رضا صادقی در اینستاگرام خود نوشت: در تمام عمرم نه با درد کسی عکس انداختم و نه اشک تمساح توی مراسمی ریختم … احترام به قلبه و غیر از اون قلابی و خنده دار …. متاسفم برای جامعه ایی که فصلی رنگ هواداری عوض میکنن و دهان باز و مغز تهی مانع از دیدن زشتی رفتار خودشون میشه …. بله من مراسمی نمیرم چون اصلا دوست ندارم با عینک افتابی و لباس نو برای صفحه ها رنگ تازه باشم .. اهای اونایی که دم از هواداری میزنید و احترام و قدرشناسی .. مرحوم حبیب عزیز چند سال توی همین خاک بود ؟ کی برای خوندنش و روی صحنه بودنش از مسئولین تقاضا کردین یا تجمع کردین یا همخوانی کردین ؟؟ کی حتی یادتون بود که این مرد کجاست ؟ تا کی میخوایم به خودمون دروغ بگیم ؟؟ روحش شاد کاش از این قوم در حیاطش قدر دانی میدید … خجالت اوره بعد مرگ هنرمند، حامی و هوادار بودن این مصداق بارز دورنگیه … من با افتخار کنار بچه های شمس ابادی خواهم بود که شک ندارم دیده شدن درد امثال علی و خانوادش دغدغه مرحوم حبیب و همه هنرمندانه …
چند سال حبیب توی همین سرزمین از خستگی ها و ارزوی روی صحنه بودنش گفت و فقط تاسف شنید و تشویق بی اثر، حالا جالبه دیدن و شنیدن روایات عجیب این خلق … بهترین جمله رو خود حبیب خوند و رفت .. ” در این زمانه بی های و هوی لال پرست … خوشا بحال کلاغان قیل و قال پرست .. رسیده ها چه غریب و نچیده می افتند .. به پای هرز علفهای کال پرست …. ” ——- اصلا توقع ندارم زیر این پست بی حرمتی نبینم ، پس “در حق ما هرچه گویند جای هیچ اکراه نیست” …..
دیدگاهتان را بنویسید