دلهره و ترس در اختتامیه

حسین ولی نژاد (حسین بخشی)  با اشاره به اینکه حضور در عرضه موسیقی همواره برایش دربرگیرنده خاطرات تلخ و شیرینی است، عنوان کرد: با توجه به اینکه بنده در جشنواره های مختلفی شرکت کرده ام بنابراین عمده خاطرات من به حضورم در جشنواره مربوط می شود. نحوه شرکتم در جشنواره موسیقی دفاع مقدس چند سال پیش یکی از این خاطرات جالب توجه است که در ذهنم باقی مانده است. فضایی که در ابتدا با دلخوری و ناراحتی شروع شد اما در نهایت منجر به یکی از ماندگارترین خاطرات زندگی هنری ام شد.

وی ادامه داد: من طبق دعوتی که برای شرکت در جشنواره از من شده بود اثری را انتخاب کرده و به دبیرخانه این رویداد ارسال کردم و ماجرا نیز به گونه ای بود که مانند سایر جشنواره ها افرادی می آمدند و بعد از بازبینی کار را به جشنواره معرفی می کردند. من خوب یادم می آید که وقتی در کانون هنر شیروان استان خراسان شمالی برای بازبینی آمدند بزرگواری به نام آقای نعمتی از برحی از دوستان پرسید «این آقای مو بلندی که می خواهد در جشنواره موسیقی دفاع مقدس شرکت کند کیست؟» که رفقای بنده من را به این دوست عزیز که بعدها با او رفاقت جانانه ای پیدا کردم، معرفی کردند و بعد از این مراسم معرفی بود که از طرف این آقا اعلام شد من اجرا کنم. وقتی اجرایم تمام شد آقای نعمتی با وجود اینکه کار به صورت مستقیم با حماسه دفاع مقدس ارتباطی نداشت به من گفت که حتما در جشنواره موسیقی دفاع مقدس شیراز حضور پیدا کنم.

ولی نژاد گفت: وقتی جشنواره آغاز شد ما هم مانند سایر گروه ها برای اولین بار به شیراز رفتیم و نوبت به اجرای برنامه بنده رسید. خاطرم است که در آن برنامه هم هنرمندانی چون استاد حسین دهلوی، استاد کامبیز روشن روان، حاج صادق آهنگران و علی بکان نیز در سالن حضور داشتند. اما وقتی من برنامه خودم را اجرا کردم مانند همیشه آثاری را خواندم که مربوط به خوانش بخشی های شمال خراسان بود که ریشه در الهیات، آیین ها، نیایش ها و فضاهای روحانی داشت اما قطعا ارتباط مستقیمی هم با ماجرای دفاع مقدس نداشت.

وی ادامه داد: این در حالی است که تا قبل از اجرای برنامه هم هر هنرمندی وارد سالن شده بود به تکنوازی مشغول بود و طبق قوانین اجازه خوانش نداشت. وقتی من این ماجرا را شنیدم به دوستان گفتم من بدون خواندن اصلا نمی توانم بزنم چرا که اصولا بخشی ها در هنگام نواختن خوانندگی هم دارند. تمام این موارد یک طرف و ورود به صحنه اجرا هم یک طرف که باید حتما روی صندلی می خواندم. اما من بازهم به این ماجرا توجه نکردم و تشکچه خودم را روی استیج بردم و وقتی هم نشستم شروع به خواندن و نواختن کردم به طوری که دیگر از حس و حال خودم نیز خبری نداشتم.

این هنرمند افزود: حالا این پایان ماجرا نبود چرا که وقتی بخشی از اجرایم تمام شد، استاد روشن روان من را نگه داشت و گفت «کاری که شما انجام دادید مربوط به بخشی های استان خراسان است و به نظر می آید که شما یک بخشی هستید» من هم به جهت اینکه ماجرای حضورم در جشنواره ضایع نشود به استاد روشن روان گفتم «نه استاد من بخشی نیستم»، اما جالب اینجا بود که آقای روشن روان تاکید زیادی کرد که خیر، شما یک بخشی هستید. به هر حال برنامه را ادامه داد و در این قسمت از معجزات پیامبران و کرامت حضرت علی (ع) بخش هایی را اجرا کردم و این فضای موسیقایی را به صورت کاملا بداهه به شهیدان سرافراز هشت سال دفاع مقدس ارتباط دادم که اتفاقا مورد توجه نیز قرار گرفت و خاطرم است که وقتی اجرایم تمام شد استاد روشن روان روی صحنه آمد و به تماشاگران گفت «ریتمی که فلانی برای شما امروز اجرا کرد در برگیرنده بیش از چهارصد گونه موسیقایی است که در موسیقی نواحی منطقه خراسان دارای ارزش های فراوانی است» و این گونه بود که مسوولان جشنواره بعد از این اجرا که در ظاهر ارتباط مستقیمی با مقوله دفاع مقدس نداشت، هرشب برایم در تالار حافظیه اجرا گذاشتند.

