مجری باسابقه کشور در آزمونی سخت، اجرای نخستین جشن سالانه «موسیقی ما» را برعهده داشت که به اعتقاد بسیاری از رسانه ها توانست از این آزمون با موفقیت عبور کند. «احسان علیخانی» که انتشار خبر بازگشت اش به برنامه ویژه ماه رمضان امسال «ماه عسل» خیلی ها را خوشحال کرد، اجرای نخستین جشن موسیقی ما را برعهده داشت و در این برنامه چهارساعته توانست با تسلط کامل، این جشن مهم و با اهمیت را مدیریت نماید و پیش ببرد. این مجری باسابقه سه روز بعد از این برنامه در گفتگو با «موسیقی ما» درباره دلایل حضورش در این برنامه گفت: «دلیل اصلی که من قبول کردم این برنامه را اجرا کنم این بود که تا جایی که حافظه ام یاری می کند، ما تاکنون جشن موسیقی در کشور نداشتیم و برگزار نکرده بودیم. این یکی از دلایل اصلی حضورم بود.
برنامه هایی مثل جشنواره موسیقی فجر بوده ولی آن برنامه فرق می کرد. چون قضاوت ها کاملا داوری شده و مدون بود. اما وقتی فهمیدم این برنامه در قالب نظرسنجی از منظر داوران و مردم صورت گرفته بود، برایم قابل احترام و جذاب بود. مطلب دوم این بود که بچه هایی که این برنامه را ترتیب داده بودند، همگی از نسل خود من بودند. جوانانی از بخش خصوصی که فارغ از هرگونه دستور و فرمایشی سعی داشتند این برنامه را هدایت کنند و پیش ببرند.
نکته سوم هم که خیلی برایم حائز اهمیت بود هم این بود که من به یاد ندارم که در یک گردهمایی موسیقی، همه تبار موسیقی از همه شاخه ها و سبک ها حاضر شوند در زیر یک سقف و در کنار هم حاضر شوند و از موفقیت یکدیگر لذت ببرند و برای دوستانشان در بقیه شاخه ها دست بزنند و خوشحالی کنند. فضای برنامه به این سمت رفت و واقعا حس خوبی در سالن حاکم بود.» علیخانی درباره نوع هماهنگی با گروه جوان برگزار کننده برنامه و جلب اعتمادش در مورد صحت نظرسنجی نیز گفت:«با گروه برگزار کنند برنامه که جلسه داشتیم و آنها توضیحات و مستنداتشان را درباره برنامه و نحوه نظرسنجی و گزارش عملکرد را رو به رویم خیلی شفاف گذاشتند، به این قطعیت رسیدم که هیچ دخل و تصرفی در نتایج نیست و همین انگیزه هایم را جدی تر کرد. تعداد زیادی کارشناس نظراتشان را ارائه داده اند و همه مدارک اش موجود است و از سوی دیگر هم تعداد زیادی از مردم و چیزی حدود ۱۰۰ هزار نفر، رای داده اند که جامعه آماری خوبی می توانست باشد. شبهاتم برطرف که شد، دیگر هیچ تردیدی نداشتم. لفظ «اولین جشن موسیقی کشور» هم من توقعاتی بوجود آورد.
