فرهادکریمی: پیروز ارجمند، مدیرکل دفتر موسیقی اخیراً آییننامهای خطاب به مدیر عامل مؤسسات، شرکتها و مراکز تهیه، تولید و تکثیر آثار موسیقی نوشته است. این آییننامه ۸ بندی، تاکنون با واکنشهای متعدد از سوی ناشران موسیقی مواجه شده است و موافقان و مخالفانی داشته است. مدیر نشر «آواخورشید» و مدیر انتشارات «هرمس»، بیشتر نگاه انتقادی به این آییننامه دارند. آنها بند یک این آییننامه را نوعی کنکاش در رابطه استخدامی و دخالت در امور تشکیلاتی خود میدانند اما مدیر انتشارات «آوای باربد» این آییننامه را لازم و ضروری میداند و معتقد است این آییننامه، فعالیتهای دفتر موسیقی را با نظم بیشتری همراه میکند.
این راهش نبود
نخستین فردی که به این ابلاغیه واکنش نشان داد، بابک چمنآرا، مدیر نشر «آوا خورشید» بود. او در یادداشتی که در اختیار رسانهها، قرار داد، نظر خود را در مورد هر بند از این ابلاغیه نوشت. از نظر چمن آرا بند یک این ابلاغیه برای مقابله با اقداماتی از جمله دلالی در روند اداری مجوزهای آثار موسیقی صادر شده است. او چنین اقدامی را چاره کار نمیداند و معتقد است که ارتباط استخدامی نماینده شرکت یا موسسه موسیقی، به دفتر موسیقی ربطی ندارد. چمن آرا با لحنی انتقادی، در مورد بند دو این ابلاغیه نوشته است که مکتوب شدن و دستوری شدن این بند، برازنده نیست. او فراهم بودن شرایط متناسب با بند سه را به نوعی غیرمنطقی خوانده است و در بند چهار با لحنی گزنده، نوشته است اگر خودتان تشریف میآورید، خوشحال میشویم و اگر کارمندی برای این کار در نظر گرفتهاید، باید بگوییم که دفتر موسیقی با کمبود پرسنل مواجه است، در رابطه با بند پنج مدیر نشر «آوا خورشید»معتقد است که همان شش نسخه از اثری که در حال حاضر به دفتر موسیقی ارسال میشود هم زیاد است و برای بازبینی پس از نشر و هر نظارت دیگری یک یا دو نسخه کفایت میکند. چمنآرا درباره بند شش نوشت: «در حال حاضر برای هر اجرا در سالنهای برگزاری کنسرت (که یکی- دو سالن هم بیشتر باقی نمانده) ۱۰ تا بیست بلیت در اختیار دفتر موسیقی قرار میگیرد. یعنی برای یک کنسرت تعداد مناسبی(به نظر من) متخصص و کارشناس و بازرس میتوانند از اجرای صحیح و طبق موازین و قوانین گزارش بدهند؛ مگر اینکه این افرادی که از طرف دفتر موسیقی به سالنها اعزام میشوند یا کارشناس نباشند یا اصلا در سالن نباشند.» او با بند هفت این ابلاغیه موافق است اما میگوید که باید نظر دیگران را هم شنید. چمن آرا در رابطه با بند هشت نوشته است: «لطفا ممنوعالکاریها و تعلیقیها را کتبا ابلاغ کنید که قابل پیگیری باشد و دو اینکه قانون، قانون است ولی به شرطی که این بندها قانون تلقی شوند یا بر اساس قانون باشند.»مدیر نشر «آوا خورشید»در پایان این یادداشت، سوالی را مطرح میکند، اینکه ممکن است آییننامه دفتر موسیقی منتشر شود؟ او نوشته است: « تصور من این بود که آییننامهای که سالهاست به آن متعهد میشوم و تاکنون آن را ندیدم، با حضور و وجود شما مدون و منتشر خواهد شد و نه اینکه به لکهگیری و بتونه کردن قوانین شفاهی بپردازیم و گره مشکلات را محکمتر کنیم. . . اگر هدف شما کمک و همراهی ما بوده و باشد که این راهش نبود.» چمنآرا در ادمه نوشته خود مروری دارد بر خواستههای گوناگون ناشران و واکنش دفتر موسیقی در برابر این خواستهها او نوشته است: «سایتهای دانلود رایگان موسیقی را که دیدهاید، حتما دیدهاید؛ از شما خواهش کردیم که راهی برای مقابله با آنها بیابید؛ خودمان هم کمک میکنیم. از جمله خواستههای ناشران از شما پیگیری وضعیت مالیاتی و معاف شدن ناشران موسیقی همانند ناشران کتاب بود؛ یادتان هست؟ از شما خواستیم پیگیر به روز شدن و اجرای قانون حقوق مالکیت معنوی باشید و همهجوره حمایت ناشران و هنرمندان را تضمین کردیم. آیا میدانید، حتما میدانید که شهرداری جدای از اینکه به موسیقی یاری نمیدهد، هزینههایی را هم بوجود میآورد و اخیرا مانع فعالیتهای موسیقی در فرهنگسراها هم شده و. . . . اصلا با اینها کاری ندارم؛ چون اگر اتفاقی افتاده بود تا الان صدبار مصاحبه کرده بودید؛ برای رخوت موسیقی در استان زنجان چه کردید؟»رامین صدیقی، مدیر انتشارات «هرمس» ناشر دیگری بود که به این خبر واکنش نشان داد، او این آییننامه یک صفحهای را پر از ایراد خواند. از نظر صدیقی وجود این آییننامه دردی را دوا نمیکند. او میگوید مشکل را نمیشود با مشکل حل کرد. نگاه کارشناسی به این آییننامه وجود ندارد و بندهای آن دقیق نیست. صدیقی درباره بند یک این ابلاغیه، معرفی شخصی به عنوان نماینده را مسالهای نمیداند اما معتقد است کنکاش در رابطه استخدامی دخالت در امور تشکیلاتی یکدیگر است. وقتی ناشری نمایندهای را معرفی میکند، یعنی او را قبول دارد و مسئولیتش با اوست. او بند دوم آییننامه را ناقض بند اول آن میداند، زیرا: «جهت پیگیری پروندهها حتما باید مدیرعاملها با تعیین وقت قبلی به دفتر بیایند. در واقع نماینده قرار نیست، کار اجرایی کند. با فرض اینکه بند یک درست باشد، بند ۲ آن را نقض میکند.» مدیر انتشارات «هرمس» روند اداری مطرح شده در بند سه را غیر منطقی میداند، زیرا آییننامه به ناشران ابلاغ رسمی اعلام نشده است و هر مدیری که به دفتر موسیقی رفته این آییننامه را دیده است. او میگوید: « اگر مدیر شرکتی نخواهد تا ۳ ماه دیگر به دفتر موسیقی برود، تکلیف چیست؟ اصلا میخواهم بدانم، دفتر موسیقی خودش میتواند، ظرف یک هفته کارمندی مورد اعتماد استخدام کند؟» صدیقی درباره بند چهارم میگوید: «من مدیر این تشکیلات هستم و دفتر موسیقی هم تشکیلات دارد. میتوانیم، هروقت که خواستیم با تعیین وقت با یکدیگر صحبت کنیم و همدیگر را ببینیم و برای چنین کاری اصلا نیازی نیست، بخشنامه و آییننامه منتشر شود. در غیر این صورت، من اجازه نمیدهم کسی از تشکیلاتم بازدید کند.» او میگوید که سه گروه اجازه بازدید از هرمس را دارند، اول کسی که حکم قضایی دارد، دوم بازرسان اداره اماکن و سوم هم ممیزین مالیاتی. من این محل را برای بازدید در اختیار کسی قرار نمیدهم. او معتقد است، این آییننامه بار حقوقی دارد و دفتر