ولی نژاد با اشاره به اجرایی که طی برگزاری جشنواره موسیقی دفاع مقدس در حضور امام جمعه وقت شیراز انجام گرفت نیز توضیح داد: یکی از روزهای برگزاری جشنواره بود که سید جواد هاشمی  که دبیری جشنواره را به عهده داشت نزد من آمد و گفت در برنامه امروز قرار بر این است که امام جمعه شیراز به عنوان مهمان ویژه در اجراهای جشنواره حضور داشته باشد و به من سفارش کرد که اثری را برای برنامه ویژه ای که تدارک دیده شده آماده کنم. من به سید جواد گفتم «من که اثری درباره دفاع مقدس ندارم که بخواهم اجرا کنم» و وقتی این جمله را بیان کردم، آقای هاشمی با کنایه گفت «ببینم آیا تو می توانی یک شبه این جشنواره را تعطیل کنی» که این حرف سید جواد کمی من را به فکر فرو برد به طوری که در اجرای آن شب جوری برنامه اجرا کردم که امام جمعه محترم شیراز من را مستمر تشویق می کرد و مرتب برایم صلوات می فرستاد و بعد از برنامه بود که سید جواد هاشمی با چهره های که هیچ گاه فراموش نمی کنم به سمتم آمد و دو چک پول پنجاه هزار تومانی به من هدیه داد.

این خواننده سرشناس شیروانی که چندی پیش تحت عمل جراحی قلب قرار گرفته بود در بخش بعدی صحبت های خود گفت: اما بازهم این پایان ماجرا نبود چرا که در اختتامیه جشنواره هم ماجرای دیگری شکل گرفت. در مراسم اختتامیه بود که امیرحسین مدرس به عنوان مجری در بخش های مختلف برنامه اسم های هنرمندان شرکت کننده را به ترتیب می خواند تا این افراد روی صحنه بیایند و جایزه یا لوح تقدیر خود را دریافت کنند اما جالب بود که با گذشت زمان زیادی از برنامه اسم من خوانده نمی شود و من دائما دلهره و اضطراب داشتم که نکند نام من را به جهت اجراهایم از جدول جایزه ها و تقدیر ها حذف کردند؟ می توانم بگویم قلبم تقریبا ایستاده بود و ترس این را داشتم که شاید مشکلی برایم به وجود آمده است.

وی ادامه داد: اما دقیقا در لحظه آخر بود که صدا کردند «حسین ولی نژاد از شیروان خراسان شمالی» و در آن لحظه بود که با حالی بسیار مضطرب اما شاداب روی صحنه آمدم و جایزه ام را دریافت کردم. همین موضوع مقدمه ای شد که تا مدت ها به دعوت دوستان به شیراز بروم و برنامه هایی را اجرا کنم که تازه ترین آن به اجرای در جشنواره نوا و نغمه های حماسی سازمان بسیج هنرمندان بود که در این برنامه قطعه ای موسیقایی از زندگی سردار رجبعلی محمدزاده از سرداران شهید منطقه خراسان به روایت بخشی ها را اجرا کردم که به شدت مورد پسند مخاطبان قرار گرفت.

حسین ولی نژاد معروف به حسین بخشی از دوتار نوازان و خوانندگان سر شناس کرمانج کورد خراسان شهر شیروان و استان خراسان شمالی است. او دوتار را نزد پدرش و در محضر اساتیدی همچون  همراه بخشی گلـیانی، حاج حیدر کارگر، علی اکبر بخشی گلیانی آغاز کرد.  وی از دوتارنوازان برجسته خراسان شمالی است که به لهجه های رایج استان (ترکی، کردی، تاتی) به داستان‌سرایی، منقبت خوانی، نعت خوانی می پردازد. این هنرمند که بیش از ۳۰ سال سابقه فعالیت مستمر دارد، تاکنون در جشنواره های مختلف موسیقی داخلی و خارجی متعددی شرکت کرده است. استاد حسین بخشی موفق به دریافت نشان درجه ۲ هنری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شده است.