پس دیگر تصمیم ام را گرفتم و قبول کردم و جلو رفتم. بعد از اتمام برنامه هم چیزی که به ذهن ام آمد این بود که قطعا این برنامه از سطح توقعات من بالاتر بود. چون به هر حال با توجه به اینکه اولین بار بود و تجربه نخست تیم برگزار کننده برنامه نیز به حسای می آمد، انتظار این میزان کیفیت و کمیت را نداشتم. به نظرم این برنامه یک شروع آبرومندانه برای موسیقی کشور بود.» در طول برنامه برخی شگردهای خاص این مجری باعث عوض شدن فضای سالن می شد که با استقبال خیلی ها رو به رو شد. علیخانی درباره این بخش از اجرایش افزود: «اینکه من بنشینم و دیالوگ برای خودم طراحی کنم، هرگز نبوده و اصولا هیچوقت در کارم این روش را ندارم. من سعی کردم با این جشن ارتباط برقرار کنم و همین ارتباط بهترین راه برای اداره آن می توانست باشد. من یک مخاطب حرفه ای موسیقی ام. نه کارشناسم و نه منتقد ولی به عنوان یک مخاطب واقعا خودم را جزو حرفه ای های این عرصه می دانم. من حدود ۱۰۰ قطعه موسیقی را برای برنامه های خودم و برنامه هایی که در رسانه پخش شد و من در آنها نقش داشتم، تولید کرده ام. در تمام سبک ها. از آن طرف هم ذائقه مردم را به خوبی می شناسم چون در رسانه کار کردم و ماهیت رسانه چون همه گیر بودن آن است، می تواند درصد درست بودن قضاوت ها را در مورد سلیقه مردم، بالاتر ببرد. پس شناخت کاملی از فضا داشتم و همین خیلی در نوع اجرا به من کمک کرد.» مجری امسال «ماه عسل» از استقبال و پوشش و انعکاس این برنامه از سوی رسانه های داخلی و رسمی و معتبر کشور هم تقدیر کرد و همین حمایت ها را نشانگر خلا چنین برنامه های فرهنگی ای در کشور دانست: «من اگر از منظر خودم بگویم، چون شرایط شکل گیری یک جشنواره را دیده ام باید قبل از همه از تمام کسانی که برای شکل گیری این برنامه زحمت کشیده اند، تشکر کنم. ما چه بخواهیم و چه نخواهیم موسیقی ماجرای جدی ایست برای مردم مملکت ما. سلیقه ها تنوع دارد ولی در کل موسیقی برای این مردم بسیار مقوله ای جدی و مهم است. خوب پس چه بهتر است که شان آن هم حفظ شود و چقدر هم خوب تر که یک جشنی برگزار شود که با نگاهی هم کارشناسانه و هم مردمی، شفاف و واضح بهترین های آن را انتخاب کنند و ایجاد انگیزه نمایند.
در این بین مسئولین و رسانه ها نقش ویژه ای داشتند که قطعا باید از آنها تقدیر به عمل آید.» احسان علیخانی در انتهای صحبت هایش نیز افزود:« من یک احساس خطر خیلی جدی ای برای موسیقی کشور می کنم. مخصوصا برای آنهایی که برای گوش و روان و ذات و شعور مخاطب احترام قائل نیستند و هر اثری را حاضرند فقط به عشق شنیده شدن، پخش می کنند. یکی از دلایلی هم که اهمیت این جشن را چند برابر می کند این است که در این قبیل برنامه ها کسانی برگزیده می شوند و برایشان دست زده می شود که آثارشان کارشناسی شده و ارزیابی شده. هم از دید کارشناسی و هم از دید مردمی. اتفاقا ما باید حواسمان به آدمهای این جشن باشد که تهییج شوند وانگیزه شان چند برابر شود. چون اگر این عرصه به دست کسانی بیفتد که نااهل باشند، دیگر باید فاتحه ذائقه و سلیقه هنری جامعه را خواند و آنها به بدترین شکل ممکن به گوش و ذائقه و روان مردم ضربه می زنند. شنیدن برخی آثار را آفت می دانم مخصوصا موسیقی ای که پشت اش سواد و تفکر و هدفی نباشد. حتما نهادهای فرهنگی باید از موزیسین های درست و کاربلد و آنهایی که تفکر در آثارشان جاری است، حمایت کنند تا این فرهنگ روز به روز باعث اشاعه فرهنگ شنیداری خوبی در جامعه شود. من به این جشن آمدم و اجرایش را قبول کردم تا به کاربلدهای این عرصه بگویم لطفا باشید و ادامه بدهید و «دم تان گرم». از موسیقی کشور آبروداری کنید. خیلی از نسل جدید ها هنوز با موسیقی اصیل ما بیگانه اند. موسیقی ای که حتما یکی از دلایل فخر ماست در جهان و طول تاریخ. این روزها در موسیقی پاپ هم چهره هایی هستند که واقعا خوب و پخته کار می کنند و باید از آنها حمایت شود. بخاطر همین این قبیل برنامه ها بزرگترین نقش را ایفا می کنند. امیدوارم با برگزاری با شکوه و آبرومندانه این برنامه، این روند همچنان در سالهای آینده هم ادامه داشته باشد.»
دیدگاهتان را بنویسید