موسیقی اصلا اجازه چنین کاری را ندارد. مدیر انتشارات «هرمس» درباره بند پنج آییننامه میگوید که سه نسخه برای آرشیو اثر موسیقی کافی است و اگر دفتر موسیقی ده نسخه از آثار مرا میخواهد، میتواند۱۰ نسخه را از ما بخرد و من با کمال میل قبول میکنم. صدیقی درباره بند شش آییننامه میگوید، نوشتن گزارش کتبی از کنسرت کار ناظران است. از طرفی در تعهدنامه ما برای برگزاری کنسرت آمده است که تصویربرداری از اجراها ممنوع است. اما هماکنون از ما گزارش تصویری هم میخواهند. مدیر انتشارات «هرمس» درباره بند هفت آییننامه دفتر موسیقی میگوید: « این قانون در شهری وضع شده است که ۱۲ سالن موسیقی بیشتر ندارد و من نمیدانم با چه زیرساختی این قانون را گذاشتهاند. من مطمئنم که درباره کنسرت در شهرستانها خودشان مجبور میشوند، این بند را زیر پا بگذارند، زیرا در شهرستانها سالن استاندارد برای موسیقی وجود ندارد.» صدیقی در مورد بند هشت، آییننامه میگوید ما هیچ آییننامهای ندیدهایم و کوچکترین توقع ما این است که آییننامه دفتر موسیقی را ببینیم.
آییننامهای برای نظم بیشتر
اسفندیاری مدیر نشر «آوای باربد» درباره این آییننامه میگوید که از نظر او بندهای این آییننامه، اشکالی ندارد. او معتقد است بند یک این آییننامه، بندی بجا و مناسب است. اسفندیاری میگوید که در حال حاضر شلوغی و ازدحامی در دفتر موسیقی به دلیل مراجعات متعدد و نمایندههای متفاوت از شرکتها وجود دارد که با اجرای بند یک، این مشکل برطرف میشود. مدیر نشر «آوای باربد» میگوید: حتی با صحبتهایی که شده است، نشر آوای باربد و نشر نوفه، میخواهند یک نماینده به دفتر موسیقی معرفی کنند، چون فعالیتهای ما و نشر نوفه در یک راستا بود و دفتر موسیقی هم با معرفی یک نماینده برای دو نشر موافق است. او میگوید در این آییننامه مساله خاصی مطرح نشده است و اگر موردی مطرح شده، برای نظم بخشیدن به امور است. دفتر موسیقی در دولت جدید، اهل تعامل است. یعنی به ایدهها و نظرات ناشران توجه میکند و اگر ناشران حرفهایشان قانع کننده باشد یا درخواستهایشان بجا باشد میپذیرد. حال باید دید واکنش دفتر موسیقی به صحبتهای ناشران چیست؟ آیا ناشران میتوانند با تعامل با دفتر موسیقی، ابهاماتی که در این آییننامه وجود دارد را برطرف کنند یا دفتر موسیقی میتواند جوابی مناسب برای گفتههای ناشران داشته باشد. در پایان پیروز ارجمند، مدیر کل دفتر موسیقی در گفتوگو با خبرنگار آرمان گفت: استخدام نیروی متمرکز به این دلیل است که دست دلالها را از دفتر موسیقی کم کنیم. وی گفت: هم اکنون بیش از ۳۰۰ شرکت موسیقی وجود دارد که کمتر از ۳۰ تای آنها دارای جا و مکان مشخصی هستند؛ در همین راستا برای کوتاه کردن دست دلالان و اینکه یک دلال نتواند همزمان با چندین شرکت همکاری کند. ارجمند خاطرنشان کرد: این آییننامه در دراز مدت به نفع ناشران خواهد بود و کسانیکه که به آن اعتراض دارند حتما از این همه دلال در بازار موسیقی خبر ندارند.
https://musiceiranian.ir/?p=57605
دیدگاهتان را بنویسید