×
×

پنجاه و سومین نشست گذر موسیقی برگزار شد

  • کد نوشته: 109294
  • موسیقی ایرانیان
  • یکشنبه, ۹ام خرداد ۱۳۹۵
  • ۰
  • پنجاه و سومین نشست گذر موسیقی با حضور تنگیز شاولو خاشویلى موسیقدان گرجستانى عصر جمعه هفتم خرداد در شهر کتاب فرشته برگزار شد. پنجاه و سومین نشست گذر موسیقی با حضور تنگیز شاولو خاشویلى وسیقدان گرجستانى عصر جمعه هفتم خردادماه با هدف بررسی بخشی از آثار این موسیقیدان در شهر کتاب فرشته برگزار شد. در […]

    پنجاه و سومین نشست گذر موسیقی برگزار شد
  • ۲۰۸۹۷۴۲پنجاه و سومین نشست گذر موسیقی با حضور تنگیز شاولو خاشویلى موسیقدان گرجستانى عصر جمعه هفتم خرداد در شهر کتاب فرشته برگزار شد.

    پنجاه و سومین نشست گذر موسیقی با حضور تنگیز شاولو خاشویلى وسیقدان گرجستانى عصر جمعه هفتم خردادماه با هدف بررسی بخشی از آثار این موسیقیدان در شهر کتاب فرشته برگزار شد. در این جلسه آرمان نوروزی مجری، زاده شریفی مترجم و نگین زمردی پیرامون موضوع «تم و ماتریال در موسیقی با تمرکز بر آثار تنگیز شاولوخاشویلی» نظرات خود را ارائه کردند.

    آرمان نوروزی در ابتدای این مراسم گفت: به عنوان یک معلم موسیقی باید بگویم مساله فرم در موسیقی مانند یک مساله از بیرون سنجاق شده است که بچه‌ها آن را به راحتی درک نمی‌کنند.هر چند که این بحث آنقدر مفصل است که در این جلسه نمی‌توانیم همه مباحث آن را بازگویی کنیم.

    شاولو خاشویلى با اشاره به این‌که مبحث تم از زمان باروک شروع شده بیان کرد: تکرار در فرم بسیار مهم است از این تکرار شدن است که فرم پدید می‌آید.

    نوروزی نیز درباره صحبت‌های شاولو خاشویلی عنوان کرد: این تکرار مهم‌ترین مساله در موسیقی است که می‌تواند از طرفی خطرناک باشد اگر آهنگساز نداند که چطور از آن استفاده کند.

    شاولو خاشویلى درباره حضورش در ایران توضیح داد: در خانواده من کسی اهل موسیقی نبود اما مادرم بسیار به من توجه داشت. خاله ام پیانویی داشت که هر بار که به خانه آنها می‌رفتم از او پیانو زدن را یاد می گرفتم. ما در گرجستان مراسم‌هایی مختص موسیقی داشتیم و من در آنجا فعالیت می‌کردم. بعد از گذشت هفت سال به کالج رفتم و یکی از موسیقیدانان معروف به من گفت که به سراغ پیانو بروم چون آهنگساز خوبی نمی‌شوم. هر چند که بعد ها زمانی که آهنگسازی را شروع کردم، خود آن موسیقیدان معروف جزو داوران بود و به من بالاترین نمره را در آهنگسازی داد. اما به دلیل حرف او من به سراغ نوازندگی پیانو رفتم.

    وی ادامه داد: در آن زمان وضعیت اهالی موسیقی خوب بود و ماهی هزار دلار حقوق داشتند اما بعداز تقسیم شوروی، حقوق موسیقیدانان هم به ۴۰ دلار کاهش پیدا کرد. من خانواده داشتم و باید درآمد کسب می‌کردم. بنابراین بررسی کردم که به کجا بروم. بهترین گزینه برای من ایران بود. چون رفتن به آمریکا یا اروپا برایم هزینه بسیاری دربرداشت. از طرف دیگر مردم ایران را دوست داشتم چون مانند مردم گرجستان خون گرم بودند. حالا نزدیک به ۱۴ سال است که در ایران حضور دارم.

    https://musiceiranian.ir/?p=109294
       

    مطالب مرتبط

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *