و اجرای سبک‌های مختلف سنتورنوازی از دوره قاجار تاکنون یکی از فعالیت‌های سیامک آقایی است اما به نظر می‌رسد آنچه باعث جلب توجه مخاطبان به سنتور نوازی او شده ارائه فضایی نو و معاصر در نوازندگی است که باعث شده شنونده گریزان از موسیقی ردیفی را نیز به خود جذب کند. آقایی بر بستری از گوشه‌های موسیقی ایرانی قطعاتی را به وجود می‌آورد که برای جوان شنونده موسیقی راک هم جالب توجه است. قطعه “باز عشق” با تمپوی بالا و اجرای قوی و تکنیکی، یکی از این قطعات بود. آقایی با ساخت سنتورهایی در ابعاد متفاوت و جدید توانسته به جنس صدا و وسعت صوتی جدیدی دست یابد که در ارائه آثار او تاثیر بسیاری داشته است.
قطعه “فریاد بی صدا” با تک‌نوازی پر شور و زیبای آقایی آغاز شد و پس از آن با پیوستن تنبک ادامه یافت. در این قطعه آقایی از صدای انسان به عنوان یک ساز همراه استفاده کرد و با آوایی گرفته و ناواضح به همراهی ساز خود پرداخت. اجرای پر شور و با احساس این قطعه تماشاگران را به وجد آورد و تشویق‌های ایستاده آنها را در پی داشت.
آخرین بخش این برنامه هم اجرای قطعه “جان من فدای خاک تو ” بود. در این تصنیف بی‌کلام نیز آقایی با زمزمه‌های نامفهوم به اجرای تصنیفی بدون شعر پرداخت و هر از گاهی تنها جمله ” جان من فدای تو” را به عنوان ترجیع بند تکرار می‌کرد.
این نوازنده توانمند که سابقه همکاری با گروه‌های بین‌المللی مانند “جاده ابریشم” و اجرا در کشورهای مختلف را دارد پیش از مصدومیت خود تور کنسرت “باز عشق” را در شهرهای مختلف ایران مانند تبریز، همدان، یزد، مشهد، رشت، سمنان، خرم‌آباد، تربت حیدریه، بندرعباس، اصفهان و… اجرا کرده بود و حالا تصمیم دارد این برنامه را در شهرهای دیگری هم روی صحنه ببرد.
دیدگاهتان را بنویسید