گپ و گفت با «یاسر داودیان»

یاسر داودیان

یاسر داودیان از کودکی به علت علاقه فراوان به موسیقی نزد استاد شاهرخی به فراگیری سه تار پرداخت. در سن ۱۶ سالگی به ترانه سرایی گرایش پیدا کرد و در این رشته در محضر اساتید بزرگی تعلیم دید و بعد از گذشت ۲ سال بصورت حرفه ای شروع به سرودن شعر و ترانه کرد و از همین فعالیت باب آشنایی او با آهنگسازان و تنظیم کنندگان بسیاری باز شد.

 خبرنگار «موسیقی پارس» با این خواننده در مورد خداحافظی اش از موسیقی و همکاری آرمین زارعی و فریدون آسرایی با او گفت و گوی مختصر و مفیدی انجام داده است که در ادامه می خوانید.

 مدت کوتاهی می گذرد که اثر جدید از خودتان منتشر نکرده اید. در حال حاضر در سال ۱۳۹۴ مشغول به چه کاری هستید؟

بعد از آلبوم نقطه ضعف و خواندن تیتراژ برنامه “شب های روشن” در ماه مبارک رمضان که از شبکه ۲ سیما پخش شد، با استاد داریوش ارجمند خواندم که ایشان دکلمه انتهای این قطعه را بر عهده داشتند. قطعات مختلفی با عنوان رنگ سال، زمستون و ریمیکس اثر انکار که با آقای یغمایی خوانده بودم. در سال ۹۴ کاری از من با عنوان “نیستی” در قالب شعر و ملودی با صدای آرمین زارعی و فریدون آسرایی نیز تولید شد و بهروز صفاریان این کار را تنظیم کرد. در حال حاضر با چند تن از خوانندگان مشغول کار هستم و برایشان کار می سازم و آلبوم جدیدم را جمع آوری می کنم.

آلبوم در چه مرحله ای قرار دارد؟ زمان انتشار این مجموعه مشخص شده ؟

امیدوارم این مجموعه امسال منتشر شود. فکر می کنم آلبوم در اسفند ماه منتشر شود. آدم های مختلفی در این آلبوم در کنار من هستند و کاملا با آلبوم قبل من متفاوت خواهد بود. این آخرین آلبوم یاسر داوودیان است. من پس از شانزده سال تصمیم گرفتم کار موسیقی را کنار بگذارم، اگر هم کاری بسازم دلی انجام خواهم داد اما دیگر آلبوم منتشر نخواهم کرد.

یعنی پس از این آلبوم حتی تک آهنگ هم منتشر نخواهید کرد؟

در مورد تک قطعه تصمیم نگرفته ام و به هر حال من با هنر بزرگ شده ام و از کودکی در این عرصه بوده ام و کار کرده ام چه در عرصه ترانه، آهنگسازی و … فعالیت داشته ام اما تصمیم گرفته ام که دیگر در این حوزه فعالیت نکنم.

همکاری اخیر آرمین زارعی و فریدون آسرایی با شما چگونه و به پیشنهاد چه شخصی شکل گرفت؟

حدود دو سالی است که آرمین به شرایطی نزدیک شده است که بتواند مجوز بگیرد. چهار چوب هایی جلو راهش قرار گرفته است که بتواند به صورت رسمی کارش را ادامه دهد و فریدون آسرایی هم از زمانی که وارد ایران شد کار های موفقی را داشت و ما با هم به این تصمیم رسیدیم که این کار شکل بگیرد. اصلا قرار نبود من ترانه سرایی کنم و بسازم ولی به هر حال لطف داشتند به من که خودم این کار را انجام دهم و آرمین عزیز بر اساس صحبت هایی که انجام داده است با کار های من ارتباط بر قرار می کرد و می کند. به همین دلیل ترانه و ملودی این کار را من سرودم و ساختم. فریدون آسرایی از نظر من و بر طبق گفته های خودش همچین ملودی را تا به حال تجربه نکرده بود. ملودی این کار خیلی خاص بود با توجه به اینکه دو نسل اند و دو جنس صدا و تن صدا را دارند که این دو را کنار هم گذاشتن در یک اثر کار سختی است. خوشبختانه همگی هم دل بودیم و بهروز صفاریان هم برای این اثر زحمت های بسیاری کشید.

تا جایی که مشخص است آرمین زارعی از دوستان نزدیک شما است. اگر تا به امروز همکاری صورت نگرفته بود و یا همخوانی مشترک نداشته اید دلیلش چه بوده است؟

باید بگویم که قرار نبود فریدون آسرایی در این کار همخوانی کند. در ابتدا می خواستیم من به همراه آرمین این کار را بسازم و هم خوانی کنیم، اما من می خواستم اتفاق خیلی بهتری بیافتد به هر حال من سازنده این اثر هستم و همیشه ترانه سرا و آهنگساز صاحب اثر هستند.

