گفت‌وگو با «علی‌اکبر شکارچی»، کمانچه‌نواز و موسیقی‌دان ایرانی درباره خاطرات و اندیشه‌هایش:قسمت نشد با استاد شجریان همکاری کنم

فیض‌الله پیری: ما در مقابل استاد «علی‌اکبر شکارچی» نشستیم؛ برای مصاحبه‌ای مطبوعاتی و عبور دوباره از کوی خاطرات و بازخوانی اندیشه‌های هنری‌اش. برای رسیدن به هدف، این گفت‌وگو از الگوی «مصاحبه باز» پیروی می‌کند که تئوری خوبی برای چهره‌نگاری مطبوعاتی و بازنمایی روزنامه‌نگارانه خاطرات چنین سوژه‌هایی است.

+پس از انقلاب، در حوزه موسیقی نکته‌ای که بسیار شاخص بود، حضور کسانی بود که حول گروه شیدا و عارف جمع شده بودند، هوشنگ ابتهاج (سایه) و محمدرضا لطفی به اندیشه‌های نوگرا و جمع‌گرا اعتقاد داشتند
+قبل ازانقلاب جایی برای موسیقی‌های جدی نبود، زمینه برای موسیقی سنتی هم کم بود
+از موسیقی لری هیچ‌گاه دور نبوده و نیستم
+موسیقی خلق لر تنها اثر موسیقی قومی در چاووش بود و البته کیفیت در چاووش مهم بود، نه کمیت
+موقعی که موسیقی پاپ و نوازندگانش بعد از انقلاب مثل برگ درخت، ریختند و چاووش سر درآورد، حالا عکس موضوع اتفاق افتاده است