علیرضا بهمیاری: دومین آلبوم رسمی غلامرضا صنعتگر، خواننده نام آشنای موسیقی پاپ کشور با عنوان “هنوزم سرپام” رونمایی شد.
غلامرضا صنعتگر شامگاه نوزدهم بهمن ماه در سال فجر بندرعباس، علیرغم بیماری، کنسرتی را با حضور ۲۵۰۰ نفر از همشهریانش برگزار کرد و در این برنامه، مراسم رونمایی از آلبوم جدید وی نیز انجام شد.
گفتنی است، در مراسم رونمایی آلبوم هنوزم سرپام پیروز ارجمند مدیر دفتر موسیقی وزارت ارشاد و برخی از مسوولان فرهنگی هنری بندرعباس نیز حضور داشتند.
اما در حالی آلبوم تازه این خواننده پاپ بندرعباسی سرانجام مجوز انتشار خود را دریافت کرد که این خواننده پیش از این در گفت و گویی اعلام کرده بود این آلبوم حدود ده سال در وزارت ارشاد جهت اخذ مجوز بلاتکلیف مانده است.
پس از رسانه ای شدن بیماری صنعتگر و احتمال پیوند کبد وی و انتقاد این خواننده از وضعیت موسیقی کشور و همچنین عدم توجه مسوولان به وی، پیروز ارجمند آهنگسازی که اخیرا مسوولیت موسیقی در وزارت ارشاد را بر عهده گرفته است عصر روز چهاردهم بهمن ماه جهت عیادت این خواننده پاپ به منزلش رفت و پس از درخواست صنعتگر مبنی بر صدور مجوز آلبومش به وی اطمینان داد که آلبوم معطل مانده اش در کوتاه ترین زمان ممکن مجوز انتشار خود را دریافت نماید؛ که در نهایت این اتفاق رخ داد و مجوز آلبوم هنوزم سرپام صادر شد و روز نوزدهم بهمن ماه و در خلال کنسرت صنعتگر این آلبوم مورد رونمایی قرار گرفت.
در واقع از درخواست صنعتگر برای دریافت مجوز تا مراسم رونمایی فقط ۵ روز زمان سپری شد و حال با این وضعیت، پرسش مهم و قابل تاملی که مطرح می شود این است که چرا این آلبوم باید حدود یک دهه پشت سد مجوز ارشاد باقی بماند؟ اگر واقعا آلبوم مشکل ویژه ای داشت که اصولا نباید مجوزش هیچ گاه صادر می شد و اگر فاقد چنین مسائلی بوده چرا باید در طول این سالها از اعطای مجوز به آن خودداری می شد؟ ولی در مجموع به نظر می رسد این مشکل صرفا به خاطر اعمال سلیقه های شخصی کسانی بوده که در مرحله صدور مجوز دارای مسوولیت بوده اند.
آیا اگر این خواننده دچار بیماری نمی شد و این مساله بازتاب رسانه ای پیدا نمی کرد باز هم مجوز آلبومش صادر می شد؟ چرا باید همیشه وضعیت به چنین روزهای بغرنجی منتهی گردد تا موانع برطرف شود؟!
اما به واقع اگر به راحتی می شود مجوز آلبومی را در کوتاه ترین زمان ممکن اعطا کرد شایسته است این امر در کوتاه ترین زمان صورت گیرد چون ممکن است این معطلی ها و اعمال سلیقه ها سرنوشت کاری و هنری یک هنرمند را دستخوش تغییرات جدی نماید و چه بسا که عمر هنری هنرمند در مقطعی به خاطر این گونه تصمیم های اشتباه و یا سخت گیرانه دچار انسداد و یا انحراف گردد و حتی ممکن است به یکباره به پایان برسد.
اگر این خواننده مجوز آلبومش را سال ها پیش دریافت می کرد احتمالا می توانست چندین آلبوم دیگر را تا به امروز منتشر نماید و سرنوشتی دیگر برای وی رقم می خورد.
متاسفانه همیشه این گونه مسائل و مصائب وجود دارد و البته در این رهگذر برخی ها هم با روابط خاص شان ، چند روزه مجوزشان را دریافت می کنند و تعدادی هم باید یک دهه منتظر بمانند.
البته باید وضعیت آثار هنرمندان حرفه ای را با آماتورها متمایز کرد چون برخی ها به حق آثارشان به دلایل مسائل فنی و یا محتوایی رد می شود ولی هنرمندانی شبیه صنعتگر وجود دارند که آثار موجه و شاخصی را پیش از این اجرا نموده اند و دارای کارنامه مشخصی هستند.
مسوولان و رسانه ها باید برای هنرمندانی که تحت هر شرایطی خود را مقید به فعالیت در چهارچوب های مجاز و رسمی می دانند و با تمامی موانع ، مشکلات و بعضا بی مهری ها و کم توجهی ها هرگز به سمت فعالیت های غیرقانونی ، زیرزمینی و هنجار شکن نمی روند ارزش ، اهمیت و توجه بیشتری قائل شوند.
راستی چند خواننده دیگر همانند صنعتگر وجود دارند که آلبوم خاک گرفته شان با یک امضا پس از سال ها آزاد می شود؟!
دیدگاهتان را بنویسید