دلیل این خداخافظی چیست؟

انقدر بی عدالتی و بی معرفتی در مارکت موسیقی دیده ام که شاید ادامه دادن به موسیقی برای من راه درستی نباشد. واقعا بازار خوب و شغل خوبی نیست و آینده خوبی ندارد. موسیقی موجی است که سوارش می شوید یک مدت مطرح می شوید و بعد خداحافظی و … بقیه فقط برای اینکه بگویند هستیم دارند فعالیت می کنند. اگر به طور کلی تماشا کنیم می بینیم که انگشت شمارند هنرمندانی که کنسرت می گذارند و سالن را پر می کنند. ما باید واقعیت را نگاه کنیم نه اینکه به هم دروغ بگوییم و از این بابت خوشحال شویم ولی من می گویم خیر. این اشتباه موسیقی ما را به بی راهه می کشد. از ابتدا هم دیدگاه من به این موضوع همین بوده و خواهد بود و به عقاید خودم احترام می گذارم.

برنامه آینده شما برای طرفداران خودتان چیست؟

در ایران کسی طرفدار ندارد. معنی طرفدار این است که کار های کسی را که دوستش دارد را پرستش کند و فقط اثر های او را دنبال کند. در جامعه ما آنقدر خوانندگان نوسان دارند به جرات می گویم که هیچ هنرمندی طرفدار ندارد. شاید مخاطب و شنونده داشته باشد اما طرفدار قطعا ندارد. متاسفانه معنی طرفدار لایک و فالور ها در فضای مجازی شده است.

مشکلات موسیقی امروز چیست؟ از نظر شما در ارائه مجوز به هنرمند و … تغییر ایجاد شده است یا خیر؟ به عنوان صحبت های آخر بیان کنید

تا مشکلات پایه ای موسیقی حل نشود وضعیت متعادل نخواهد بود. ما در موسیقی از پایه مشکل داریم. به عنوان مثال آلبومی وارد بازار می شود از یک خواننده آلبوم اولی و هیچ حمایتی از او نمی شود و هیچکس سراغش نمی رود چون با بعضی ها روابط خاص ندارد تا از رانت ها استفاده کند و سفارشی تر فعالیت کند و چون به نفع بعضی از تهیه کنندگان نیست که این آلبوم وارد بازار شده است. تهیه کنندگان به دنبال منافع خودشان هستند. همین الان در ارتباط با مدیر برنامه صحبت می کنیم به عنوان مثال یک مدیر برنامه باید از ابتدا یک هنرمند را تا زمان خواب مدیریت کند. می رویم در بخش کنسرت ها، نوازندگان و سالن های اجرا و … در ایران یک سالن مخصوص برای یک اجرا زنده نداریم، در حال حاضر بر اساس اجبار در سالن نمایشگاه بین المللی برگزار می کنند چون سالن دیگری وجود ندارد، مدیریت سلیقه ای بعضی از مدیران شرایط موسیقی را به ناکجا آباد می برد. آلبوم منتشر می شود به جرات می گویم که اکثرا کپی است و آهنگسازی که می تواند خلاقیت داشته باشد خودش را نشان نمی دهد چون به سراغ یک کار ترک می رود و فقط آکورد های یک اثر را کمی تغییر می دهد و اثر جدید و با خلاقیت خودش را خلق نمی کند. حرف هایم خطاب به شخص خاصی نیست همان آهنگساز که دستمزد بالایی برای ساخت این کار می گیرد و برای اینکه به این دستمزد برسد با هنرمندان خارج نشین کار می کند و پولی دریافت نمی کند تا از داخلی ها دو برابر آن هزینه را دریافت کند. اصلا نت را نمی داند که این ها از نظر من آهنگساز نیستند. خیلی از خوانندگانی که خودشان را به عنوان یک آهنگساز در آالبوم هایشان به مخاطبین معرفی می کنند باور کنید اصلا ساز در دستشان نگرفته اند. مشکل اینجا است که ما آسیب شناسی نکرده ایم و کارشناسی به این موضوع نگاه نکرده ایم، قضاوت ما در موسیقی شنیده و دیده شدن شده است. میکس خودش یک تنظیم است که متاسفانه در اکثر کار هایی که منتشر می شود کاملا با مشکلات بزرگ مواجه است. امروز احساس می کنم که این مارکت جای آدم هایی است که وارد باند بازی می شوند و جای کسانی نیست که به صورت مستقل فعالیت می کنند که این امر فقط در موسیقی نیست. این حرف های یاسر داوودیان است و به حرف هایم اعتقاد قلبی دارم. من بعد از شانزده سال فعالیت در موسیقی فهمیدم که مارکت موسیقی یعنی صفر… یعنی هیچ… اصلا مارکتی وجود ندارد خیلی ها برای شهرت و مطرح شدن وارد این حیطه می شوند اما کسی به ذات موسیقی، رسالت موسیقی و هنر دقت نمی کند.