اگر نگاهی صنعتی و اقتصادی به هنر و به خصوص به موسیقی داشته باشیم، در می‌یابیم که چرخه عرضه و تقاضای موسیقی به هیچ عنوان به سود تولید کنندگان آن نیست.
تأمین منافع اقتصادی برای بقای هر صنعتی لازم است و اگر بعد صنعتی هنر را در نظر داشته باشیم می‌بینیم که بقای آن نیز در گرو تأمین نیازهای ضروری آن است. تعریف نیاز برای هنر موسیقی نمی‌تواند تنها تأمین منابع اولیه آن باشد (البته این منابع اولیه نیز نیاز به تشریح دارد)، چرا که برای طی مراحل ساخت یک اثر، چه سازی باشد و چه آوازی نیاز به خیالی آسوده وجود دارد که این نیاز، در سایه تأمین منافع هنرمند از آهنگسازی گرفته تا نوازندگی و در بعد دیگر ترانه‌سرایی قرار دارد.
فعالان این عرصه باید بتوانند به لحاظ اقتصادی تنها به هنر خود متکی باشند و برای تأمین نیازهای خود انتظار بازده اقتصادی از تولید خود داشته‌باشند. اما متأسفانه در شرایط فعلی وابستگی موسیقی به عوامل دیگر و به خصوص به بودجه‌های دولتی زیاد شده که این موضوع استقلال هنرمندان را کاهش داده و بر کیفیت خلق آثارشان تأثیرگذار است.
عوامل متعددی بر این قضیه موثر بوده که از مهمترین آن‌ها انتشار غیرقانونی آثار موسیقی در شبکه‌های اینترنتی است. این پدیده از آن جهت جالب توجه است که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با قدرت و سرعت زیادی سایت‌های متعددی را با دلایل متعدد فیلتر می‌کند و اما هیچ اقدامی در راستای فیلترینگ سایت‌هایی که به انتشار غیرقانونی آلبوم‌های موسیقی و یا حتی دیگر آثار هنری می‌پردازند، انجام نمی‌دهند.
پدیده دیگری که به عدم استقلال موسیقی در کشور دامن زده تکثیر غیرقانونی از آثار است اما عوامل تخریبی آن به مراتب کمتر از انتشار غیرقانونی در شبکه‌های اینترنتی است؛ این معضل در حالی دامنگیر بدنه موسیقی یا در بعد وسیعتر آن بدنه هنر کشور شده که جلوگیری از آن آسانتر از جلوگیری از تکثیر غیر قانونی آثار است.
منابع درآمدی هنرمندان موسیقی به مجاری محدودی چون برگزاری کنسرت، همکاری در کارهای سینمایی و تلویزیونی و عواملی دیگر محدود می‌شود. در رابطه با این مجاری هم مشکل کمبود سالن های موسیقی در ایران وجود دارد و این مشکلی است که متاسفانه بر پیکره موسیقی ایران ضربه ای جبران ناپذیر زده است. تنها تالار موجود برای اجرای موسیقی ما تالار وحدت است که از استانداردهای لازم برخوردار است که برای اجرای برنامه در آن ترافیک زیادی وجود دارد.
عرضه سی‌دی‌های موسیقی هم در وضعیت مناسبی قرار ندارد، به‌طور معمول مجاری عرضه آثار، فروشگاه‌های عرضه محصولات فرهنگی بوده‌است. قرار گرفتن این آثار در کنار سایر محصولات سوپرمارکتها نمی‌تواند وجه خوبی داشته باشد. اگرچه در حال حاضر برخی محصولات سینمایی در سوپرمارکتها عرضه می‌شود اما خالقان آثار موسیقیایی چنین چیزی را نمی‌توانند بپذیرند.
دیدگاهتان را بنویسید