با استعفای پیروز ارجمند از مدیریت دفتر موسیقی تعداد استعفاهای زیرمجموعه‌های کلیدی معاونت هنری به دو عدد رسید و این سوال مطرح است چرا ثبات مدیریتی در این بخش وزارت ارشاد مخدوش است.
در حالی امروز خبر استعفای پیروز ارجمند مدیرکل دفتر موسیقی وزارت ارشاد در رسانه‌ها منتشر شد که از چندی پیش زمزمه‌های وجود برخی اختلافات بین وی و علی مرادخانی معاون هنری وزارت ارشاد به گوش می‌رسید و حتی برخی رسانه‌ها به طور رسمی به این موضوع پرداخته و در گفتگوهایشان این مساله را با ارجمند مطرح کردند.
اما ارجمند در گفتگوی خود با رسانه‌ها درباره دلایل استعفایش اشاره کرد که ترجیح می‌دهد به حوزه فعالیت تخصصی‌اش در موسیقی و تدریس برگردد و البته صحبت‌هایش به گونه‌ای بود که ضمن اشاره به تلاش‌هایی که برای ساماندهی دفتر موسیقی داشت از برخی بی‌مهری ها و فشارها نیز دلگیر بود.
با رفتن پیروز ارجمند و آمدن نام فرزاد طالبی به عنوان سرپرست دفتر موسیقی، حال می توان گفت معاونت هنری در فاصله‌ای که علی مرادخانی سکان آن را به دست گرفته است، دو مدیر کل مستعفی داشته است. حسین طاهری مدیر کل هنرهای نمایشی اولین مدیر کل معاونت هنری بود که استعفا کرد و حال نوبت به پیروز ارجمند رسید.
لازم به یادآوری است که معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دارای سه زیرمجموعه اصلی شامل اداره کل هنرهای تجسمی، دفتر موسیقی و اداره کل هنرهای نمایشی است که تا بدینجا دو مدیر از بازوهای اصلی معاونت هنری استعفا کرده‌اند.
آنچه می‌توان از این رفت و آمدها تعبیر کرد این است که رسیدن به ثبات مدیریتی در بخش‌های اصلی معاونت هنری به خوبی محقق نشده است و این تغییرات و تنش‌ها مستقیما بخش‌های زیرمجموعه آن و هنرمندان این حوزه‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
علی مرادخانی معاون هنری در حالی با استعفاهای مدیران زیرمجموعه‌اش رو به رو می‌شود که به نظر نمی‌رسد درباره دلایل این اتفاقات شفاف‌سازی های لازم از سوی وی انجام گرفته است. استعفای طاهری و ارجمند همچنان دلایل شفاف و مشخصی ندارد و اگر نامه حسین طاهری هنگام استعفایش نبود شاید کاملا مشخص نمی‌شد که چه اختلافات و مشکلاتی در بخش تئاتر کشور دامنگیر وی بوده است. طاهری با اینکه چهره محبوبی بین هنرمندان و اهالی رسانه نبود ولی با نوع رفتنش و عملکرد بعدی معاونت هنری، فضای قضاوت‌ها کمی درباره او تلطیف شد.
مرادخانی که هنگام انتصاب طاهری تنها کسی بود که وی را مورد حمایت قرار می‌داد روزگاری دیگر حامی‌اش نبود و گویی او قربانی‌ای بود تا بار همه مشکلات را به دوش او بگذارند.
حال با رفتن پیروز ارجمند این سوال پیش می‌آید چرا این استعفاهای کلید در عرض کمتر از ۲ سال در معاونت هنری رخ می‌دهند و هزینه این اتفاقات را چرا باید بدنه هنری کشور و هنرمندان بدهند؟
آیا استعفای دو مدیر از سه مدیر زیرمجموعه یک معاون نباید این سوال را در ذهن وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ایجاد کند که چه اتفاقاتی در این بخش از زیرمجموعه مدیریت‌اش در حال رخ دادن است؟
نکته دیگری که لازم است در این مجال بدان پرداخته شود این است که از اسفندماه سال ۹۳ تا امروز معاونت هنری دارای مدیر روابط عمومی یا مدیر ارتباط با رسانه‌ها نیست و می‌توان با قاطعیت گفت که دسترسی به معاون هنری در مواقع حساس خبری غیرممکن است و خبرها و اطلاعات ابتدا در فضاهای غیررسمی رد و بدل می‌شود و سپس رنگ رسمی به خود می‌گیرد.
درباره استعفای پیروز ارجمند هم هنوز معاون هنری اظهارنظری نداشته است و نکته مهم تر اینکه تا لحظه نگارش این مطلب هنوز پذیرش استعفای ارجمند از سوی علی جنتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به صورت رسمی اعلام نشده است.
دیدگاهتان را بنویسید