یادداشتی از محمد فاروق کیانی (استاد بازی‌های آیینی و حرکات موزون نمایشی)

سیما بینا

بانو «سیما بینا» تسلطی خاص به نغمه‌های اساطیری دارد. باید به ایشان لقب «بانوی آواهای ایران» به‌خصوص خراسان‌بزرگ را داد. بانو بینا در بین عشایر و پیرمردها و پیرزن‌های محلی زندگی کرده، پای حرف‌های آنان نشسته و حتی سال‌ها به لالایی‌هایی که مادران برای فرزندانشان می‌خوانند گوش داده است. افتخار می‌کنم با ایشان در چند کشور و جشنواره همکاری داشته‌ام. ایشان بانوی بسیار هنرمند و مدیری هستند، به نقاشی و دف و دایره علاقه دارند و هرکس با او کار کرده رضایت کامل داشته؛ چراکه حق هنرمندان را تضییع نمی‌کنند. در سفرهای تحقیقی و پژوهشی که به کشورهای مختلف مثل افغانستان، تاجیکستان و… داشته‌ام، تمام خانم‌هایی که با زبان‌فارسی آشنایی دارند مشتاق هستند که صدای بانو بینا را بشنوند و به آواز او بسیار علاقه دارند.

خراسان محل آداب و رسوم و طوایف مختلف است. در طول زمان بارها به این منطقه حمله شده و تمام این اتفاقات روایت و حکایت خودش را دارد. داستان‌های قهرمانان محلی، دخترانی که در سرزمین دیگری ازدواج کرده‌اند و آداب و رسومی که در این خطه مرسوم است. همه و همه اینها را لمس کرده و با احساسات و شوروشوق و هیجان در ذهن خود ثبت کرده و آنها را ارایه کرده و به گمانم باعث شده قسمتی از موسیقی‌های فولکلوریک ایران زنده شود و برای بازماندگان ما نسل‌به‌نسل و سینه‌به‌سینه ماندگار شود؛ موسیقی‌هایی که ممکن بود دست‌کم به دست فراموشی سپرده شود. ما قدردان همه کسانی هستیم که به نوعی به معرفی هنرهای محلی کمک می‌کنند و در راه آشناکردن مردم با هنرهای خطه خراسان که دارای هویت و شناسنامه‌اند، گام برمی‌دارند؛ به‌خصوص از سیما بینا که سلطان آواهای خراسان است و خدمات ارزنده‌ای به هنر و موسیقی این خطه داشته، سپاسگزاریم.